باید دنبال app باشیم که در مواقع اضطراری... در محدوده محل حادثه... به طور خودکار دوربین گوشی ها رو از کار بندازه

سازمان های آتش نشانی هر شهر باید مجهز به موشک های حاوی سی او2 یعنی همان کفی از محتوای داخل کپسول های آتش نشانی برای اطفای حریق استفاده می شود بهره ببرند.

نمی دانم چنین فن آوری در جهان وجود دارد یا خیر اما در هر حال می تواند بعنوان یک ایده مورد بررسی کارشناسی قرار بگیرد.

کوروش درخشان
ایده پرداز

این اتفاق افتاد و تمام شد بیایید برای آینده و برای پیشگیری ها کاری بکنیم. تسلیت گویان و فیگوربگیران در این مواقع زیادند.شما رو بخدا بیایید برای شورای شهر افراد نخبه و مرتبط انتخاب کنیم بیایید دست به دامان متخصصان امور شهری در زمینه های عمران، زلزله، مدیریت شهری، مدیریت بحران و ... بشیم اگر کاندید نشدند هم بریم التماسشون کنیم. بیایید میزها و صندلی های شورای شهر و مجلس رو از افراد نالایق و عده ای ورزشکار و هنرمند و فارغ التحصیلان قلابی پس بگیریم و به اهل فن بسپاریم.

لطفا یه نگاهی به لیست مقامات سیاسی و نظامی و ... که بازدید کرده اند هم بیاندازید.
بسیاری از اینان هیچ مسئولیتی در این زمینه ندارند و هیچ کمکی هم نخواهند کرد.
لطفا به همین دوستان هم بفرمایید که عکس یادگاری با آتش نشانان نگیرند.

زمانی که یک مسئول با خبرنگار تلوزیون هم مصاحبه می کنه 10 الی 20 نفر هم از اطرافیان ان مسئول هم حتما باید توی کادر باشند. متاسفانه این یک بیماری همه گیره

خود شما رسانه هایی که هم اکنون هم صدا با هم میگید" سلفی نگیرید؛ فیلم نگیرید" چرا فیلم های گرفته شده توسط همون مردم را پخش می کنید الان که حدود دو روز از سانحه میگذره هنوز تیتر میزنید " فیلم کمتر دیده شد از ریزش پلاسکو" . فکر کنم دیدن یک فیلم برای فهمیدن عمق ماجرا کافیه و لازم نیست که از تمام زوایای ساختمان فیلم دیده بشه .وقتی رسانه فیلم مردم رو تحت عنوان "شهروند خبرنگار" پخش میکنه پس داره به این موضوع فیلم گرفتن دامن میزنه. وقتشه که اول خودمون رو اصلاح کنیم.

تلاش و کوشش بی منت آتش نشانان عزیز کشورمان شایسته تقدیر و ارزش گذاری است. در ضمن آنانی که جان خود را فدای هم نوعان خویش کردند نیز جای بسی احترام و قدرشناسی دارند. آنان قهرمانان انسانیت و نوع دوستی هستند. حداقل کاری که باید برای خانواده های داغ دیده ایشان باید انجام داد؛ لحاظ توجه و قدرشناسی ویژه از همسران و فرزندان آنان است.

اما نکته مهم و قابل اندیشیدن از این رویداد تلخ:
در حالی که گروه امداد و نجات با همه تلاش و امکانات خود هنوز نتوانسته است از پس فقط یک حادثه برآید؛ در صورت بروز چندین حادثه از این دست در روزهای بحرانی مانند زلزله و یا خداناکرده یک جنگ و بمباران چگونه و با چه توانی از پس رویدادهای سنگین برخواهد آمد؟
این ضعف پدیده ای بسیار خطرناک است. از خود بپرسیم که آیا امکانات به قدر کافی داریم؟ آیا امدادگران به اندازه کافی و از نظر فنی آمادگی برخورد با پیشامدهای خطرناک هستند؟ آیا انسجام مدیریتی و پیوستگی و هم زمانی بین نهادهای شهری و کشوری وجود دارد؟ آیا آموزش خوبی به هم میهنانمان داده ایم تا در برخورد با حوادث چگونه رفتار کنند؟ آیا آتش نشان داوطلب و آزموده نیز در کشور تربیت کرده ایم تا در رویدادهای بزرگ و به صورت فنی با پیشامدهای تلخ برخورد کنند و به یاری دیگر امدادگران بشتابند؟
قطعا پاسخ به پرسش های بالا محدود هستند. پس شایسته این است که برای هر یک از موارد بالا به فکر راه کار باشیم.

خواهشا از وسایل استاندارد جدید مثل هلی کوپتر آبپاش و شلنگ های با دبی آب بالا استفاده کنید، همچنین قوانینی تعزیری برای افرادی که باعث کندی در روند امداد رسانی میشوند تصویب شود.

فیلمی دیگر از لحظه فرو ریختن ساختمان پلاسکو

شدت آتش سوزی بوضوح نشان می دهد فرمانده هان آتش نشانان باید زودتر اقدام به صدور دستور خروج آتش نشانان می دادند.

آفرین