سلام. حقیقتاً مطالب درستی رو اشاره کردید. با تشکر فراوان از نویسنده

جانا سخن از زبان ما میگویی

دانشجوی دکترایی هستم که به دلیل همین موضوع اکنون در ترم 12 هستم و چون اساتیدم لابی قوی برای چاپ مقاله بنده ندارند، همینطور مانده ام پشت سد دفاع و هر ترم 4 میلیون تومان در این اوضاع نابسامان اقتصادی مملکت به دانشگاه میپردازم و معطل مانده ام. جالب است که لابی های مقالات در برخی دانشگاه ها آنقدر قوی است که دوستانم که در دانشگاه های معتبرتر از من هستند، اکنون در ترم 12 هیچ نگرانی بابت چاپ مقاله ندارند و میگویند ما کارمان که تمام شود دو مقاله میدهیم و هر کدام ظرف یکی دو ماه چاپ میشود.

فعلا بهترین روش مقاله است. انتظار دارید چی کار کنند؟ بیان یه سازمان دیگه درست کنن تو اون پارتی بازی بشه. باز هم ژورنال های خارجی معتبر هستند و همه جای دنیا این کار رو میکنن.

متاسفانه باج گیری در دانشگاهها متداول است و اساتید فقط به فکر خودشان و ارتقا هستند نه از خدا میترسند و نه از بنده خدا

دقیقا درسته که تعداد زیادی با لابی مقاله های ابکی خودشون رو چاپ میکنن!!!! من مقاله ایی داشتم که 6ماهه پذیرش چاپ گرفتم ولی متاسفانه مدیر مسول بهم گفت میخای زود چاپ بشه 2میلیون بده و من چون این پول رو نداشتم و ندادم مقالم رد شد. جالبه که بعد از پذیرش حتی بهم اصلاح هم نخورد و یهویی رد شد!!!!در صورتی که منابع قوی داشتم و به مقالاتی که در این فصلنامه علمی و پژوهشی چاپ شده بودن رو نگاه میکردم واقعا نه قوی بودن و نه منابع قوی و بروزی داشتن. (ایا واقعا اینطوری میشه پیشرفت کرد)

با وضعیت کنونی دانشجویان و ... و اینکه چند سالی است که دانشجوهای دکترای زیادی مقاله آی اس آی داده اند، برای رعایت عدالت حداقل در این مورد، داشتن حداقل یک مقاله لازم است. بگذریم که برای ما دو تا بود و کلی بیشتر اذیت شدیم. بهتر است یک فکری به حال بعد فراغت از تحصیل بکنید که بسیاری از فارغ التحصیلهایی که مویشان در این راه سپید شده، بدون دلیل و با شایستگی بیکار می مانند.

متن ارسالی کاملا بصورت غیرکارشناسی و بسیار خام نوشته شده است. ایراداتی به سیستم آموزشی کشور در دوره دکتری بخصوص وارد است، اما تحلیل انجام شده بسیار ضعیف می باشد.

جالب اینجاست که برای دریافت مجوز دفاع، حتما می بایست نام استاد یا اساتید راهنما هم روی مقاله باشد! قانونی کاملا غیر عادلانه در جهت قطور کردن رزومه اساتید! اساتیدی که هم پول هنگفت راهنمایی از رساله دکتری را می گیرند هم بدون زحمت مقاله به اسمشان چاپ می شود!

جالبه اکثر اساتید ایران چون با سهمیه و پارتی وارد شده اند خودشون هیچ بارشون نیست بعد از دانشجو توقع چاپ مقالات آنچنانی دارن. در صورتی که یک دقیقه هم به دانشجوها کمک نمیکنن. فقط میلیونی حقوق میگیرن

مطلب بسیار خوبی بود و درد دل دانشجویان بیچاره به خصوص در دوره دکتری
یک عده دارن در کشورمان از راه مقاله نویسی کسب روزی میکنن مقالاتی که بیشتر مبتنی بر دیتا سازی هست.در همی کشور خودمان افرادی هستند که در سال 24 مقاله در مجلات معتبر بین المللی چاپ میکنن و با یک بررسی ساده در ریسرچر گیت میشه اسامی اونها رو پیدا کرد در حالی که کسی که کار پژوهشی انجام داده میدونه کار پژوهشی اون هم از نوع آزمایشگاهی و تجربی سال ها طول میکشه. تازه ماشالله روند داوری طرح ها هم که خودش یک مصیبته و بعد از آن باید چند سال هم صبر کنی تا دانشگاه نصف بودجه طرح رو بده تا بری کار رو شروع کنی.
مقصر اصلی این پدیده شوم اعضای هیات علمی دانشگاه ها هستند افرادی که متاسفانه اکثرشان مدارکشان را از دانشگاه های ضعیف مثل هند، مالزی، انگلستان کسب نموده و از طریق رابطه در 30 سال گذشته جذب هیات علمی شده اند و بر صندلی های خود چنان چنبره زده اند که حتی پس از بازنشستگی باز هم به صورت مدعو وارد دانشگاه می شوند. افرادی که هیچ بازدهخی به جز فعالیت دستگاه گوارششان برای کشور ندارند و ماهانه هر کدام از 15 تا 35 میلیون تومن بسته به رتبه حقوق دریافت می کنند. افرادی که این حقوق را برای 2 ساعت حضور روزانه در دانشگاه دریافتد میکنند.