واقعا دولت روحانی به خصوص در بخش صنعت روی دولت قبلی رو در فساد و عدم شفافیت و به بیان بسیار ساده از پشت بست. از روزی که یک مدیر دولتی با ثروت رسمی هزار میلیارد تومن وزیر شد معلوم بود که چه اتفاقی قراره بیفته.
اگر همانند زمان حضرت امام (ره) مقابل مفسدان می ایستادیم امروز کسی جرات چنین جسارتی به نظام وملت ایران نداشت . هرآنچه می کشیم از بی توجهی مسئولان است انگار اراده ای برای مبارزه با فساد نیست که نیست همه حرف است وشعاراست . خدا به داد این مملکت برسد .
نه مجلس و نماینده ای وجود داره نه قوه قضاییه اقدامی میکنه نه هیچ نهاد نظارتی و نه حتی هیچ رسانه آزادی که از مردم دفاع بکنه. مردم در مقابل اختلاس کننده ها " تنهای تنهای تنها" هستن.
خدائیش چطور میشه :
یه پشه اگه تو هوا ویز ویز کنه به هوای خرابکاری و داعش و اینا ، فوری نعلش میکنند و نمی زارن یه گرم مواد منفجره و انتحاری وارد مملکت بشه ولی
ماشین به اون عظمت و اختلاس ها به اون گندگی و روشنی را کسی نمی تونه ببینه یا بفهمه ؟؟؟؟
یه کم عجیب نیست شما را بخدا
امنیت یعنی اینکه ما منفجر نشیم یا امنیت یعنی اینکه یه عده خوشگذرانی کنند؟
یکی از رفقای خوش خیال نوشته بود مردن بهترین راهه اتفاقا من میگو بهتره نمیریم مردن خرجش از زنده ماندن بیشتره . قبر دونه ای پنجاه هزار تومن شده کجای کاری . تازه پولهایی که باید به مساجد و رستورانها بدی میاد روش . مساجد هم مثل سینما ها سانسی شده سانسش هم یکساعت و یک ربع شده قبلا یکساعت و نیم بود .خلاصه دوست عزیز نمیری الاهی .
همه چیز در کشور ما عجیب و غریب است، از جمله نحوه اداره آن و مسئولین آن و ارتباط مردم آن با مسئولین آن. و از همه عجیب تر این است که حضرات با علم به این ناکارآمدی ، همچنان سر خود را بالا میگیرند و حتی خود را از پرچمداران مبارزه با ظلم و بی عدالتی قلمداد میکنند! در حالی که اگر یک صدم چنین مشکلاتی در یک کشور اروپایی یا همان آمریکای جهانخوار رخ دهد، مسئول مربوطه از خجالت آب میشود!!!