من اواخر پنجاه نسل سوخته وقربانی اون سیاستهای غلط وتبلیغات فرزند بیشتر و...تو یه خانواده پرجمعیت(اندازه تیم ملی قطر)کودکیم زیر موشک وبمباران چشم به آسمان که یه جت عراقی از بالا شهرمون رد بشه ضدهوایی بهش شلیک کنه،با یه شلوار سر زانو پاره دنبال یه تایر بایه چوب،از بزرگترین آرزوهام خرید یه توپ پلاستیکی و عشقمون یه آدامس عکسدار عکس رودگولیت و والدراما و جمعه شبا اهالی کوچه دسته جمعی منتظرجنگجویان کوهستان تو خونه یکی از همسایه ها(تنها تلوزیون دار کوچه)الان هم همسن بعضی از آقازاده های دیارکفرنشین هستم وتو سرازیری روبه پیری با یه شغل کاذب نصفه نیمه ی بخور نمیر بدون بیمه وسرمایه وشاید تنها دلخوشیم اینه آقای جهانگیری دوستم داره...
من پدر دو فرزند پسر دهه 60دارم که با تمام محرومیتها در شهری کوچک باتلاش خود توانسته انداز دانشگاههای بنام دولتی کارشناسی ارشد دریافت نمایند ولی تا کنون علیرغم تمام تلاشها نتوانسته اند کاری پیدا کنند ناامید و سر خورده میخواهند علیرغم میل پدر و مادر ترک وطن نمایند ،هزار افسوس وطنی که برای فرزندان شایسته خود جایی ندارد .مسولین فقط شعار بدهید،آیندگان شمارا قضاوت خواهند کرد هر چند تاریخ رابدلخواه خود دروغ می نویسید .افسوس ،و هزاران افسوس
همیشه این قشر پیرمرد و پیرزن مسئول با حقه "جوان کم تجربه" همه پست های مدیریتی رو غصب کردن
یکی نیست بگه شما با اینهمه تجربه چه ها که بر سر این مملکت نیاوردید
ما از والدین بچه های دهه شصت هستیم ، فکر می کردیم انقلاب شده و با امید به زندگی بهتر بچه دار شدیم ،اما کم کم یاد گرفتیم که به حرف ها اعتماد نکنیم،به دو بچه اکتفا کردیم و هر کدام که خواستند مهاجرت کنند تشویق و کمک شان کردیم.
اگر جنگ ادامه پیدا میکرد دهه شصتی ها خوب میشدند و کامروا چون برای همین تولید شده بودند ولی چون جنگ به سرآمد دهه شصتی ها که تعدادشان زیاد بود برای مسوولینی مانند حاج اسحاق منفور شدند . الا ای ایهاالساقی ...
آقای جهانگیری من به عنوان یه دهه شصتی از اینکه باعث تکدر خاطر شما شدیم معذرت میخوام تا حالا نمیدونستم علت مشکلات ما هستیم شما ما رو روشن کردید. یه وقت اصلا فکر نکنید که خود شما به عنوان کسی که 40 سال از مسولین مملکت بودید سهمی در مشکلات دارید همه مشکلات تقصیر ماست. تقصیر ما که امثال شما رو انتخاب کردیم که مشکلات ما رو حل کنید.