آدم خواب را میشه بیدار کرد، ولی کسی که خود را به خواب زده را نمیشود بیدار کرد. ایکاش مسئولان وزات علوم خواب بودند...

اقاى دكتر فرهادى هم بسان خيلى ها جو گير شده اند و خيال مى كنند كه با به ميان كشيدن نامى از غربيان هم چيز حل مى شود ، مى انديشند اول انكه مردم از اين همه بصيرت ايشان كه دست دشمن را خوانده اند شاد مى شوند و برايشان هورا مى كشند ،دوم انكه كوتاهى دستگاهى كه ايشان در مصدر انند را با اين بيان كوبنده ( غربيان از رشد ما هاج و واج شده اند و خدعه مى كنند!!!!!) ماست مالى خواهند كرد! براستى تا كى مى توان در پشت اين خيالات واهى پنهان شد؟ تا كى مى توان به استناد دشمن واهى و خيالى اشتباهات ، خطا ها و قصورات و فساد ها را توجيه كرد؟

سلام دوست گرامی نویسنده خبر
از متن بالا استنباط می شود شما هنوز به دانشگاه به عنوان جایگاهی مقدس و انسان ساز نگاه می کنید. اگرچه باید درست همین باشد لیکن هرگز چنین نیست.
امروز دانشگاهها اداراتی هستند که اساتید آن در عمل رفتاری کارمندگونه دارند (البته منظور توهین به کارمندان شریف نیست منظور تفاوت کار کارمندی و کار هیات علمی است که خیلی باید متفاوت تر از کارمندان باشد). تحقیق و پژوهش در دانشگاه بیشتر شعاری است و جایگاهی واقعی ندارد. به دانشجو همانند جنس و کالا نگریسته می شود. رقابت برای جذب دانشجو برای کسب بودجه است چرا که در سهم بودجه دانشگاهها امار نقش اول را دارد و از همین روست که در بسیاری از دانشگاهه رشته هایی تاسیس شده اند که در انها هیچ متخصصی وجود ندارد و هدف تاسیس در واقع جذب دانشجو با عناوین پر طمطراق بوده است. دوس عزیز هموطنم اعضای هیات علمی ای داریم که حتی از نگارش یک نامه ساده انگلیسی برای ارسال مقاله بر نمی آیند ولی کرسیهای ارتقا را با استفاده از کارهای دانشجویان کسب کرده اند و چه بسا چنین اساتیدی قانونگزاران و مبینان سیاستها هم شده اند. آیا یک عضو هیات علمی با 3 مقاله دانشجویش می تواند ارتقا بگیرد؟ ولی می گیرند. در قوانین ارتقا راهنمایی یک رساله ارشد (که در واقع نظارت بر کار دانشجوست) امتیاز پژوهشی برای استاد محسوب می شود چرا؟ باید پرسید انگیزه های پژوهشی چیست؟ بسیاری از اعضای هیات علمی صرفا پژوهش را به عنوان ابزاری برای ارتقای خود قلمداد می کند و رجوع به رزومه آنها نشان می دهد پس از اخذ ارتقا کار را تعطیل کرده اند. در بسیاری از پژوهش های کاربردی برای نیل به هدف پژوهش آمارسازی می شود و در واقع نتایج جعلی هستند. در دهه گذشته تعداد بالایی مجله پژوهشی در وزارت علوم تاسیس شده است و روابط در فعالیت آنها بسیار تاثیر گزار است و مهمتر آنکه ارتقای بسیاری از اساتید کشور یا فارغ التحصیلی بسیاری از دانشجویان فقط بر اساس این مجلات بوده است در حالیکه بر مبنای مجلات خارجی راه دشواری در پیش داشتند. نظارت وزارت علوم بر مجلات داخلی بر اساس سایت دفتر نشریات وزارت علوم بیشتر جنبه ظاهری نظیر چاپ منظم، درج نظر داور و... دارد. آمار فعالیتهای پژوهشی خیلی درست نیست. هدف از تاسیس مجلات پژوهشی در داخل کشور به نظر می رسد در خدمت آمار بوده است چرا که در مقیاس رقابت جهانی در منطقه هم عقب افتاده ایم. از طرف دیگر حسادت، تخریب و تملق در جامعه اساتید کشور نیز لانه کرده است و ختی برخی از اساتید پژوهشگر خوب هم کار رقبای خوب خود را زیر سوال می برند. ....
در شرایطی که بخشی به سرعت ذکر شد دوست عزیز نویسنده خیلی سخت نگیر می گذرد!؟؟؟

دوست عزیز چنانچه نظر ارسالی من (دقایقی قبل در خصوص وضعیت دانشگاه و پژوهش و ...) پیامد منفی دارد آن را نمایش ندهید با تشکر

لطفا نظر مرا نمایش ندهید
من متن را دوباره حواندم

من نسبت به موضع وزیرمحترم نظری ندارم اما تمرکزروی وزارت علوم به عنوان متولی اصلی تولیدعلم اقدامی سطحی نگرانه است.به عنوان یک عضوهیات علمی وزارت علوم که بیست سال سابقه تدریس درمراکزتربیت معلم ودانشگاه فرهنگیان رادارم عمیقا معتقدم پایه اموزش وپرورش است که مشکلات اساسی دارد .درکمال تاسف مااساتیددانشگاه قادربه ایجادتغییراساسی درمحصولات آموزش وپرورش وارتقاآنها به رتبه محقق ودانشمندنیستیم لطفا فکری به حال آنجاکنیدکه علت العلل است.

ما که متوجه نشدیم چی گفتی؟؟؟؟

وقتی که اساتید محترم برای ارتقا مجبورند با مقیاس مریض وزارت علوم در ثبت اسم خود پای مقالات هم دیگر با هم داد و ستد داشته باشند، مگر می شود بهتر از این توقع داشت. من یک هیات علمی هستم که 9 سال پیش از یکی از بهترین دانشگاه های دنیا مدرک دکترا گرفته ام، 8 سال است که در ایران دانشجوی تحصیلات تکمیلی دارم، و فقط 8 مقاله دارم که افتخار می کنم همش مال من و دانشجویم است. اما همزمان با خودم می بینم برخی از همکارانم 100 یا بیشتر مقاله در کمتر از این مدت تولید کرده اند، سوالم اینجاست که این دوستان خوراک اولیه مقالات علمی خود را از کجا می آورند، مگر مقاله علمی نباید حاصل یک کار پژوهشی باشد؟؟؟؟؟؟

بارها گفتیم تکیه بر تعداد مقاله باعث بروز فساد میشه هیچکس گوش نکرد .هنوز چوبشو میخوریم

یه اصلی هست. وقتی یه کشوری دچار فساد هستش همه بخش هاشو درگیر میکنه. وقتی تو تمام ادارات و بخش ها وزارت خانه ها، حتی بخش های خصوصی فساد هست صد در صد تو بخش علمیش هم هست. ما خودمون دانشجو بودیم تازه تو بهترین دانشگاه های کشور . میدیدیم چه خبره. فقط تاسف تاسف تاسف.