یک ضرب المثل چینی میگه: معامله ی کوچک باعث اختلاف بزرگ میشود.

قاضی جان تا کسی کشته نشده بطلاق

امام مجتبی(ع) فرمود: دخترت را به مرد با ایمان شوهر بده که اگر دوستش داشته باشد، از هیچ خدمت و محبتی به او دریغ نخواهد کرد و اگر دوستش نداشته باشد، اذیتش نمی کند. این فرمایش امام در باره زن ها هم صادق است. اگر این خانم شوهر خوب و مهربانش را دوست نارد و طلاق می خواهد حرفی نیست ولی نباید مهریه بخواهد و شوهر بی چاره را به خاطر مهریه به زندان بیندازد که اگر اینکار را بکند معلوم می شود دروغ می گوید

طلاق مکروه ترین حلال خداست،اما باطلاق گرفتن زن وشوهر از هم عرش خدابه لرزه در می آید
امادلیل این خانم به نظرم منطقی نیست طبق گفته هایشان
وشاید هم مرد...
خداهردوراسر عقل بیاورد ان شاا...

علاقه نوعی احساس است و احساس حالت پویایی دارد که می توان آنرا ایجاد کرد! همچنان که کسی را دوست داریم بعد از مدتی این دوست داشتن عوض می شود؛ دوست نداشتن را هم می توان با دوست داشتن عوض کرد فقط باید از متخصص کمک گرفت:
......

احتمالا شوهر هیچ تلاشی در جلب محبت همسرش نکرده و علاقمندی خودش نسبت به این خانم رو برای ادامه زندگی کافی میدونسته.

واقعا مسخرست.پس اسلام دوران عقد رو برای چی گذاشته؟
برای اینکه اخلاق و چیزای دیگه همسرو ببینی و اگه نخواستیش ازدواج نکنی
مگه اون مرد بیچاره اسباب بازیه که بعد یه سال که بهت وابسته شده میگی نمیخوام؟مگه فیلمه

از كامنتهايي كه گذاشته شده معلوم مي شود كه متاسفانه آقايون ايراني تا نوك دماغشون را مي بينند..اولا كه خودشون را بگذارند جاي اين خانم آيا مردي كه بهيچوجه همسرش را دوست ندارد درحاليكه زن خوبي است مي تواند زنش را طلاق بدهد يا نه؟ كه رفتار اين خانم را چنين نقد مي كنيد دوما رابطه زناشويي از جنس رفيق و همكار نيست ...احتمالا بله ولي يك خانم نمي تواند مگر اينكه مشكل اخلاقي داشته باشد..بودن با اين مرد يك زجر ابدي براي خانم است...درضمن چه كند به شوهر بدبخت دروغ بگويد؟به خودش دروغ بگويد؟به شوهرش خيانت كند؟ به خودش خيانت كند؟ شوهرش را بكشد؟ خودش را بكشد؟ چرا مردان ايراني اينقدر نسبت به زن طلبكارانه فكر مي كنند خوب چون شوهر معتاد نيست و دست بزن ندارد پس خانم بايد به زندگي ادامه بدهد چون مرد خوبي است!!! آقايون ايراني مانند هنرپيشه هاي هاليوودي لباس مي پوشند اما مانند مردان قاجاري فكري مي كنند...واقعا خجالت داره

منم اوایل که شوهرم اومد خواستگاریم بهش علاقه نداشتم بعد از کلی امد و رفت به اصرار خانواده ام بهش جواب مثبت دادم تا چند ماه بعد ازدواج علاقه ای نبود ولی وقتی رفتارهای خویش رو تو نامزدی و بعدش مقایسه کردم با خیلی از مردهای دیگه که دور و روم می بینیم بهش علاقه مند شدم و به این نتیجه رسیدم بهترین شوهر را دارم به نظر من این خانم باید قبل از ازدواج بیشتر با این آقا آشنا می شد و حتی با اطلاع خانواده ها رفت و آمد می کرد اگه این آقا این همه خصوصیات خوب داره چاره اش طلاق نیست بلکه مراجعه به یک روانپزشکه مطمینا خیلی بهتر می شه و کم کم با موانع ذهنش که مانع از علاقه می شه برخورد کرده و علاقه مند میشه مثل من که بر خلاف گذشته الان عاشق شوهرمه چیزی که فکر می کردم محاله

خوب دوستش نداره حالا به هر دلیلی همین که صادقانه اومده و گفته آفرین به این شجاعتش