این موارد بسیار بسیار زیاد است به کی باید گفت گوش شنوا کجای کشور وجود دارد؟؟؟؟؟؟؟؟/

دمت گرم حاشیه

دقیقا همینطوره
تازه مد شده دکتر ها 2 تا 3 مریز را یکجا ویزیت میکنن با توجه به اینکه ویزیت 50000 تومانی نیز از بنده دریافت کرده اند یعنی 2-تا 3 دقیقه برای 2 تا 3 نفر یعنی دقیقه ای 50000 تومان ... اصلا ویزیت نمیکنن فقط نسخه میدن همین اینکه دارم میگم دکتر فوق تخصص هستش

متاسفانه برخلاف اصول اخلاقی و حرفه بیشتر مواقع بصورت چندنفری ویزیت میشن . اگر مسئولین بهداشتی به دفاتر ثبت نوبت ها مراجع کنند خواهند دید در ساعت چه تعداد نفر را میبینند
لطفا تهران را ملاک قرارندید. شهرستانها الی ماشاا..

اينها درسخوان نيستند اساتيد دانشگاههاي تهران در مورد معاينه بيمار اينگونه درس داده اند 1 وقتي بيمار جهت معاينه امد داخل اتاق بايد چند دقيقه صبر كنيد تا استرس بيمار رفع شود 2 بعد چند دقيقه شروع كنيد به ويزيت كردن و شرح حال ابتدا از بيمار ميخواهيد كه خود شرح بيماري و مكانهاي درد و چيزهاي غير طبيعي مشاهده شده در بدنش را با كمال ارامش بگويد در همين حال شما نيز با گفتن علائم ديگر به بيمار ياري رساني ميكنيد بعد از ويزيت به سراغ معاينه ميرويد يكي دو دقيقه صبر ميكنيد تا بيمار از دلهره اش كاسته شود3 سراغ معاينه كه رفتيد همه جاي بيمار را بايد چك كنيد تقريبا مثل يك غربال گيري تا اگر چيز غير طيعي غير از بيماري كه بيمار برايش مراجعه كرده است توسط پزشك مشاهده شود گزارش شود و بعد از معاينه دارو و نسخه تجويز شود.هنگام ورود بايدجلوي ببيمار پا شدو هنگام خروج هم همينطور...حال مدت ويز يت چند دقيقه طول كشيدخودتان حساب كنيد.20تا 30 دقيقه

چند روز قبل به مطب يك فوق تخصص روماتولوژي مراجعه كردم بعد از 5 ساعت انتظار (از ساعت 3 تا 8 شب) تمام زماني كه اين آقاي دكتر صرف كردند به زحمت به سه دقيقه رسيد حتي يك قلم دارو هم تجويز نكردند (براي يك بيماري خاص) و دستور انجام آزمايش رو دادند.اونهم آزمايشي كه يك دكتر ديگه تجويز كرده بود . يعني حتي نسخه آزمايش هم ننوشتن .با 50000 تومان ويزيت .

سلام من پزشک عمومی هستم.چندسالیست که فارغ التحصیل شده ام و وارد بازار کار.شروع کار من در شهرستان زابل بود.البته بومی انجا نیستم.در اورژانس بیمارستان دولتی زیر نظر همین وزارت بهداشت کار کرده ام.در درمانگاه تامین اجتماعی انجا نیز همینطور.بحث من چیزیت در مطب نیست که انجا مساله فردیست.اما از مشکلات بزرگم که باعث شد قید کار در درمانگاه و اورژانس و حتی حضور در منطقه محروم را بزنم همین فشار مسولان و روسای این مراکز در ویزیت به همین شیوه مسخره است.من که سعی میکردم شرح حال و معاینه دقیق باشد همیشه زیر فشار اعتراض مسیولان مربوطه بودم.باور نمیکنید در یک شیفت مجبور بودم ۱۲۰تا۱۵۰تا مریض ببینم.چون شماره میدادند و ازدحام جمعیت بود .خبر دارم که وضعیت بسیاری از درمانگاه های روستایی نیز همینطور است.بیماران از درمانم رضایت داشتند اما مسولان به هیچ وجه به کیفیت درمان توجه نداشتند.و پزشکانی که زیاد مریض میدیدند مورد لطف قرار میدادند.درمانگاه تامین اجتماعی وضع اسفناکتری داشت و برای پرداخت حداقل حقوق موظف به دیدن حداقل ۱۵بیمار در ساعت بودیم و به این نیز راضی نبودند و در یک شیفت باید۱۵۰مریض میدیدیم و علاوه بر ان از نظر قیمت اقلام و تعداد اقلام تحت فشار بودیم.من هم کار در بخش دولتی که با وجدانم سازگار نبود بوسیدم و کنار گذاشتم.لطفا پزشکان مظلوم را دریابید.

خیلی وقت ها داروهای پدرم رو گرفتم و ایشان مصرف میکردند و سهوا به اینترنت رجوع کردم در مورد قرص هاش که ببینم چیه و متوجه شدم با یه سری قرص هاشون تداخل دارویی داره و اونوقت رفتم از دکتر پرسیدم و گفت خب این ساعت بخوره این قرصو .... حالا این همه مردم بی اطلاع که دارن داروهاشونو فله ای میخورن چی؟/؟/

برخی پزشکان به دنبال پول و ماشین و خانه های آنچنانی هستند و مانند بسیاری دیگر سودجویی بیشتر از هر چیز آنها را شاد و خوشحال می کند نه انجام کارهای خوب. خداوند به دادمان برسد.

علاوه بر اون برای دیدن جواب ازمایش یا رادیولوژی ویزیت مجدد گرفته میشه که این عادلانه نیست.