از نظر معماری اسلامی اماکن مقدس همانند حرم امامان شریف خیلی هوشیارانه بود. اما متاسفانه امروزه با دیدگاههای غیر کارشناسانه ابهت آنها از بین میرود. من در این مورد مطالعه زیادی دارم. مثلا حرم مطهر امام حسین ( ع ) به همراه اطراف حرم ، طوری طراحی شده بود که حزن و اندوه در ورود به حریم حرم به دل انسان می نشیند چونکه ساختمانهای اطراف حرم و در حریم حرم دارای بافت قدیم و عمدتا با سقف کوتاه و نسبتا با بافت فشردگی کم و البته سقف کوتاه حرم و درب ورودی اصلی و نیز .........
و حرم مطهر امام علی ( ع ) شکوه و عظمت و افتخار و غرور به دل آدم می آورد.
حرم مطهر امام رضا ( ع ) تا زمانیکه گسترشهای بی رویه نشده بود آرامش به دلها می آورد و انسان خستگی روح و روانش را آنجا تسکین میداد ولی الان با شلوغی ساخت و سازها ، افراد زود خسته شده و زائران حرم سریع آنجا را ترک و یا برای زیارت دوباره در یک روز رغبت نشان نمیدهند و آن طمئنینه سابق را ندارد