اگر کسی متعهد باشد متخصص را کنار نمی زند چون می داند و می فهمد که بدون تخصص چه بلایی ممکن است بر سر مردم و مملکت بیاید. آن کس که متخصص را حذف می کند نوکیسه ریاکاری است که می خواهد به هر قیمت شده موقعیت را از آن خود بکند و برایش مهم نیست که چه بر سر مردم و مملکت می آید اگه بگم روزهاي بدتري در انتظارمان است و روزي حسرت بدبختيهاي امروز را خواهيم خورد، قبول ميكنيد كه اينگونه است؟ اینقدر آش شور شده که صدای آشپز هم درآمده! 
حقیر پس از بیست سال فعالیت و کارآفرینی می روم.چون رشوه ندادم اذیتم کردند چون حقیقت را گفتم بدشان امد.کلا دوست ندارند حقیقت را.شو را فیلم را دوست دارند.چاره ای ندارم و باید برای خارجی ها کار کنم و دانش فنی و ثمره بیست ساله خود را تقدیم کشور دیگر بکنم.چون احترام می گذارند چون تخریب شخصیت نمی کنند چون تهدیدات فراگیر وجود ندارد.چون می دانم کسی که روبروی من خواهد نشست رشوه نخواهد خواست.از اینکه می روم ناراحت نیستم به لطف خدا و به واسطه تخصصم به مردم کمتر برخوردار ترکیه خدمت خواهم کرد و مالیات درامدم در نروژ صرف خدمات اجتماعی خواهد گردید.من که بروم خیلی خواهند رفت.کاش می توانستم نروم. 
مقاله سرشار از واقعیتی بود که سالهاست مردم آن را میدانند و هیچکاری از دستشان بر نمی آید.شما که خودتان قدرتی هستید و علیرغم اینکه همه این مسایل را میدانستید تازه به یاد آن افتادها ید که آن را بیان کنید چه کار مثبتی برای به کار گرفتن متخصصان دارید؟ آیا وقت آن نرسیده که گزینش ها را منحل کنید و هر سازمانی با توجه به نیاز تخصصی خود مصاحبه با افراد متقاضی انجام دهد؟ سلام.وقتي يك موضوع برخاسته ازدل وحقيقت باشد لاجرم بردل هم نشيند..مقبوليت كلام شما را ازتعداد نظرات كاربران مي توان فهميد.اين موضوع راساليان زيادي است كه مردم فهميده اند ولي به قول دوستمان مسئولين بايد بدانند.امروزهمه كارها درسطح كلان دركشور جناحي وگروهي شده وهركسي تلاش ميكند به نفع خود وچناحش كاركند.اگرپرو‍‍ژه اي درسطح ملي ميخواهد اچرا شود همه گروه سعي ميكنن منافع به خودشان برسد والي آخر...مثنوي وصدمن كاغذ واقعیت محض و تلخ را بسیار زیبا نوشتی تابناک احسنت مقاله بسیار عالی بود و دل پر درد 100درصد کامنتها حکایت از یک واقعیت تلخی دارد که گریبان کشور ما راگرفته مقاله فوق بسيار خوب و واقعي است ولي متاسفانه در زمان و مكان مناسب نوشته نشده است و ياد شعر استاد شهريار افتادام كه ميگفت امدي جانم ولي حالا چرا...
تا آنجا که من در بین همکارانم دیده‌ام و در سازمان‌هایی که مشاور هستم، اکثر مسئولین متخصص هستند و میدانند که چکار میکنند ولی متعهد نیستند. یعنی خوب میدانند که چگونه به نفع جیب خود کار کنند. اگر اینها که من دیده‌ام نسبت به دین خود نه بلکه نسبت به کشور 40 درصد هم تعهد داشتند و دلسوز بودند کشور بسیار پیشرفت میکرد ولی اینها به نفع حزب و گروه خود و برای جیب خود کار میکنند.
مثال: تصویب میکنند که در فلان جا باید سد ساخته شود. سپس زمینهای اطراف سد را با رانت اطلاعاتی که دارند به مفت خریداری میکنند. پس از چند وقت کارشناسان به این نتیجه میرسند که از نظر کارشناسی نباید این سد ساخته شود ولی مالکان (مسئولینی که زمینهای اطراف محل احداث سد را خریدند) اصرار دارند که باید آن سد ساخته شود. نتیجه: سدهایی که پشت آن خالی است.