اشک ریختن برای متوفی نشانه علاقه و سوزش قلب در فقدان اوست و این کار کاملا انسانیست و فرق انسان با حیوان بخشی از ان در همین ابراز احساسات است،البته نباید از حدش فراتر برود ،نباید هم مثل غربی ها بی احساس و بیتفاوت بود که جنازه پدر و مادر رو حتی تحویل نمیگیرن، بالاخره مادره و عمری خون دل خورده چه میشد که خانم قاسمی سر قبر مادر مینشستند و اشک میریختند و برای شادی روحش قران میخوندند و مجلس قران خوانی به پا میکردن این بهترین خدمت بود ، مرگ و دنیای بعد از اونو دست کم گرفتیم و خیلی عادی و خونسرد برخورد میکنیم اون میت بیچاه وارد دنیای جدید شده با خانه قبر انس نگرفته ما رو میبینه صدامون میزنه ما رهاش میکنیم سر کارمون میریم لااقل باید همون ساعات و روزهای اول با کار خیر و ثواب کمکش کنیم و به یادش باشیم.

روانهاش شاد هردو افتخار هتر ایران بودند

چه نسل خوبی بودن اون زمان ها......................... یاد سریال پدر سالار بخیر. بزرگترها حرمت داشتن