اگر این نخبه ها هم در ایران بمونند باز هم فایده ای نداره چون تویه شرکت ما کسی رو داشتیم که برای اولین بار یک فرمول ماده غذایی رو بدست آورد بعد از چند وقت بنده خدا رو کردن مسئول فروش ضایعات و اون بنده خدا تصمیم گرفت از ایران به کانادا مهاجرت بکنه و الان تویه کانادا دکترا شو گرفته و چندین مقاله بین المللی داده و کلا زندگیش عوض شده
ژن خوب داشتن مهم نیست بکار گرفتن و استفاده از تواناییهای ژن خوب مهم هستش
من تقریبا 10 ساله از دانشگاه علم و صنعت فارغ تحصیل شدم. اون وقع 6 نفر دانشجوی فوق لیسانس بودیم. فقط دو تامون موندیم. 4 تا رفتند کانادا و آمریکا و در بهترین دانشگاهها ادامه تحصیل دادند. موقعیت شغلی مناسبی هم دارند. این آمار تو بیشتر دانشگاهها مخصوصا دانشگاههای معتبر دولتی ایران وجود دارد. خدا به داد برسه. کاشکه بجای این ژنهای واقعی خوب، ژنهای اختلاس میرفتند اونجا!
امیدوارم نظرم چاپ بشه. من نمونه یکی از افراد تحصیل کرده در خارج از کشور هستم که به ایران برگشتم و تبدیل شدم به درس عبرت همه دوستانی که با من در یکی از بهترین دانشگاههای کانادا تحصیل میکردن. از بین حدود 200 دانشجوی ایرانی این دانشگاه من تنها کسی بودم که به ایران برگشتم! چیزی که نصیبم شد فقط حیرت بود و حیرت و حیرت! وضعیت استخدامی دانشگاهها به شدت بد هست و حتی اگر در این شرایط هم جای خودت رو پیدا کنی با معیارهایی احمقانه حقت رو به راحتی به کس دیگری میدن. من از طرف دانشکده یکی از دانشگاههای معتبر کشور به عنوان هیئت علمی انتخاب شدم ولی در مراحل نهایی از طرف کارگروه عمومی «صلاحیت عمومی» من رو رد کردن در حالیکه نه فعالیت سیاسی داشتم و نه کوچکترین سو سابقه تنها مشکلم این بود که بلد نبودم نقاب بزنم. دردناکتر اینکه به جای من شخصی رو استخدام کردن که از یک داشگاه درجه 3 (طبق رده بندی خود وزارت علوم) مدرک دکترا گرفته بود. دانشگاهی که اگر در زمان دولت فخیمه این همه بی نظمی به وجود نیومده بود حتی توانایی گرفتن دانشجوی کارشناسی رو هم نداره چه برسه به ارشد و دکترا! چه دلیلی داره که دوستان من به این مملکت برگردن؟ چه چیزی نصیب من نوعی شد تا اونها رو تشویق به برگشتن کنم. خود من مشغول فراهم کردن مقدمات هستم تا مهاجرت که نه «فراااار» کنم.
من خودم شاگرد یکی از همین نخبه ها بودم و اونم رفت کانادا چند سال پیش و جاش یک فرد متوسط آمد. واقعا این افراد کم هست و الان میفهمم چه استعداد و پشتکاری اون فرد داشت که درس ما میداد.
واقعا این بحث جدی هست . دیگه کم کم کسی نیست که بتونه درست افراد جوان تر رو آموزش بده.
اون روز با یکی از مدیر های آموزشگاه ها حرف میزدم میگفت من حاضرم از لحاظ مالی طرف رو راضی کنم اما واقعا یک آدم باسواد و خلاق بیاد اینجا تدریس کنه...میگفت نیست واقعا نداریم.
در کل قدر همین فعلی ها هم بندانید وگرنه بدتر هم میشه...
کسی که لیسانس یا فوق لیسانس رشته ای رو داره میتونه خیلی مفید و خلاق باشه اگر به جای خودش به کار گرفته بشه ...نه از سرناچاری اسیر کارهای معمولی بشه و هدر بره
حالا کی گفته ایران داره تبدیل به کشوره توسعه یافته میشه؟
بر عکس ما در حال گذار از کشوره در حال توسعه به توسعه نیافته میشیم.
جاایران...هر روز بدتر از دیروز!