وقتی که جوانان این کشور با رنج و زحمت خود، پدران و مادران زحمتکش وارد دانشگاه می شوند و بدون توجه به تلاش و نمرات آنها بدون دورنمای روشن وارد اجتماع می شوند و با حقوق حداقلی یک کارگر به نام کارشناس پیمانی کار می کنند و برای کسب درآمد بیشتر باید به ساندویچ فروشی و بقالی روی بیاورند و ناگهان افرادی به نام هنرپیشه، ورزشکار، بخش خصوصی با درآمدهای آنچنانی و الگو مورد مصاحبه و ارزش گذاری قرار می گیرند چه انتظاری دارید؟ برای اعزام یک کارشناس به خارج کشور برای کسب دانش بیشتر چقدر سرمایه گذاری می شود؟ برای فرستادن یک فیلم و عوامل آن به یک فستیوال هنری و یا آمادگی جسانی یک تیم ورزشی و .. چقدر سرمایه گذاری می شود؟ تصمیم گیرندگان در کشور باید جدی تر به سرمایه های انسانی بیاندیشند که اینطور نباشد جوانان این مرز و بوم بزرگان اندیشمند روزگار معاصر را هم نشناسند و شاخص های اخلاق، معرفت، ... خود را از بین خوانندگان و هنرپیشگان و ورزشکاران داخلی و خارجی انتخاب کنند.
مگه ملاک سواد قریشی شناختن سرافرازه.اصلا مگه سرافراز چیزی از سینما ونمایش می دونه. اگه می دونست که مردم عاشق سینه چاک سریالهای مشوق خیانت ترکیه ای نمی شدند و سریالهای ابکی سیمارو می دیدند.پس هیچکس سر جای خودش نیست.
كلا ما ايراني جماعت (كلا فيكس جمعيتمون از ريز تا درشت، از نماينده مجلس تا وزير از آدماي عامي تا دكتر و وكيل و مهندس همه و همه) اقيانوسي به عمق يك بند انگشت هستيم.اين رو بارها و بارها ثابت كرديم و جاي هيچ بحث و ناراحتي هم ندره بلكه مايه تاسفه.
بابا این که باز هنرپیشه هست و قرار نیست کاری بکنه. الان رضا زاده رو بگو که تو شورای شهر هم هست و خاطره شیرین حضورش تو برنامه صندلی داغ و اینکه یک ضرب المثل هم بلد نبود یادمون نرفته. الان ایشون برای ورزش مملکت و شهر تهران برنامه ریزی میکنه !