من خودم جزو ۱۵۰ نفر اول رشته ریاضی بودم ولی انتخاب رشته نکردم رفتم سربازی و بعد از سربازی تجربی شرکت کردم و رتبه حدود ۵۰۰ تجربی شدم و الان خدا رو شکر با مدرک پزشکی درامد بدی ندارم در ضمن فقط در بخش خصوصی کار می کنم و علاقه ایی به استخدام هم ندارم

پاسخ در بی عدالتیه
وقتی که پزشکان محترم با رو میزی و زیر میزی ماهیانه بالای 15 میلیون تومان درآمد دارند به نظر شما این درآمد وسوسه انگیز نیست؟؟
این حداکثر درآمد یک پزشک نیست و خیلی بیشتر از این ارقام میتونه باشه
حالا شما این درآمد مقایسه کن با فردی که دکترای تخصصی کامپیوتر داره و در دانشگاه به عنوان عضو هیئت علمی داره کار میکنه
واقعا این بی عدالتی تاسف برانگیز و خجالت آوره

به هیچ وجه آینده شغلی و موفقیت در گرو تحصیلات دانشگاهی نیست . اینجا ایران است و شرایط احراز شغل اصلا معنا ندارد . من پزشک سراغ دارم که راننده آژانس است و در عوض سیکل سراغ دارم که دندانپزشک است .

علتش بیکاری در رشته های ریاضی هست چون تولید و صنعت تو کشور ما معنی نداره و این یعنی رکود رشته های مهندسی همه ترجیح میدن برن رشته تجربی چون احتمال کار گیر اوردنش بیشتره حالا چه با درامد کم چه زیاد حداقل با احتمال کمتری بیکار میمونن هر چند رشته های بیمارستانی هم در حال اشباع شدن هست و تا چند سال دیگه هیچ فرقی بین تجربی و ریاضی نخواهد بود مجدد

یه مثال میزنم ببینید شغل های مهندسی به چه وضعیتی رسیدند من سال 86 عسلویه کار میکردم دریافتیم بود نزدیک دو ونیم میلیون تومان یک متر خونه تو سعادت آباد خیابان صراف ها بود 1.5 میلیون به عبارتی با هر ماه حقوق تقریبا یک و نیم متر آپارتمان میشد خرید الان قیمت خونه همونجا شده 15 میلیون و حقوق یک مهندس دو سه سال سابقه تو عسلویه (اگه کار گیرش باید ) شده 3.5 میلیون به عبارتی با هر ماه حقوق 0.23 متر مربع خونه میشه خرید 6.5 برابر عقب تر از تورم خوب ملت حق دارن اسم رشته های مهندسی رو نیارن

تقصیر ما دهه شصتی ها بود که رفتیم رشته ریاضی.

سلام. این مطلب رو میخواهم باهاتون سهیم بشم:
من فارغ التحصیل 20 سال سابقه کامپیوتر شریف / علم و صنعت هستم.
90 درصد دوستانم در آمریکا و کانادا و اروپا هستند.
اعزام دوره دکتری به خارج هم به دلایلی در آن زمان نرفتم.
شرکت داشتم و ورشکست شدم و البته مشکلات خودم را در حوزه مالی و مدیریت فهمیدم.
فعلا کارمند، شناگر، دونده، دوپرخه سوار هستم و 6 میلیون حقوق می گیرم.
خیلی طرح های بزرگ و کلان برای سازندگی در سر داشته و دارم که دارد آب می شود (دارم تقویت می کنم)
در کشور ما متاسفانه بر خلاف بقیه کشورهای پیشرفته، بجای پیشگیری سیستماتیک بوسیله مهندسان، از شیوه های درمان و پرهزینه در زمان بحران و توسط پزشکی صورت می گیرد و افراد تمام دارایی عمرشان را برای چندسال آخر تقدیم پزشکان محترم می کنند.
ترامپ هم که متاسفانه مهندسی کشور را هدف گرفته نه پزشکی و درمان را.
یک اپیدمی دیگر اینکه اگر پزشک شدی، احتمالا محل کارتان ایران است با سه چهار هزار دلار درآمد که باید برای خانواده در خارج بفرستی!!
توجه به علوم و مهندسی یک جور عاقبت اندیشی منطقی است ولی توجه به علوم درمانی و آن هم با وصله و پینه و عمل جراحی و داروهای قوی، یک جور نزدیک بینی و احساسی برخورد کردن است.
اگر همه پیر و جوان ورزش کنند و رفتار زندگی درست داشته باشند، کفه ترازو برعکس می شود.
نکته آخر : قرار نیست خوشبختی و موفقیت به سراغ ما بیاید. باید آن را ساخت. این سازندگی با مهندسی بیشتر امکانپذیر است. بیایید خوشبین و مثبت اندیش باشیم و دایم در چالشهای یادگیری و مهارت آموزی قرار گیریم...
(:

طرف به هزار زحمت و استرس در ژورنالهای درجه یک مهندسی و علوم (فیزیک، شیمی، ریاضی) چند مقاله چاپ کند تا بلکه به او دکتر بگویند و از آخر کارش گیر سیستمهای عجیب و غریب باشد تا بلکه ماهی سه-چهار میلیون بگیرد؟ در حال حاضر فقط می توان در این رشته ها به اجر اخروی دلخوش بود.

ما که خوندیم پشیمانیم

من خودم پزشکم ولی با توجه به علاقه فرزندم وشرایط سخت کاری رشته های پزشکی فرزندم رشته ی ریاضی رو انتخاب کرد امیدوارم چرخ صنعت در این مملکت بچرخه وشاهد رشد صنعت در این مرز وبوم باشیم