باسلام. من هر دو را می شناسم.حتی سالهای پیش از انقلاب. پرویز تکخوان تئاتر بود وصدای بسیار شکفته ای داشت. زمانی که شریفی نیا هنوز شریفی نیا نبود، پرویز در نازی آباد و جوادیه بازیگربود. رسول هم همینطور. شریفی نیا برای کودکان می نوشت و با مجله جنگل ظهور کرد. اماپرویز وقتی تصمیم داشت پا به سینما بگذارد بعضی از دوستان موافق نبودند. حالا بعدکارهای خوبی که انجام داده جایگاه خود را پیدا کرده. پرویز همان شخصیت انسانی خود را بازی می کند.او زلال است مثل چشمه. به بزرگتر احترام می گذارد و در همه امور مداخله نمی کند.بسیار تواناست ودست به خیر دارد.می توانم بگویم هنوز خلاقیت و تواناییهای او کشف نشده. برای او آرزوی موفقیت دارم.
ماه چو پنهان شود شب پره بازيگر ميدان شود . وقتي مرحوم شكيبايي دستش از دنيا كوتاه باشد وقتي پرستويي به قول امام علي به اندازه عملش حرف ميزند معلوم است كه او سكوت كند و شريفي نيا داد سخن بگويد.