در هر صورت............

ما همیشه ادای پیروزی رو درمیاریم . درسوریه وعراق ما ابزار پیروزی رو دراختیار نداریم.توانمندی اقتصادی وصنعتی میخواهد که ما فاقد اون هستیم.

بعضی ها نمی جنگن و مزایایی ندارن
بعضی ها می جنگند و مزایایی دارن
بعضی ها می جنگن مزایایی ندارن
بعضی ها نمی جنگن و مزایایی دارن

جناب آقای دکتر ظریف

منتظر دستاوردهای شگرف شما در این مذاکرات هستیم، امید است که بدرخشید و شاهکاری خلق نمایید، تمامی مجاهدتها و خون شهیدان هم اینک سرمایه شماست تا مسیر تاریخ را به سوی نیکی و امنیت منطقه و دستاوردهای حداکثری برای ایران عزیزمان سوق دهید.
جناب آقای دکتر
کوتاه نیایید
هر آنچه در چنته دارید رو کنید، انشالله شفاعت شهدا نصیبتان خواهد گردید.
دعای خیر ایرانیان بدرقه راهتان باد
با دست پر بازگردید
یا علی

ما دعا ميكنيم براي سران ديپلمات كشورمان كه حداقل اينبار از اين همه هزينه براي منافع ايران مذاكره كنند و نه كشورهاي ديگر

اکنون زمان آن رسیده که مسئولان رده بالا با یک تاکتیک حساب شده با تمام کشورها درگیر مستقیم وغیرمستقیم در جنگ سوریه وارد فازجدید تعامل ازنوع نرم شود تا منافع ملی ما با این همه هزینه وشهید تامین گردد چونکه تمام کشورهای درگیر فهمید اند که ایران در روی زمین یک بازیگر قهاری است.پس اگر آنها فهمیداند باید با مذاکره به خواسته خودبرسند مانیز باید بگونه ای واردمذاکره شویم که مانند بعد نظامی دست برترراداشته باشیم جنگ دیپلماسی شروع شده وهیچ چیز نباید مانع تامین منافع ملی ما شودچون این راهی است که خواسته یاناخواسته درآن گام نهادیم وبابت آن کشور هزینه سنگینی پرداخته.

ایران بایداز کشمکش های گذشته که تاکنون درگیرآن بوده ازجمله افغانستان ، لبنان ، فلسطین ، عراق و سوریه درس گرفته ودرقبال تمام هزینه هایی که برای آن داده خصوصاً جوانان غیرتمندی که برای آن خون داده وبه شهادت رسیده اند ویا به اسارت برده شده اند باکمال دقت وتیز هوشی منافع ملی وامنیت منطقه را درراس گفتگوهایش قراردهد . اگر به علت مشکلات مالی نمی تواند در بازسازی کشورهای عراق وسوریه مشارکت جدی داشته باشد نباید در بعدسیاسی قافیه را ببازد .انشاءا... به برکت خون شهدا همچنان ایران در راس قدرت منطقه ای حرف اول را خواهد زد.

تاوقتی پای استکبار در میان باشد ایران نمی تواند در سوریه جای پایی داشته باشد

قطعا ایران در سوریه به آرمانهای خود نخواهد رسید

گاهی می شود جنگ آسان تر از صلح و میز مذاکره باشد در جنگ نظامیان دست برتر را دارند و به پیروزی می رسند ولی سیاسیون جنگ را بر پا می کنند ولی در میز مذاکره سیاسیون با مامله گری دستاورد نظامیان را به باد می دهند تاریخ گواه این مدعا است