کلا یه کلمه تو ایران داریم به نام مهارب با امام زمان و برهم زننده امنیت ملی. هر کی اعتراضی داره نسبت به هر چی بهش میچسبونن

چرا فکر می کنید هر اعتراضی می شود کار دستهای پنهان وکار ترامپ و..و..است ؟!
.مسئولین نمایندگان ومقامات درجه اول ایران عزیز به درد ملت نجیب وفداکار در تمام صحنه ها برسید وندایشان را ودردشان را چاره کنید که از این ملت بهتر نخواهید یافت !!!

بایستی عزر روحانی خواسته شود.

چرا توی ایران هر اعتراض مردمی که میشه مسئولین میگن ساز مان یافته بوده و از خارج کشور هدایت میشود؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

کاهش اکثر تصمیمات کشور به عهده رئیس جمهور بود آن وقت می توانستیم با تغییر اون به فردا امید داشته باشیم ولی حالاچطور ؟

جام جهانی ایران را از دست نداد بلکه ایران جام جهانی را از دست داد جام جهانی به ایرن نیاز ندارد این ایران است که به جام جهانی نیاز دارد

مدیران بچه هاشون و خانواده هاشون تو امریکا و غیره هستند و این تو تصمیم گیری هاشون خیلی تاثیر گذاره. باید استعفا کنند تا کشور آروم شه

با سلام
جالب است که همه چیز را به امريکا ربط میدهند. این همه اختلاس و خیانت و دزدی و پولشویی تو کشور زیاد شده بازهم بجای عذر خواهی گردن دیگران میاندازند. خسته شده ایم.

قدیمیها نقل میکنند چندین سال قبل که تعداد قابل توجهی یهودی در ایران ساکن بودند هرگاه با مسلمانی دعوا داشتند خود را زیر بدن او میانداختند و از ان زیر ضربه هایی کاری بر نقاط حساس بدن وی وارد میکردند و درعین حال با مظلوم نمایی دادوفریاد میکردند که چرا میزنی !؟ الان یک گروهی در ایران همین کار را میکنند . در عین اینکه تمام این بساطها زیر سر خودشان است خودشان و طرفدارانشان بلند بلند فریاد میزنند که واارزا , وادلارا و وااقتصادا ! الله اکبر از دست این قوم

کارلوس کی روش ،مربی تیم ملی فوتبال ایران ،نقطه مقابل مدیران بی تخصصی است که ناکامی های خود را از سازمانی به سازمان دیگر منتقل می کنند. این مربی متخصص سعی کرد فقط کاری را که به او سپرده اند، به درست ترین شکل ممکن انجام دهد و به انجام درست آن متعهد باشد. این که فهم زیاد یا پیچیده ای نمی خواهد. مردم ایران، مسئولی را که با تخصص خود، تعهد حرفه ای به انجام کارش داشته باشد، دوست دارند و حتی در باخت و ناکامی در کنار او می ایستند.اگر یک مربی، آن هم در یک بازی که اتفاقا نتیجه نهایی آن حتما پیروزی را به دنبا ندارد (مثل بازی با اسپانیا و پرتغال)، می تواند به این میزان شادی و خوشحالی برای مردم به ارمغان آورد، چرا مقامات نمی توانند با همه دبدبه و کبکبه شان این کار را در طول سالیان درازی که حکومت دست شان بود انجام دهند؟ پرسش این است، این همه مقام ونه مسئول ، چرا نمی توانند به اندازه یک بازی فوتبال مردم را خوشحال کنند؟ متاسفانه مردم ، احساس می کنند مدیران برای تحقق وعده های آنان، حتی لحظه ای با خودشان، درگیری ذهنی و وجدانی نداشته اند .در اوج همه پرسش های بی پاسخی که ایرانیان از نحوه اداره توسط دولت و دیگر نهادهای انتخابی و انتصابی دارند و در اوج این همه بی تفاوتی هایی که مقامات به کوچک شدن سفره های مردم دارند و در نهایت این همه حرصی که مقامات از مردم درمی آورند، جام جهانی فوتبال امسال همچون مسکنی بود که دردها را برای مدتی آرام کرد؛ مسکنی که آنقدر طبیعی و معمولی است که عارضه اش در حد صفر است! این مسکن، درس ها دارد برای مقامات و البته نه مسئولان