تنها راه تزریق وسایل نقلیه عمومی به برنامه ریزی هست .. خطوط ویژه هم باید بیشتر بشن..

ترافیک تهران در دو حوزه باید بررسی بشه:
۱- حوزه کارخانه های اطراف تهران: اطراف تهران پر از کارخانه هایی است که چند صد هزار نفر در آنها کار میکنند و تا چند میلیون تهرانی ازشون روزی کسب میکنند. جالب است که اکثر سهامداراشون هم دولتی هستند و اگر مدیریت میشد این امکان را داشتیم که به جای توسعه ی این همه کارخانه در اطراف تهران انها رو به شهرستانها سوق داد تا از مهاجرت روستائیان و شهرهای کوچک به تهران جلوگیری میشد و هم سطح رفاه در اون شهرها بیشتر میشد و... از طرفی تهران هم زیادی و الکی شلوغ نمیشد.
۲- بحث معماری شهرنشینی: اصولا در توسعه شهرهای مدرن سعی میشود با تحلیل الگوی ترافیکی، مشاغل را در مناطقی از شهر ساکن کنند که میزان تردد در حداقل ممکن باشد. این مناطق خود باید در مجاورت مناطقی باشند که از نظر ساعات تردد هرگز همزمان به ساعت پیک نرسند به عنوان مثال بازار بزرگ تهران میتوانست در مجاورت مراکز تفریحی باشد که بعد از ظهر تازه با تعطیلی بازار تازه رونق میگیرد ویا مراکز خرید تنها در نقاط مشخصی از پایتخت و با فاصله از مناطق مسکونی سازماندهی شوند و... در کنار این موارد سیستمهای حمل و نقل میتوانست با استفاده از همین الگو تمرکز خدمات خود را به صورت هدفمند به همشهریان تا نیمه شب ارائه دهد ( نه اینکه ساعت ۶ به بعد تاکسی خطی خبری نباشه و ۸ به بعد اتوبوس نباشه). با توجه به این زیر ساخت هست که توسعه ی مترو و BRT جواب میدهد. حتما دوستان مشاهده کرده اند که گاهی در یک خط مترو بسیار شلوغ است و در مسیر متضاد بسیار خلوت. این به این مفهوم است که پراکندگی در سطح مشاغل در سطح شهر متعادل نیست و از منابع حمل و نقلی به درستی استفاده نمی شود. در برخی شهرها مانند پکن برای رفع این مشکل شهر را به دایره هایی متحد المرکز تقسیم کرده اند که هر توازن ترافیکی تمام دایره ها با هم برابر است.

اگر از همین امروز در دادن مجوز ساخت و ساز و جواز کسب و کار این اقدام صورت بگیرد حداقل تا ۳۰-۴۰ سال آینده میتوان امیداربور وضع از این بدتر نشود.

قبلا دولت احمدی نژاد بودجه مترو رو نمی داد...حالا دولت روحانی بودجه مترو رو نمی ده... تازه این وضعیت پایتخت هست... خدا می دونه وضعیت پروژه های مترو و بصورت کلی حمل و نقل عمومی در بقیه بخش های کشور چطوریه...

سیستم مدیریت شهری بخشی از سیستم کلان مدیریت کشوری میباشد! وقتی به بهانه کمبود کار و اشتغال اجازه مسافرکشی سواریهای شخصی داده میشه نتیجش میشه توی فقط یکی از خیابونهای اصلی شهر تهران قریب به 300 ماشین سواری فقط از یک شهرستان فعالیت میکنند!!! شما این آمار رو تقریب بگیرید توی کل تهران تا ببینید چه تعداد سواری فقط در تهران مسافرکشی میکنند(بماند تبعات فرهنگی امنیتی این مسئله) متاسفانه سازمانهای ترافیکی هم که کلا بیخیال وضعیت اسف بار رانندگی در تهران شده اند و صرفا به جریمه اکتفا میکنند! بنظر من ماشین در ایران مثل همه جای دنیا باید قیمت جهانی داشته باشه ولی عوارض و هزینه های سوخت و رانندگی در شهرها و عوارض جاده های هم مثل سایر کشورها افزایش یابد و به هیچ وجه اجازه کار و در آمدزایی با وسیله نقلیه به افراد شخصی داده نشود و در ضمن نسبت به تقویت ناوگان تاکسیرانی و اتوبوسرانی و ایجاد پباده روهای مناسب و مسیر های دوچرخا سواری اقدامات ضربتی انجام گیرد! با داد سخن سر دادن هیچوقت هیچ چیزی درست نمیشه!

من یک جوان 25 ساله هستم و با وجود اینکه 7 ساله گواهینامه دارم و رانندگیم خوبه، تاکنون جزو کسانی بودم که از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده می کردم و به قولی، به همه ماشین های تک سرنشین که ترافیک ایجاد میکنن بد و بیراه میگفتم. اما به دلایلی خودم هم دارم به اونا می پیوندم. علاوه بر دلایلی که سایر دوستان گفتن، دلایل فرهنگی هم وجود داره. مثلا این که در جمع دوستان و همکاران، من که ماشین ندارم به نظرشون بی عرضه میام و موقع بیرون رفتن باید منتظر این و اون بشم تا منو با خودشون ببرن. و در شرایطی که دخترا هم اکثرا ماشین دارن، شرایط من زیاد جالب نیست.

یکی از عواملی که از قلم افتاده عدم تعیین سقف مجاز ثبت پلاک خودرو در شهرهای بزرگ مثل تهران است یعنی اگر یک سقف مشخص برای پلاک های تهران مشخص گردد بدیهی است که چه تولید کنند های داخلی چه خودروهای وارداتی درصورت ورود نیاز به خروج یک پلاک خواهند بود حال این قانون با وضعیت معیوب با رنج عمر مفید 20 سال فقط برای خودروهای وارداتی اجرا می شود که لازم است برای خودروسازهای داخلی که از حجم حداکثری برخوردار می باشند اجرا شود

تهرانی ها همیشه شاکی اند

زمانی که آقای هویدا گفت هر ایرانی یک پیکان جمعیت کل ایران به سختی 30 میلیون نفر میشده و جمعیت تهران هم قطعا 8 میلیون نبوده

هویدا نمیدونست که جمعیت تهرون رو به دوازده میلیون میرسونند. و الا این حرف رو نمیزد.

جواب شما در همان آماری که ارایه کردید موجود است. سهم تاکسی و اتوبوس را ببینید. آیا اگر فقط نصف آن تک سرنشین ها تصمیم به استفاده از وسایل نقلیه عمومی بگیرند یک روزه پشیمان نمی شوند؟