خیلی مطلب مفیدی بود. واقعن متاسفم مشکل فرصت طلبی برخی ها خصوصا رشته های فنی پیشرو ماجرا بودند و نظام غلط ارتقای و ترفیعات کمی را تحمیل دانشگاهها کردند که فقط در جهان مفولکی چون ایران و چند کشور بدبخت دیگر مثا برخی کشورهای دموده اروپای شرقی، پاکستان و ... مقالات خارجی ای اس ای مد شده است . این مقالات غالبا در مجلات جعلی در مدت زمان اندکی چاپ میشوند که غالبا مشکلات عدیده املایی و انشایی دارند. در مجلات معتبر خارجی پذیرش مقالات در تمام حوزه ها بویژه علوم انسانی فوق العاده مشکل است و چاپ آنها زمانبر (حداق 4 تا 7 سال) است. بنظر میرسد باید اساتید و دانشجویانی که اینگونه سو استفاده کردند رتبه ها و ارتقاهایشان پس گرفته شوند و تنزل رتبه پیدا کند این مستلزم بستر قانونی مناسب است و وزرارت علوم بکلی کمیت گرایی و مقالات کذایی ای اس ای را از ترفیعات و ارتقاها حذف کند تا فرصت طلبان نتوانند سو استفاده کنند. مثلا چه ایرادی دارد کتاب و یا مقاله بفارسی با کیفیت بالا نوشته شود . جای بسی تاسف خواهد که که مایه شرمندگی تلقی شود. این تحمیلا تماما سوغت هدفمند رشته های علوم و فنی و مهنسی بوده و تقدم تقلبات را بررسی کنید اینها مقدم تر و وسیع تر آلوده شدند و از فرصتهای ارتقا کاملا سود جستند.بعلاوه حقوق استاد دانشگاهیی که مطابق با شئونات نیست بناچار به دکه مقاله و کتاب نویس روی میاورد.
با سلام،یکی از علل ترویج مقالات با نمایه ISI ، هیئت ممیزه های ارتقاء اعضای هیئت علمی مستقر در دانشگاه ها و پژوهشگاه ها می باشند که داشتن حداقل 20 امتیاز (که از این شرط بعنوان قانون نانوشته یاد می کنند) از مقالات با نمایه ISI را یکی از شرایط لاینفک برای ارتقاء گذاشته اند. جاب تر میشود وقتیکه بدانیم در بین اعضای هیئت ممیزه ها اساتیدی هستند که خود سردبیر مجله های علمی-لاتین در داخل کشور هستند و بجای تلاش در ارتقاء کیفیت و محتوای علمی نشریه ایی که مسولیت آنرا بعهده دارند، مروج نمایه های علمی ISI شده اند. وقتی هم با دفتر نظارت بر هیئت ممیزه ها در وزارت علوم تماس می گیریم و در اینمورد توضیح میخواهیم می گویند هیئت ممیزه ها اختیار دارند شرایط را سخت تر از آنچه که وزارت علوم در نظر گرفته است در نظر بگیرند. در نتیجه این عملکرد وزارت علوم و هیئت ممیزه ها، محققین با سواد کشور جهت ارتقاء علمی مجبور به نشر اطلاعات خود در نشریات خارجی می شوند. از آسیب های اجتماعی این رویکردها در وزارت علوم، میتوان به محتویات گزارش درج شده اشاره کرد. بازار کاذبی که در طی چندسال اخیر سودهای کلان نسیب دلالان علم کرده است تا ترویج تفکر ناتوانی در خودکفایی علمی کشور و اینکه یک خارجی باید توان علمی ما را ارزیابی کند و حس سرخوردگی و خود کوچک بینی را هم میتوان به آسیب های مطرح شده اضافه کرد. بنظر می آید که دستهایی در کار هستند که عمدا" میخواهند ما را ناتوان و وابسته به بیگانگان نشان دهند.
چرا وزرات علوم به این نابسامانی رسیدگی نمی کند؟ با این حساب دانشگاهها چگونه می توانند مشکلات جامعه را حل کنند؟ 
یک کار ساده موضوع پایان نامه ها و... رو یک سازمان بر اساس نیاز سنجی ارائه کنه.یا مثلا در زمینه پزشکی و.. موضوع رو موسسه رویان تعیین کنه.
ایجاد ارتباط بین دانشگاه و سازمان ها و صنعت و... از طریق ارائه موضوع تحقیق و نیاز از سازمان ها و... به دانشگاه
با سلامشما به عینیت قضیه نگاه نکنید. هیچ فکر کرده اید این مقالات و پایان نامه ها توسط چه کسانی نوشته می شود و در کدام ژورنال ها به چاپ می رسد. دانشجویان دکترایی که بیکار هستند و به هیچ منابع پولی هم دسترسی ندارد لذا از این طریق ارتزاق می کنند. این درخواست ها جهت نگارش نیز از طرف کسانی است که فقط به دنبال مدرک هستند و مهم نیست به چه طریقی به آن دست یابند.
یک دلیل مساله که در این مقاله اشاره شده افزایش کمی مقطع ارشد و دکتری است........... سلامبنده از بهترین دانشگاه صنعتی مملکت مدرک گرفتم و مشغول کار هستم و البته به صورت حق التدریس هم دانشگاه(سراسری و آزاد) درس می دادم. از این ترم دیگه کلاس نگرفتم. علت هم همین مسائل و البته بی ارزش شدن علم بود. متاسفانه مثل گذشته دانشجوها دنبال علم برای افزایش معلومات نیستند و فقط دنبال مدرک گرفتن و ... و این یعنی انحطاط و بدبختی که در آینده گریبان مملکت را خواهد گرفت.
ساختار ارتقای اساتید باید مورد بازبینی قرار گیرد. الان ارایه مقاله ISI به خارج از کشور و پرداخت به دلار مورجب خروج ارز و چاپ مقاله های بی کیفیت میشود که تنها برای خارجی ها پول ساز است.
یکی از علل ترویج مقالات با نمایه ISI ، هیئت ممیزه های ارتقاء اعضای هیئت علمی مستقر در دانشگاه ها و پژوهشگاه ها می باشند که داشتن حداقل 20 امتیاز (که از این شرط بعنوان قانون نانوشته یاد می کنند) از مقالات با نمایه ISI را یکی از شرایط لاینفک برای ارتقاء گذاشته اند. جاب تر میشود وقتیکه بدانیم در بین اعضای هیئت ممیزه ها اساتیدی هستند که خود سردبیر مجله های علمی-لاتین در داخل کشور هستند و بجای تلاش در ارتقاء کیفیت و محتوای علمی نشریه ایی که مسولیت آنرا بعهده دارند، مروج نمایه های علمی ISI شده اند. وقتی هم با دفتر نظارت بر هیئت ممیزه ها در وزارت علوم تماس می گیریم و در اینمورد توضیح میخواهیم می گویند هیئت ممیزه ها اختیار دارند شرایط را سخت تر از آنچه که وزارت علوم در نظر گرفته است در نظر بگیرند. در نتیجه این عملکرد وزارت علوم و هیئت ممیزه ها، محققین با سواد کشور جهت ارتقاء علمی مجبور به نشر اطلاعات خود در نشریات خارجی می شوند. از آسیب های اجتماعی این رویکردها در وزارت علوم، میتوان به محتویات گزارش درج شده اشاره کرد. بازار کاذبی که در طی چندسال اخیر سودهای کلان نسیب دلالان علم کرده است تا ترویج تفکر ناتوانی در خودکفایی علمی کشور و اینکه یک خارجی باید توان علمی ما را ارزیابی کند و حس سرخوردگی و خود کوچک بینی را هم میتوان به آسیب های مطرح شده اضافه کرد. بنظر می آید که دستهایی در کار هستند که عمدا" میخواهند ما را ناتوان و وابسته به بیگانگان نشان دهند.