فکر میکنم همون طور که این کارگران زحمت کش در شعارشون بیان کردن دیگه کاری از کسی ساخته نیست و خود صاحب الزمان باید بیاد و همه مشکلات رو حل کنه.به امید اون روز که دیگه در هیچ جا و به هیچ شکلی ظلم نباشه
ظاهرا مسئولین باورشان شده که "اولی الامر" هستند، بنابراین به خودشان حق میدهند که به راحتی از حقوق مردم بگذرند. ولی کسانی که این مشاوره را به مسئولین داده اند اشتباه گفته اند. اولی الامر، به حق ایجاد می شود نه با زور...
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۳:۲۵ - ۱۳۹۶/۱۲/۰۶
اولی الامر فقط و فقط 12 امام شیعه میباشد و این دوزاده امام از طرف خداوند منصوب شده اند و نه توسط حضرت رسول (ص) چه برسد که مثلا چون یکی به مدیزیت رسید بشود اولی الامر.
دولت بدنبال رای مردم است ، مجلس بدنبال رای مردم است هیچکس حاضر نیست یک جراحی افتصادی که لازمه کشور است انجام دهد و به حرف اقتصادانها گوش کنند و به بیراهه رفتن اصرار دارند
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۳:۲۱ - ۱۳۹۶/۱۲/۰۶
اگر مردم آدمهای صالح رو به مجلس، ریاست جمهوری و شورای شهر بفرستند که اهل حزب و حزبگرایی نباشند مملکت میشود آباد و الا هر روز بدتر از دیروز،
مشکل اکثر کارخانه های کشور تنها مدیریت بد نیست. سهم بزرگی از ناکارامدی این کارخانه ها در عدم بهره وری به علت نداشتن کارگران توانمد، تکنولوزی عقب مانده، عدم وجود روحیه کار در کارگران، توقعات غیرمنطقی کارگران ایرانی، عدم تمایل ایرانیان از جمله کارگران به یادگیری علم روز و البته ساختن کارخانه ها در مکانهای نامناسب است.
مثلا ساختن کارخانه های فولاد و نورد و ذوب فلزات در جاهایی که هیچ مزیت نسبی ندارند و تنها براساس خواسته دل مردم و نمایندگان یک منطقه و حتی به علل قومیتی.
به هرهحال ریختن پول در یک کارخانه برای اینکه، پنج هزار نفر نان بخورند، عاقبت مشخصی دارد، درواقع این کارخانه ها ثروت نمیسازند بلکه ثروتها را میسوزاند.
ما امروز میدانیم که بسیاری از کارخانه ها فقط به علت عدم در نظر گرفتن شرایط ساخت، نداشتن کارگر واقعا توانمد، نداشتن تکنولوژی روز و عدم بهره وری فقط به صورت سوری تولید دارند و تولیدات آنها ذبرخلاف ادعای کارگران آن و مردم منطقه نه قیمت و نه کیفیت خوب و به روزی دارند.
باید از توسعه درخواست محور و بدون مطالعه چنین تشکیلات خودداری شود و از حمایت چشم و گوش بسته از شعار ها پرهیز نمود. این کارخانه ها مانند کارخانه های کشور شوروی سابق در آینده و پس از رقابتی شدن واقعی تجارت که امری ناچار است، متروک خواهند شد.
صنعت ایران در مجموع چنین وضعیتی دارد و تنها چند صنعت مانند مس و روی و صنایع پایین دستی نفت( که اینها هم از نداشتن کارگز ماهر و دانش آموخته، تکنولوژی روز، مدیران کارآمد و شفافیت بهرمند نیستند) هنوز با وضع موجود توان بقا و بهره وری هرچند ناچیزی دارند.
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۳:۳۶ - ۱۳۹۶/۱۲/۰۶
ماهی 1 تومنی که تولید کننده های ایرانی به کارگر ها می دهند ، فقط هزینه ی رفت و آمد اونهاست نه حقوق کار .... و این ماهی 1 تومن هم یک دفعه به لطف سیاست های عزیزان بانک مرکزی 30 درصد ارزش خودش رو از دست می ده ، یعنی شما اگه خوب کار هم کنی ، باز رو به سقوطی ... پس چرا باید به خودت زحمت بدی !؟