هیچکدامشان ستاره، یا به قول شما سوپراستار نیستند، چون اساسا سینمای آبدوغ خیاری توان پروردن ستاره را ندارد. سینمایی که هنوز نمی تواند ترتیب چپ شدن یک ماشن را بدهد، با جلوه های ویژه رایانه ای، همانقدر فاصله دارد که سینمای صامت داشت! حد هنرش لودگی است یا اشک و آه و بلغور کردن حرف های احساسی و اندوه سازی، چگونه می تواند ستاره پرور باشد؟ حقیقت این است که این سینما تنها از برکت ممنوعیت پخش فیلم های روز جهانی و یا پخش به شدت سانسور شده آنها توانسته است نیمه نفسی بکشد، البته در این میان بذل و بخشش پول بیت المال میان این اصحاب سینما را نباید فراموش کرد. بسته شدن پیاپی سینماهای چندشهری که سینما داشتند خود به خوبی نمایانگر این حقیقت است. اگر روزی ایران خودرو توانست در سایه ممنوعیت واردات خودروهای بیگانه خودروساز شود و پیشه مقدس لگن سازی را کنار بگذارد، آنوقت هم ممکن است این سینما سینما شود و ستاره ای هم داشته باشد. صد رحمت به همان خیمه شب بازی های قدیمی خودمان.
با سلام . از دهه هفتاد تا کنون سوپر استار و بازیگری همچون ابوالفضل پورعرب در سینما نداشتیم . او از نظر اخلاقی نیز بازیگر خوبی میباشد . ابوالفضل پورعرب فیلم را به نوعی پیش میبرد که کارگردان نیز کارش راحتتر میشد . و در دهه هفتاد به قول بسیاری از بازیگران و کارگردانان ضامن گیشه بود
من با نظر آقای عشقی موافقم درحال حاضر سوپراستار به معنی واقعی کلمه نداریم با توجه به
ویژگیهای ذکرشده درقدیم افرادی مثل مرحوم فردین که فیلم خوب وبدش پول سازبود. آمیتاپاچان درهند همین موقعیت رو داره.