پرویز
| 
۱۱:۴۴ - ۱۳۹۷/۰۷/۱۷
پاسخ
تاریخ نشان داده که ظلم هیچوقت پایدارنیست ترمیم با بازسازی فرق دارهترمیم برای چیزیه که آسیب دیده
بازسازی واسه چیزی که از بین رفته
حقوق و دستمزدها نابود شدن، آسیب ندیدن
ایران شده یک ملت مرفه، سربلند و شاد و یه عده تشنگان خدمت دلواپس بی پول!!!!!!!!!!
وقتی کاری ازدست کسی برنمی آید،نه تنها جلسات روتین ماهیانه بلکه هرروز۲جلسه برگزارکنند.متاسفانه شیرازه اقتصادی جامعه بواسطه جنگ نابرابراقتصادی ایجادشده از هم پاشیده است.الان به گزاف نیست جنگ اقتصادی فعلی به مراتب بدترووخیم ترازجنگ ۸ساله می باشد.اگرمسئولین هرچه سریعترچاره اندیشی نکند، اوضاع خیلی بدتر میشود پاسخ ها
داود
| | ۲۲:۴۱ - ۱۳۹۷/۰۷/۱۷
تابناک عزیز،خداوکیلی این مطلبی بود که بنده نوشته وارسال کردم.لطفایامطلب راکامل چاپ کن ویااگربه مذاقتان خوش نمی آید،مثله نکنید.این دومین مطلب بودکه تیغ سانسورتان آن راجرح وتعدیل کرد.آن هم به صورت اسف انگیز
نمیشه حقوق زیاد کرد اینجوری که اخه . باید شغل و کار زیاد کنید تا در رقابت خود به خود دستمزد زیاد شه . اینجوری هزینه ها زیاد میشه باید اینقدر اخراج کنیم تا در کارگاه رو ببندیم
حالا اینهایی که دم از اقشار ضعیف میزنن کجان؟روزبروز داریم فقیرتر میشیم
هیچکس هم کاری نمیکنه
مسیولین اصلا از حقوق ناچیز کارگران خبر ندارند 
کارگر موجودی است که فقط در انتخابات ، راهپیمائی ،بکار می آید شاید دولت توان نظارت وکنترل قیمت ارز، طلا، درمان، دارو، خدمات، مواد غذایی، حمل و نقل، سوخت، آموزش و .... را نداشته باشد ولی با تمام توان مراقب عدم افزایش حقوق کارمندان و کارگران است و در این راه انصافا همیشه موفق بوده است. در اثر این نظارت دقیق توان خرید مردم نسبت به زمان مشابه سال قبل یک سوم کاهش پیدا کرده است که اثرات خود را در تغذیه و درمان و سلامتی جسم و روان اندکی بعد نشان خواهد داد. کوتاهی و قصور وزارت کار و بقیه ی مسئولین در مورد کارگران همیشگیست البته بجز دوران جنگ 8ساله.و گر نه در تمام ادوار همینطور بوده و هر روز بدتر شده،.طوری که حقوق کارگر ایرانی در دوران جنگ معادل چند برابر کارگر افغانی در ایران بود ولی امروز اغلب کارگران ایرانی یا دریافتی معادل افغانیها دارند و یا بعضا کمتر دریافت میکنند.زمانی سرمایه گذاران در صنعت میگفتند چون هزینه ی دستمزد بالاست تولید به صرفه نیست.امروز که کارگر ایرانی کمترین حقوق را دریافت میکند باز هم چند ماه بعد حقوقش را میدهند و یا با بگیر و ببند و شکایت در فواصل زمانی بلندتر میدهند .ساده تر ین موضوع اینست که کارگر اگر حامی ای در دولتهای گذشته داشت باید میتوانست مانند صنوف دیگر اتحادیه تشکیل دهد که همیشه از آن جلوگیری شده.پس امروز هم سرپرست وزارت کار با توجیهات موجود و جاری کشور و وزارت خانه ی مطبوعش اصلا نیازی بر حضور در شورای عالی کار نمی بیند.خدا به ایشان هم عوض بدهد.
کی به فکر کارگران بوده اند که این دفعه باشند.................