واقعاً متنی پر از مغالطه و استدلال های بی پایه بود. هیچ کس با صرف بودجه در راستای منافع کلان ملی مخالف نیست اعتراض معترضین به دو چیز است 1- این صرف بودجه باید در مرحلۀ بعد از تامین نیازهای اساسی و اصولی کشور و ملت باشد در شرایطی که مردم ایران در هول و هراس تامین نیازهای اولیه خود به سر می برند و آرامش و امنیت خاطر برایشان یک رویا شده است آیا بازهم صرف بودجه در کشورهای دیگر توجیه دارد؟ 2- صرف بودجه در کشورهای دیگر باید مبتنی برمنافع ملی کشور باشد سخن معترضین این است که اصولا آیا ایران این پولهای هنگفت را در راستای منافع ملی اش هزینه می کند منافع ملی را عقل جمعی و کارشناسان خبره تشیخص می دهند نباید نظامی که درآن چند نفر معدود مبتنی بربرداشت های ایدیولوژیک خاص خود هزینه هایی کلان کرده و می کنند که فقط نفرت از ایران را و ایرانی را در دنیا منتشر کرده است با جاهای دیگر مقایسه کرد. قدم از ایران بیرون بگذارید تا ببینید که سیاستهای مشعشع بین المللی ایران چه به روزگار عزت ایرانیان مقیم خارج از کشور آورده و چه تصویری از ایران را در ذهن جهانیان ترسیم کرده است....
آنچه که نگارنده محترم فرمایش کرده اند، به فرض، قبول. حال باید دید در هر یک از مثالهایی که عنوان شده خروجی و ماحصل برای کشورهای کمک کننده چه بوده است و برای ما چیست!؟ آنها جایگاه جهانی شان در اثر این کمکها چگونه شده است و ما چه؟ دسترسی آنها به بازارها و...
کمکو کسی باید بکمه خودش اوضاعش یکم روبراه باشه تو دو هفته همه چی دو برابر شده مردم دارن دیونه میشن از این همه فشارو گرانی بخدا خسته شدیم زندگیمون جهنم شده
خوب سوال اين است که کمک هند به افغانستان با وجود جمعیت فقير چهار برابری جمعیت ايران چگونه است؟ جواب اين است که آنها پول نقد نمی دهند بلکه هندی ها آنجا می روند و خدمات ارائه می کنند و آن پول دوباره به کشورشان بر می گردد. حالا ما چگونه کمک می کنیم؟ آيا حاضرند شفاف بگويند چگونه صورت می پذيرد و با چه هدف استراتژيکی يا ملی يا امنيتی؟
چه قیاس جالبی اگر آمریکا یا کشورهای دیگر به کشورهای تحت حمایت کمک میکنند حتما چند برابر آن را باز میگردانند مافقط خیرات میکنیم بعد هم نتیجه عکس میگیریم