داشتم فکر میکردم اسرائیل 70 ساله که تاسیس شده. در 30 سال اول حکومتش 3 جنگ با فلسطینی های وکل کشورهای عرب منطقه راه انداخت تا به مرزهای فعلی + اشغال شبه جزیره سینا رسید ولی با فشار افکار جامعه جهانی مجبور به امضای قرارداد صلح با شرط بازگشت به مرزهای قبل از جنگ ژوئن 67 و قبول تشکیل کشور مستقل فلسطین شد. بلافاصله پس ار معاهده صلح کمپ دیوید شبه جزیره سینا را به مصر بازگرداند. انقلاب اسلامی در همین زمان رخ داد و اسرائیل یک متحد قوی را در منطقه از دست داد و دولت انقلابی ایران به شدت با اشغالگری رژیم صهیونیستی مخالفت کرد و از هسته های مفاومت فلسطبنی/ عربی حمایت کرد. از این پس جنگی در نگرفت و اعراب از ترس رژیم انقلابی ایران روز بروز از دشمن اصلی غافل شده و وضعیت انفعالی پیدا کردند. طرفه اینکه از 40 سال پیش به این سو علیرغم اعتراضهای مکرر جامعه جهانی و خظ نشان های جمهوری اسلامی نه تنها اسرائیل مناطق اشغالی را به صاحبانش یعنی فلسطینی ها پس نداد بلکه در همان اراضی شهرک های متعدد یهودی نشین ساخت و با تاسیس کشور فلسطین مخالفت کرد ویالاخره با قبول پایتختی قدس از طرف آمریکا عملا به تمام آرزوهای ملی خود رسید. حالا تمام دنیا اعتراض میکند اما در واقع اعراب دستها را بعلامت تسلیم بالا برده اند و این فقط ما هستیم که به فلسطینها دلداری میدهیم که اسراییل نابود وقدس شریف آزاد خواهد شد. این یعنی بزک نمیر بهار میاد کمبوزه با خیار میاد. ما به فلسطینینان نه تنها کمکی نکردیم بلکه توجه نیروی عظیم اقتصادی-نظامی-سیاسی اعراب را از اسراییل به سمت خودمان منحرف کردیم و نتبجه آن تثبیت کیان دشمن بود.

ظاهرا شيطان بزرگ بدون فشار نظامي و كشته شدن نظاميان خبيث و جنايتكارش از سوريه خارج نواهد شد!