من در مورد این سه بزرگوار نفیا یا اثباتا نظر نمیدم چون اطلاعاتی در این خصوص ندارم... ولی عضو هیات علمی پیمانی عملا یعنی کشک.... کافیه که اعضای گروه از قیافه شما خوششان نیاد و باهات مخالفت کنن که ممکنه این مخالفت از سر حسادت باشه... یعنی ضعیف باشی گرفتاری، قوی باشی گرفتارتری!!!... در اون صورت در حالت خوشبینانه حتی اگر دیوان عدالت اداری رای به سودت صادر کنه، باید سه سه سال دنبالش بدوی.. اون وقت از این عضو هیات علمی که کمترین امنیت شغلی را نداره، انتظار داریم برای زندگیش تصمیم بگیره و برای جامعه مفید باشه... بنابراین به جای انتقاد از افراد باید به مقررات توجه کرد در واقع مشکل در مقررات نارکارامده که امکان اعمال سلیقه را به گروه، دانشکده و دانشگاه میده... هر چند با نگاهی به جلسه رای عدم به وزیر علوم کاملا آشکاره که تنها چیزی که در مورد دانشگاه از اهمیت برخوردار نیست علمه... بلکه درجه بله قربان گویی ملاک اصلیه....

اقای فرهاد رهبر چندی پیش فرموده بودند فتنه هشتاد وهشت از دانشگاه تهران شروع شد.

تیتر تابناک در تحریک افکار عمومی بر علیه اعضای هیات علمی پسندیده نیست. تابناک جان اگر صادق هستی رانت خواران و غارتگران اموال عمومی را معرفی کن. یک عضو هیات علمی که 4 تا 8 میلیون تومان خقوق می گیرد چه گناهی کرده که با این همه دود چراغ خوردن مورد بی مهری افراد نالایق و نادانی قرار بگیرد؟ هر چند میدانم تابناک از انتشار این نوشته خودداری خواهد کرد.

بدور از این مساله
وضعیت علمی و تحصیلی در هر مقطعی در ایران ضعیفه
نشونش اینهمه بیکار که توانایی ایجاد کار هم ندارند

جالب اینجاست این اساتیدی که صدای تخصص و دانش آنها گوش فلک را کر کرده است با اتکا به مقالاتی که دانشجویان ارشد و دکتری به رشته تحریر در آورده و بر اساس مقررات نام استاد راهنما را بعنوان نویسنده اول در آنها ذکر می کنند ارتقاء یافته اند. من پرسش صریحی دارم. اگر واقعا در این مقالات چیزی بود چرا وضع ما از نظر صنعتی و علمی چنین است؟ واقعیت اینست که نگارش مقاله هیچ ربطی به تخصص افراد ندارد بلکه معمولا نسبت عکس دارد. چگونه می توان انتظار داشت که فردی با نوشتن دهها مقاله در سال واقعا انسان دانشمندی باشد وقتیکه بزرگترین نوابغ تاریخ علم بشر چنین کارنامه ای در طول فعالیت علمی خود ندارند. کیفیت تحقیقات بر کمیت آنها ترجیح دارد. خانم پروفسور میرزاخانی ( رحمه الله علیها) در زمان دریافت جایزه فیلدز، 5 مقاله بیشتر چاپ نکرده بودند. اما این مقالات توانستند انقلابی در جهان ریاضیات به پا کنند. افرادی را از نزدیک می شناسم که در سال در حدود 60 تا 70 مقاله چاپ می کنند. بخدا قسم که از آنها بیسواد تر و سیاه کار تر کسی را نمی شناسم.
متاسفانه ملاک صلاحیت در آموزش عالی کشور، تعداد مقاله است. همین است که کیفیت آموزش را به قربانگاه بازیها و سیاهکاریهای نوشتن مقالات برده است و دانشگاه را به یک نهاد کاملا مصرف کننده و بی بازده تبدیل کرده است. خدا به آموزش عالی کشور رحم کند.

متاسفانه در دانشگاهها این امر معمول ست اختیار جذب وارزیابی نباید توسط رانشکه ودانشگاه صورت گیرد چون اعمال نظر می شود باید بطور متمرکز در وزارت خانه باشد

یکی از رفقای ما تعریف میکرد که روزی یکی از اساتید الکترونیک که اکنون مقامی مهم در مخابرات کشور را داراست نیامد و به در خواست دانشجویان من درس انروز را ارائه کردم و از ان به بعد هر وقت استاد خسته بود می گفت فلانی بلند شو و ادامه درس را تو بگو

اي بابا كجاي كاريد اساتيد دانشكده ي حقوق