درطول دوشبانه روز آتش سوزی در جنگلهای ایلام ؛ چنان تلاش و دلسوزی و احساس مسئولیتی توسط مردم ایلام از پیر و جوان و زن و مرد صورت گرفت که فقط نمونه ی آن را در روزهای اول و آخر جنگ تحمیلی میتوان در دفاع دست خالی مردم ایلام در برابر ارتش عراق و حمله ی منافقین به یاد آورد . مردم در ساعت یک بامداد در حالیکه حداکثر وسیله ی اطفاء حریقشان بیل بود گریه کنان به دل جنگلهای انبوه بلوط زدند و تا ظهر روز بعد تشنه و گرسنه در ارتفاعات بودند و واقعاً یک حماسه ی زیست محیطی آفریدند؛ این اتحاد و همبستگی و خودجوشی مردم ایلام قابل تقدیر بود .
کاش اون تصاویر خجالت آور که دبه های آب رو از هلی کوپتر دارن تخلیه میکنند پخش نمیشد فکر کنم تنها تصاویر قابل پخش همون باشه بقیش که شما گذاشتید که خیلی افتضاح تره ! بیل و ترکه و دست و ...
آجر شده قوت لایموتی که منم
فریاد و هوار از سکوتی که منم
آتش شده سهم جنگل خاک آلود
ای ابر ببار بر بلوطی که منم
.....................
این دوبیتی زیبا از آقای سپیدنامه بود که برای حال و روز جنگلهای بلوط ایلام سرودن
سلام این متن که دیدم یاد دیار خودم افتادم جای که کوه های بلندش منطقه حفاظت شده( رویدر-هرمزگان) افتادم درست اینجا آتش سوزی نشده و لی با بی تدبیری مسولین محیط زیست هر روزه بر ساختمان های این منطقه افزایش و از نخل ها و جنگلهای آن کاسته این کمتر از آتش سوزی نیست حتی بدتر هم هست جای سوال داره از مسولین ایا فقط باید اتش به جان منطقه بیوفته که حرکتی کنن یا بی تفاوتی انان نیز خود بدتر از طوفان اتش نیست