با درود
فارغ التحصیل دکتری شیمی کاربردی هستم از دانشگاه دولتی و بیکار!!!!
وقتی درب دانشگاه به روی افرادی مثل من که 15 سال از بهترین سالهای عمرشون رو درس خوندن و مو سفید کردن و از انواع تفریح های مجاز (و بعضا غیر مجاز) محروم بودیم به امید اینکه با رسیدن به درجه بالای تحصیلی شغل مناسب و دلخواهی داشته باشیم، بسته هست و دانشگاه ها آشناهای خودشون رو با فرآیند جزب هیئت علمی بر میدارن و یا بازنشسته های دانشگاه های دولتی میرن استخدام دانشگاه آزاد میشن یا حق التدریس درس میدن هیچ توقعی از پیشرفت در هیچ جا نباید داشت.
الان متاسفانه نه تو دانشگاه ها جایی داریم نه تو کارخونه ها، دانشگا ها که باند و باندبازیه و کارخونه ها هم که میری برای مصاحبه وقتی به رزومه نگاه میکنن میگن شما با این رزومه سنگین برای اینجا حیفی...
از اینجا مونده و از اونجا رونده...
اگر برمیگشتم عقب با دیپلم میرفتم سر کار و الان با 15 سال سابقه با این اوضاع دانشگاه ها تا هر شهری که میخواستم و تو هر رشته ای به راحتی و هیچ دقدقه ای درس میخوندم
تابناک عزیز؛ نگرانی و دغدغه شما محترم و باارزش، ولی حل این مشکل نیازمند حل مشکلات ریشه ای آن است. ما در تامین حداقل ها مانده ایم اونوقت شما انتظار پیشرفت علمی دارید؟ درستش همینه که با این اوضاع باید پسرفت کنیم. بنده 5 سال پیش با تحصیلات فوق لیسانس از دانشگاه دولتی فارغ التحصیل شدم (6 مقاله هم دارم)هنوز کار درست و حسابی پیدا نکردم. شغلی کاذب دارم. زن و یک بچه هم دارم (32 سال)
اگر 5 درصد به آینده امید داشتم حتما دکترا هم شرکت میکردم و قبول میشدم. اما دریغ و افسوس که هیچ امیدی ندارم...
فاتحه علم در ایران خوانده شده است تا زمانی معیار پیشرفت کشور شمارش تعداد مقاله باشد اوضاع همین است مقاله های ما همه بی ارزش است و هیچ دردی از کشور را دوا نکرده است
دانشگاه میخواهیم چکار کنیم پول نفت را بدهید به تاجرها و دلال ها تا برایمان لباش و خوراکی و لوازم آرایشی بیاورند چین هم که هر چی بخواهی برایمان میسازد . فعلا که نه اقتصاد داریم نه علم چون مدیریت نداریم
فارغ التحصیل دکتری شیمی کاربردی هستم از دانشگاه دولتی و بیکار!!!!
وقتی درب دانشگاه به روی افرادی مثل من که 15 سال از بهترین سالهای عمرشون رو درس خوندن و مو سفید کردن و از انواع تفریح های مجاز (و بعضا غیر مجاز) محروم بودیم به امید اینکه با رسیدن به درجه بالای تحصیلی شغل مناسب و دلخواهی داشته باشیم، بسته هست و دانشگاه ها آشناهای خودشون رو با فرآیند جزب هیئت علمی بر میدارن و یا بازنشسته های دانشگاه های دولتی میرن استخدام دانشگاه آزاد میشن یا حق التدریس درس میدن هیچ توقعی از پیشرفت در هیچ جا نباید داشت.
الان متاسفانه نه تو دانشگاه ها جایی داریم نه تو کارخونه ها، دانشگا ها که باند و باندبازیه و کارخونه ها هم که میری برای مصاحبه وقتی به رزومه نگاه میکنن میگن شما با این رزومه سنگین برای اینجا حیفی...
از اینجا مونده و از اونجا رونده...
اگر برمیگشتم عقب با دیپلم میرفتم سر کار و الان با 15 سال سابقه با این اوضاع دانشگاه ها تا هر شهری که میخواستم و تو هر رشته ای به راحتی و هیچ دقدقه ای درس میخوندم