عزیزم دیگه پزشکی که توی 6 ماه 1800 عمل انجام میده وکارانه 300 میلیونی میگره البته به گفته ی معاونت درمان دیگه وقتی برای مطالعه پرونده بیمار ودیدن بیمار نمونده . چون شاخص پرداخت کمییت است نه کیفییت کارانرو بچسب... پاسخ ها
رر
| 
| ۰۰:۳۱ - ۱۳۹۵/۰۸/۱۴
فلو پیوند کلیه کارش عمل هست اون بررسی ها رو نفرولوژیست باید بکنه مثل طوطی نباشیم باز شما يك طرفه به قاضي رفتي و فقط حرفهاي شاكي رو منتشر كردي؟!!!! بختيار باشيد! بیمارستانهای دولتی و بخصوص زایشگاه ها قتلگاه هستن باید رشته پزشکی در ایران را در حال حاضر شغل کثیف نامگذاری نمود چون پزشکلن فقط با هدف تجارت فعالیت می کنند. و اغلبشون آدمهای مغرور.... هستند. 
پزشکان فقط دارن سریال ها رو نگاه میکنن که یه وقت خدای نکرده بهشون توهین نشه!!! حواسون به کارشون نیست. همه جای دنیا توی فیلم ها و سریالها از هر قشری با هرسمتی هرمدل انتقاد و یا نقش منفی میدن و همه هم میدونن فیلمه ولی تو ایران این قشر به اصطلاح تحصیلکرده از تمام اقشار کوته بین تر هستند. متاسفم سایت محترم تابناکبا سلام
من یکی از بازدیدکنندگان همیشگی سایت شما هستم ضمن احترام به دغدغه سایت محترم در خصوص مرگ مادر مرحومه که باعث ناراحتی عمیق همگان است ذکر چند مطلب لازم است
1-مسائل پزشکی به آن سادگی که شما می پندارید نیست و لازم به بررسی های کارشناسی دارد و طرح عمومی آن به نظر اینجانب صلاح نیست
2-اگر به آن اعتقاد ندارید می توانید به بررسی طرحی بپردازید که پزشکی قانونی راسا به آن بپردازد
3-در پرونده ای که نشان داده ا ید اصطلاح cp نوشته شده که اگر به معنی درد سینه باشد نیاز به حضور متخصص قلب دارد ولی اگر به گفته همراه بیمار خونریزی بوده بایستی بررسی شود چرا کنترول نشده
4-بیمارستان فاطمه زهرا ع تا بیمارستان امام فاصله دارد و انکال های آن سایر بیمارستانها را پوشش نمی دهند
5-به نظر حقیر راهی که رسانه های محترم در بدبین کردن مردم به جامعه پزشکی در پیش گرفته اند آسیب جدی به سلامت مردم خواهد زد
پزشکان در پول گرفتن خودشان را با اروپا وامریکا مقایسه میکنند ولی درانجام وظیفه ازبیافرائیهاهم عقبترند . یعنی دیگه مسخرشو درآوردن در این ماتم شب لعنتکسی یار دل من نیست
خداوندا قضاوت کن
بگو آخر گناهم چیست
شب بی رحم و بی احساس
تو جولانگاه غمهایی
کسی با قلب من می گفت
که محکومی به تنهایی
که من ده سال و اندی پیش
بر این دنیا نهادم پا
گهی هم بستر شادی
گهی همخانه ی غم ها
به دنیا آمدم ، اما
همه گریان و نالانند
همه از غصه ای غمگین
برایم قصه می خوانند
نمی دانستم این دنیا
همه در دست تقدیر است
که این تقدیر بی انصاف
به دستش تیغ شمشیر است
همان شمشیر بی احساس
به پشت بی پناهم خورد
به دنیا آمدم ، اما
سر ِ زا ، مادر من مرد
منم آن ایه ی تقدیر
که از این غم شدم مجنون
منم اختر شدم ، بی شک !
ولیکن نحس و نامیمون
کنون در روز میلادم
سیه پوشند و می بارند
به روی سنگ قبری سرد
برایم شمع می کارند
به جای کیک روز جشن
به دستی ، دیس حلوایی است
نمی دانی ، چه می دانی ؟
که اینجا شور و بلوایی است
به ظاهر شکل یک کودک
ولی در نقش یک قاتل
به دستان کدامین مرد
طلسمم می شود باطل
در این ده سال ، تنهایم
بگو اینجا پناهم کیست
من بی راه و بی همراه
بگو آخر گناهم چیست
تو ای دادار بی همتا
بگو با من چرا آخر
میان اشک و آه و غم
شنیدم ، واژه ی « مادر»
بعد میشینن کرکر می خندن