جان بولتون يك دوره ديگر هم در زمان رياست جمهوري جورج بوش در عرصه سياست خارجي امريكا همراه با ساير نو محافظه كاران فعال و نتيجه و برايند تصميم گيري انها براي منطقه خاور ميانه حمله به عراق بوده كه هنوز منطقه و بلكه جهان از عواقب ان خلاصي نيافته است. خوشبختانه طي تمام اين سالها در كشور ما تمركز سياست خارجي همچنان در اختيار مقامي است كه با تغيير دولتها از كمترين تأثير برخوردار بوده است. گرچه نفس ديناميك سياست و اعمال ان گاه متناقض با ثبات در تصميم سازي است اما اين ثبات في نفسه تجارب و اندوخته هايي را در خود دارد كه ميتواند كمك حال باشد.
تجمع نو محافظه كاران در اين حد و اندازه بخصوص وقتي همراه با تصميم گير نهايي كه شخص رئيس جمهوري امريكا و ترامپ باشد بالقوه خطرناك است.
مردم ايران همچون گذشته اعتماد خودرا به دستگاه ديپلماسي داشته و خواهد داشت اما بايد توجه داشت كه شرايط منطقه اي و جهاني و معادلات جاري در تعريف و ايجاد همپيماني هاي تاكتيكي و استراتژيك به گونه اي رغم خورده كه حفظ برجام و ساير فاكتورهاي تأثير گذار در سياست خارجي ما از سوريه و عراق و لبنان و يمن تا حفظ وضع موجود حتي در همسايگان غير عرب ما لزوماً منافع ملي ما را تأمين نميكند. حفظ اعتماد مردم حتماً بخش عمده اي از منافع ملي كشور است ولي بايد توجه داشت كه هيچكس بهتر از برايند نظرات مردم اين بخش مهم از منافع ملي را نمايندگي نميكند. بنابراين توجه به اين نظرات و اهتراز از اشتباه در تشخيص نظرات بعضي جناحها و اشخاص تأثير گذار ( يا جا انداختن ان ) با نظرات اكثريت مردم در اين برهه هم عين بي سياستي است و هم گناهي نابخشودني كه مرتكبين ان بايد مسئوليت انرا در نزد مردم بپذيرند.
دو ماه پیش در زمان نا آرامیهای دیماه ترامپ گفته بود در زمان مناسب یه سورپرایز بزرگ برای ایران داره. الان میفهمم اون سورپرایز چیه. خروج آمریکا از برجام و رفتن به سمت حمله نظامی به ایران.