در حال حاضر تمام دانشگاه های کشور برای ارتقا خود تمرکز بر ارائه مقاله ای اس ای دارند در حالیکه ارتقا سطح کیفی دانشگاه ها به عوامل مختلفی چون جذب دانشجوی خارجی، تعداد دانشجویان بورس، ارتباط بین المللی دانشگاه، نسبت استاد به دانشجو و دسترسی کتبخانه ها به منابع معتبر و ....بستگی دارد.
دانشگاه ها فشار بسیاری بر استاتید برای ارائه مقاله خارجی می دهند و ارائه مقاله در مجلات فارسی زبان تشریفاتی است. بسیاری از داده ها و اطلاعات کشور از طریق مقالات به رایگان در اختیار دیگر کشورها قرار می گیرد.
در بسیاری کشورها دانشمندان (برای مثال فیزیکدانان و شیمی دانان) علاقه ای به در اختیار قرار دادن یافته های خود نیستند و تا زمانی که داده هایشان کاربردی نشده از دادن هر گونه داده خام خودداری می کنند.
تکیه وزارت علوم علوم بر ارائه مقاله به حدی شدید شده است که دانشگاه ها عذر اساتید خود را که تمایل به ارائه مقاله خارجی ندارند را به بهانه رکود علمی می خواهد. در این حالت استاد دانشگاه به جای صرف وقت برای پرورش دانشجویان وقت خود را صرف نگارش مقاله ای می کند که جز برای ارتقا کاربرد عملی چندانی ندارد.
نتیجه این سیاست چیزی جز مدرک گرایی و "عدد گرایی" در سنجش کیفی وزارت علوم نیست. در سال های آتی نتیجه این سیاست به خوبی روشن خواهد شد.
بودجه کلی را کم کردن خیلی هم عالی مشروط به اینکه بودجه بخش تحقیقات به نسبت کل افزایش داده بشه و از بودجه هایی که مربوط به اضافه کاری و خرجهای الکیه و حقوقهای نامتعارف کم بشه
ما کی میخوایم درست بشیم!!!!!!!!
خداااااااااااااااااا
لطفا الکی نگید من دانشجوام از بودجه زدن غذای سلف بد میشه. یه چیزایی تو دانشگاهها هیچوقت عوض نمیشه. وضعیت خوابگاه و غذای سلف همیشه همین وضع فعلی میمونه. اتفاقا بودجه های دانشگاهها باید کم شه. من هشت سال کارمند بودم تو بخش عمرانی. بودجه زیاد باعث شده دانشگاهها کارهای بدون ثمر انجام بدن. نمونه اش ساخت سردرب یا ساخت ساختمانهای بدون کاراییه. حیفه پانزده هزار متر مربع ساختمان واسه بیست نفر ساخته بشه یا دو هزار مترمربع ساختمان ساخته بشه بعد کلا توش پنج نفر باشن. این اتفاقها رو من به چشم دیدم. بودجه پژوهشی که ربطی به دانشگاه نداره. حیف و میل تو بودجه های دانشگاهی زیاده. الان رییس یکی از دانشگاهها ده تا مشاور داره و حقوقشون رو از بودجه دانشگاه میده. حق الجلسلتش رو هم همینطور. خدا خیربده دولتمردا رو که کم کم دارن میفهمن تو دانشگاهها چه بریز و بپاشیه تحت نام علم
اگر حقوق اساتید دانشگاه نصف بشود باز حاضرند در دانشگاه کار کنند چون کار دیگه ای بلد نیستند. مطمئن باشید کشورهای خارجی این اساتید را جذب نمی کنند. خیلی از دانشگاهها باید تعطیل شود چون جز بودجه خواری و دادن مدرک کار دیگری نمی کنند. دانشگاه باید خروجی داشته باشد که مردم از آن منتفع شوند نه مقالات ISI که دردی از مملکت را دوا نکرده. چرا پول مردم جایی صرف شود که نفعی به حال کشور ندارد.
بودجه زیاد بود چه دسته گلی بر سر این مردم زدند که حالا کم شده باشد. دانشگاه ها رقابت رشته دارند در تهران خوارزمی شریف فنی تهران خواجه نصیر علم و صنعت امیرکبیر دانشگاه ازاد جنوب شمال شرق غرب مرکز علوم تحقیقات همه شان رشته و دانشجوی بیکار و بی برنامه تربیت کنند و دنبال جذب به اصطلاح طرح از این ور و انور بدون مناقصه و روابطی و تحت پوشش دانشگاهی باشند که کار آنها حتی پایین تر از مهندسین بدبخت مشاور است که بدایل نبود طرح یا پروژه تعطیل می شوند.
من توی یکی از سه دانشگاه اول کشور درس خوندم، آزمایشگاهمون را تخریب کردند و تبدیل به کلاس درس برای ورودی های جدید کردند. پروژه پژوهشی هم داستان خنده داریه چون اصلن نیست.
بودجه عمرانی کشور نصف شده بودجه یارانه های نقدی نصف شده ولی در عوض بودجه نهاد ها و انواع و اقسام موسسات بی ربط افزایش داده شده.هرچند هنوزم معتقدم در زمان انتخابات روحانی بهتر از گزینه های دیگه بود ولی این دولت در این نصف سالی که داره کار میکنه باعث پشیمانی من یکی شده و از رای به روحانی پشیمونم کرده
دانشگاه ها فشار بسیاری بر استاتید برای ارائه مقاله خارجی می دهند و ارائه مقاله در مجلات فارسی زبان تشریفاتی است. بسیاری از داده ها و اطلاعات کشور از طریق مقالات به رایگان در اختیار دیگر کشورها قرار می گیرد.
در بسیاری کشورها دانشمندان (برای مثال فیزیکدانان و شیمی دانان) علاقه ای به در اختیار قرار دادن یافته های خود نیستند و تا زمانی که داده هایشان کاربردی نشده از دادن هر گونه داده خام خودداری می کنند.
تکیه وزارت علوم علوم بر ارائه مقاله به حدی شدید شده است که دانشگاه ها عذر اساتید خود را که تمایل به ارائه مقاله خارجی ندارند را به بهانه رکود علمی می خواهد. در این حالت استاد دانشگاه به جای صرف وقت برای پرورش دانشجویان وقت خود را صرف نگارش مقاله ای می کند که جز برای ارتقا کاربرد عملی چندانی ندارد.
نتیجه این سیاست چیزی جز مدرک گرایی و "عدد گرایی" در سنجش کیفی وزارت علوم نیست. در سال های آتی نتیجه این سیاست به خوبی روشن خواهد شد.