خوبه خجالت هم نمیکشید. یاد بگیرید برای کاری که انجام شده تشویق کنید نه کاری که دلتون میخواد به جامعه القا کنید. برای این که قابل باور باشید، بگید پاداش برای اینکه 94 دقیقه از گل خوردن پیشگیری کردند. این ارزش بسیار بیشتری داره چون واقعیه. زمان جنگ، برای روحیه دادن به بسیجیهایی که وقتی لب خط میرسیدن میترسیدن، شروع میکردن به استفاده از صفاتی چون دلاور و و و در حالیکه خود اون بنده خداها میدونستن که نیستن و ترسیدن در حالیکه من همیشه به سربازهای خودم که ترسیده بودن میگفتم، همین که جرات کردید یا جسارت اینو داشتید که تا اینجا بیاید خیلی هم مردانگی کردید و اگر شما ها اینجا نباشید، عراقیها وارد خونه و زندگی ما میشن و اگرچه همه ما میترسیم ولی می ایستیم و تا جایی که بتونیم میجنگیم. این باعث میشد سربازهای من بدون نگرانی از اعتراف به ترس به من بگن میترسیم و من بدونم باید چه برخوردی بکنم. حتی وقتی از خود من میپرسیدن که شما نمیترسید؟؟!! با قدرت میگفتم، من از همتون بیشتر میترسم ولی مگه مبیشه به صرف اینکه میترسم خاکمو بدم دست دشمن؟؟؟!!!
از مالیات و کم کردن حقوقها و فشار به مردم؟ آورده این افراد برای مردم چی هستش؟ آیا اقتصاد رو بهتر کردن؟ شما همیشه انقدر بخشنده هستید؟ شما که یارانه حقوق بگیرها رو قطع میکنید؟! حالا اگر بازی خوبی هم انجام میدادند میگفتیم ... بازی که افتضاح بود و آبرو برنده. از دعای مردم به شانس و رحمت خدا به مردم روزه دار یک گلی به خودی زده شد، اگر باخت هم باشه ازشون کم میشه؟ سئوال اینه سود و زیان در هم.