ما ميخواهيم كه علاوه بر حفظ منافع ملي، موضوع هسته اي ايران بدون ماجراجوييهاي دولت نهم و شعار حل و فصل شود...همان كاري كه هنديها كردند و بدون ماجراجويي به همه اهداف هسته اي خود رسيدند.
ای کاش تابناک از خودش گزارش تولید نکند چون تجربه نشان داده است که در این زمینه خیلی موفق نیست. اما سئوال: مگر کسی قبلا جرات داشته که بحث مذاکره با آمریکا را به میان بکشد که ما بخواهیم بگوییم موفق بوده یا خیر؟
دیگه خدائیش دارید خیلی شورش می کنید ! 30 است انقلاب شده و به زعم شماها ما همیشه موفق بوده ایم. نمی شود اینطوری جمع بندی کرد که قبلی ها مطلقا ناکارآمد یا مرعوب بوده اند و امروزهای مطلقا کارآمد و شجاع و موفق ! ما در کارنامه پس از پیروزی انقلاب موضوعات متعددی همچون قطعنامه 598 را داشته ایم که به نحو احسن و توسط دیپلماتهای خدوم و متخصص مدیریت شد و بیشترین منافع را برای کشور به همراه داشت . این موضوع شاید در مقطع زمانی خود پس از 8 سال جنگ تحمیلی حتی اهمیتی بیشتر از پرونده هسته ای داشت. حالا آقای جلیلی خوب هستند محفوظ اما اینقدر بزرگ نمایی و جو گیر شدن لازم نیست. قطعا خود آقای جلیلی از اینکه مثل نویسنده مطلب فوق اثبات شخصیت خود را در نفی دیگران و گذشتگان بداننند مبرا است.
هر چند نظرات بنده هيچگاه انعكاس نمي يابد ولي جهت اطلاع خودتان و يا انعكاس به دوستان مذاكره كننده مي گويم: در هر مذاكراتي 2 حلقه وجود دارد كه در كنار هم و با همكاري گروهي عمل ميكنند. شما اگر به ميزهاي مذاكرات نگاه كنيد همواره دو سري صندلي در مذاكرات هست كه صندليهاي اصلي دور ميز و صندليهاي حلقه دوم در رديف بعدي و پشت حلقه اول قرار ميگيرد. در حلقه اول مديران و تصميمگيران هستند كه دور ميز مينشينند و نظر نهايي را ميدهند و در حلقه دوم كارشناسان مختلف قرار دارند كه در واقع نظراتشان تعيين كننده بوده و خوراك دهنده و تحليل كننده اصلي هستند. فردي كه در حلقه اول است بايد حتما پشتگرم به كارشناسان حلقه دوم كه در پشت سر او نشسته اند باشد. بسته به نوع مذاكرات و مطالبي كه در آن مطرح ميشود بايد حتما كارشناسان بسيار خبره و سرد وگرم چشيده قرار داشته باشند. و البته آن مديري كه در حلقه اول يا حلقه تصميمگيري مي نشيند بايد مراحل كارشناسي ، كارشناس ارشدي و مديريتي را گذرانده باشد تا به سمت مدير كلي يا مدير ارشدي رسيده باشد. يعني سرد و گرم چشيده ، باهوش، سريع الانتقال و زيرك و گاهي اهل ريسك باشد. در زمان مذاكراتي با سطح عالي تيم مذاكره كننده مستظهر به نظرات كارشناسان است. حال يا كارهاي كارشناسي قبل انجام پذيرفته مانند اجلاسهاي وزراء و غيره كه نتايج آن در اجلاس روساي جمهور تصويب ميشود و يا در محل انجام ميشود يعني تيم كارشناس بايد همراه تصميمگيران عالي حضور داشته باشد. روش جالبي كه ژاپنيها همواره در مذاكراتهايشان دارند اين است كه يك تيم مركب از كارشناسان خبره مالي، حقوقي ، مهندسي ، بازرگاني، سياسي و غيره (بسته به موضوع مذاكره) با خود به كشور مورد مذاكره برده و سپس اسناد را سريعا بين خود تقسيم كرده و هر بخش را كارشناس يا كارشناسان مربوطه كه خبره آن نيز هست مطالعه ميكند. پس از اينكه همه كارشناسان اسناد را مطالعه كردند، فيما بين خودشان جلسه مشترك گذاشته و نتايج كار خود را به مديران ارشد خود گزارش داده و نقاط قوت و ضعف را اطلاع داده و در مورد مطالبي كه بايد در مذاكرات بحث و بررسي گردد صحبت مينمايند.
پس از مدت تعيين شده كارشناسان جهت تصميم گيري و كم و زياد كردن اسناد و مطالبي كه در مورد آن نظر دارند گردهم آمده و با طرف مقابل مذاكره ميكنند.
البته مذاكرات ظرافتهاي خيلي زيادي دارد كه حتما بايد اساتيدي كه به فنون آن آشنا هستند در آن شركت كنند تا نهايت منافع كشورشان را بدست آورند. نكته مهم ديگر اين است كه تيم هاي مذاكره كننده بايد به شدت مراقب جاسوسي طرف مقابل باشند تا نتايج بحثهاي مشتركشان لو نرود. به عنوان مثال زماني كه كيسينجر با نيكسون جهت ديپلماسي پينگ پينگ و ايجاد روابط به چين رفته بود، صحبتها و مذاكرات مهمشان را با هم و در حال قدم زدن در بيرون هتل با هم انجام ميدادند چون ميدانستند كه چينيها در هتل و همه جا شنود دارند!
و نكته آخر اينكه در مذاكرات مانند هر توافق ديگري اگر كسي شك داشت كه جواب مطلبي را مثبت اعلام كند يا منفي (بله يا نه) حتما بايد پاسخ آنرا موكول به بررسي بعدي نموده و بگويد كه پاسخ آنرا پس از بررسي بيشتر بعدا اعلام مينمايد.