ما صورت مسئله را هنوز درست درک نکرده ایم. این همه جمعیت در تهران په می کند. په فکری به کاهش جمعیت تهران شده است. شهری با امکانات محدود و جمعیت نامحدود و رو به رشد . برنامه ریزی شناسایی وضعیت موجود در راس برنامه برای مقابله با الودگی هوا قرار دارد. متاسفانه ما برنامه ریزی بلند مدت و میان مدت و کوتاه مدت که با سایر برنامه های مرتبط با حقوق شهروندی سازگار باشد نداریم. به همین علت هر وقت زمستان می شود به فکر طرح ها و برنامه های ضربتی می افتیم. انهم طرح هایی که برای زمان خودشان هم حلال مشکلات نیستند په برسد برای یکی دو روز دیگر و یا مدت طولانی تر. شرط موفقیت این است که قبول کنیم بلد نیستیم . بلد نیستیم شناسایی مشکل کنیم بلد نیستیم تحلیل مشکل کنیم. بلد نیستیم راه حل متناسب پیدا کنیم و هزار بلد نیستیم با خودمان کمی رو راست باشیم واقعا فکر می کنم قبول شکست و نابلدی خود یک هنر است یک هنر اصیل و ناب
به نظرمن بیشتر از خودرو ها بخاری های خونه ها و موتورخانه های مجتمع ها الودگی ایجاد میکنند.حساب کنید چند ملیون دودکش الان تو سطح تهران داره دود وارد هوا میکنه
منشأ بیشتر آلودگی موتورسیکلت ها و ناوگان حمل و نقل عمومی هستند. هر وقت مسولان جلوی تولید موتور را گرفتند و موتورهای در سطح شهر را ساماندهی کردند و قوانین و مقررات رو برای آنها اجرا کردند قطعن شاهد کاهش آلودگی خواهیم بود ولی مطمئن باشید همچین اتفاقی نخواهد افتاد چون حضرات و آقازاده ها نفعشون از این قبیل کارخانه هاست و به اسم اشتغال به فعالیت خودشون ادامه می دهند. دومین منشأ آلودگی اتوبوس های فرسوده و به شدت آلاینده هستند که شهرداری قصد جایگزینی آنها را ندارد. زندگی مردم برای مسولان گویا مهم نیست به تعبیر آنها مرگ که حق است حالا چه تدریجی چه به صورت یکباره! ما مردمی هستیم که علاج کار را وقتی کار از کار گذشت میکنیم!
و هیچکس هیچ کاری برای پیشگیری نمی کنه.