اولا این نشان دهنده ضعف و همچنین عدم اعتماد مردم به سازمانهای متولی این امور هستش
دوما این نشان دهنده بخشندگی مردم عزیز ایران علیرغم این هستش که خیلی ها خودشون مشکل دارند
سوما نشان دهنده وجود فقر حتی بیخ گوش خودمان هستش
همه به این که یکی بالاخره باید یه کاری بکنه، فکر می کنن، اما از فکر و شعار و رویا تا عمل فاصله هست
همه می دونن که کاری مثل کار خانم شریفی مقدم باید انجام بدن، اما فکر اینکه چقدر باید به خاطرش دردسر تحمل کنن و باید از همون اندک زمان استراحتشون و با خونواده بودنشون و تفریحشون بزنن اونها رو منصرف می کنه،
فک کنم این تو خون تبریزیاس،
همونطور که شعله های انقلاب رو روشن کردن، بدون اینکه خودشون رو با فکر همه ی فشارها و سرکوب هایی که در راه هست بترسونن، همونطور که در شهر تبریز، همه جنس ایرانی می خرن بدون اینکه خاطرشون رو به خاطر هزینه ی بعضا بالاتر و کیفیت بعضا پایین تر ناراحت کنن،
فقط به این فکر هستن که کاری که درسته، باید انجام بشه به عمل نه به حرف . . .