وقتی جامعه اینقدر بسته باشه، تنها فضایی که جوانان قبل از ازدواج بتونن با هم آشنا بشن همین فضای مجازیه که البته آسیب های خودش رو هم داره.

بستر که فراهم باشد سایت همسریابی هم ساخته می شود، باید مبداء و منشاء را از میان برد. این اینترنت واقعا چه نفعی برای کشور دارد جز درد سر و طلاق و کلاهبرداری؟ یک کلام، ما مردم اینترنت نمی خواهیم، نهایت همان شبکه ملی داخلی برامون کافیه به شرط کنترل شدید بر روی آن.

سایت همسریابی اگر با نظارت کافی باشد چیز خوبی است، چون پیدا کردن همسر مناسب خصوصا در شهرهای بزرگ که مردم کم همدیگر رو می شناسند بسیار معزل بزرگی است، چه برای پسر چه دختر. گاهی مدتها با فردی همکار یا دوست هستی و اصلا نمی دانی که وی خواهر یا برادری دم بخت دارد که شاید برای تو هم مناسب باشد و اگر این شناخت بود شاید ازدواجی صورت می گرفت.

سایت های همسریابی این شبکه شناخت را وسیع می کند.

یعنی ازدواج به روش سنتی به طلاق نمی انجامد؟ کسی که در انتخاب همسر دقت لازم را ندارد فرقی نمی کند از هر روشی استفاده کند به نتیجه شانسی می رسد.
سایت های همسریابی کمکی است برای آشنا کردن دو نفر بعد از آشنایی افراد می توانند همان روال عرف جامعه شامل بررسی ، تحقیق و آشنایی خانواده ها را داشته باشند.
مشکل رسانه های ایرانی این است که وقتی با موردی مخالف هستند نقاط ضعف آن را پر رنگ می کنند ولی به نقاط قوت آن اشاره ای ندارند.
استفاده کنندگان از این سایت‌ها به قول این گزارش ساکن شهرهای بزرگ و دارای تحصیلات عالی هستند که نشان دهنده این است که این افراد از طریق خاله و عمه به نتیجه نرسیده اند و دنبال شریک زندگی خاصی هستند و چه راه حلی بهتر از مراجعه به بانک اطلاعاتی فراگیر.

در کشور هندوستان ازدواج به صورت اينترنتي انجام مي شود ولي قبل از اون بستر سازي فرهنگي اون ايجاد شده که سواستفاده از اون به حداق هستنقل برسد من خودم ازدواجم اينترنتي بوده و خدا را شکر ازش راضي هستم همسرم مومن و بسيار با اخلا

کلیت مطلب به نظر صحیح می آید.
اما نقد های وارده مطالعه نشده و غیر مستند است.
بنده خودم با همسرم از طریق اینترنت اشنا شدم و ده سال هست که با تفاهم زندگی میکنیم.
گرچه تنشهایی هم در زندگی داشتیم اما زندگی مشترک نه بر اساس مطالبی که در اغاز رد و بدل میشود، بلکه بر اساس مهارتهای اجتماعی همسران پیش میرود.
پیشنهاد بنده این است که بجای تاختن به شیوه های همسر گزینی، توان خود را بر پرورش انسانهای آگاه و عامل به آگاهی قرار دهیم.
گاهی یک مهارت ساده ارتباطی میتواند منجی یک خانواده باشد.
حتی مهارت ساده ای مانند شنونده بود میتواند بسیاری از مشکلات زندگی مشترک را حل کند.
لذا مهم نیست افراد چگونه باهم اشنا میشوند. مهم این است که بتوانند همسفران خوبی برای هم باشند.

همسر یابی هم به طریق اینترنتی و هم به طریق سنتی روش زیادی مناسبی نیستن و دارای اشکالات زیادی هستن، بهترین روش قرار گرفتن در محیط هستش به عبارت دیگه مثلا 2 تا همکار مدت زیادی همدیگرو میشناسن یا 2 تا دانشجو و غیره و شناختشون هم بر مبنای اصول اخلاقی باشه، روش سنتی جواب نمیده چونکه کسی پیدا نمیشه همسر دلخواه شمارو پیدا کنه به عبارت دیگه کسی به طور کامل از روحیات شما با خبر نیست در این موارد گاه تا 50 نفر هم معرفی میشه ولی جوابگو نیست در حالیکه خیلی ساده در محیط کار یا دانشگاه با کسی آشنا میشید و به راحتی شاید همدیگرو قبول میکنید. در معرفی به شیوه سنتی فرد فقط بر اساس اصول خودش برای شما انتخاب میکنه، در فضای مجازی هم تعداد ادمهای صادق کم و نایابن خانمها دنبال مادیات هستن و آغایان دنبال صیغه و غیره من 5 ساله عضو چند تا از این سایتها هستم به ندرت شخص درستی و تو این اعضا دیدم. بهترین راه باز کردن محیط و آشنایی بیشتر خانمها و آغایان هست و سخت نگرفتن بخصوص در مورد خانمهای ایرانی که خیلی سخت گیر هستن، خانمهای ایرانی اگه شخصی صادق باشه رو به راحت به خاطر مسائل مادی رد میکنن درواقع متاسفانه در جامعه ایرانی عشق جایی نداره و فراموش شده و جاش و به پول داده

خیلی از جوونها از راهای اشتباه ازدواج میکنند بعد که طلاق میگیرند مشکلات اقتصادی رو وسط میکشند.
سری به دادگاهها بزنید متوجه میشید که مشکلات اقتصادی بخش ناچیزی از علل طلاق است.
بیشتر ازدواجهای که با روابط دختر و پسر صورت گرفته به طلاق میکشه.

با اکتفا کردن به روشهای سنتی، دامنه انتخاب بسیار محدود بوده و بیشتر به شانس و احتمال بستگی دارد. از طرفی در عصر ارتباطات و پردازش اطلاعات، برای هر مساله و نیازی، بهترین راه حل بدست می آید. بنابراین استفاده از ابزارهای ارتباطی نوین در غالب سایتهای همسریابی به خودی خود چیز بدی نبوده و با توجه به گسترده بودن دامنه انتخاب و معیارهای مورد نظر طرفین، انتخاب دقیقتری میتوان داشت. اما همانند هر وسیله دیگری مثل موبایل، چاقو، خودرو و ... در اینجا نیز امکان سوء استفاده وجود دارد. بنابراین بواسطه سوء استفاده برخی از این روش نمیتوان مزایای آن را نفی و این روش را کنار گذاشت. بالا بودن نرخ طلاق در جامعه نشان میدهد که در روش سنتی هم هیچ تضمینی نسبت به شناخت کامل طرفین وجود ندارد. همچنین بالا رفتن سن ازدواج و کاهش نرخ ازدواج، جدای از عامل اقتصادی نشان میدهد که روش سنتی کارایی لازم برای پیدا کردن همسر مناسب برای انبوه جمعیت مجرد و آماده ازدواج کشور را ندارد.

هر کس از ظن خود شد یار من. اونی که به روش سنتی اعتقاد داره، از روش سنتی همسر پیدا می کنه. اونی هم که به روش اینترنتی اعتقاد داره از این روش استفاده می کنه. بد و خوبش هم پای خودشون. این وسط، اینکه سنتی درباره روش اینترنتی چی فکر میکنه و یا برعکس، مهم نیست.