تازه من فهميدم ايشان هم جز ژنهاي خوب بود و به اين علت تونسته بود بيش از سي سال تو صدا و سيما حكم فرمايي كنه . كم كم دارم به فردوسي پور هم شك مي كنم

خدار رحمت کنه تیکه کلام هاش هیچ وقت یادم نمیره
زین الدین زیدان در دایره میانی میدان یا مثل تیری که چله کمون رها شده باشه

ژن خوب بود

بخشی از خاطرات زیبای ما رو با صدای دلنشینش با خود برد. کلااآااااااااااااااارنسسسسسسسیی سیدروف. ادگاااااااااارد داویدز.
نگاه کنید دروازه بان رو مثل گربه نگاه می کنه.
وقتی استاد اسدی خوب بازی می کرد می گفت استااااااااادددد اسدی.
نیما نکسیا چنان توپ رو میگیره انگاه یک عالمه چسب رو دستاش ریختند.
این توپ گل نشد ولی ارزشهای دو سه تا گل رو داشت. آدامسی اندازه یک شکلات تو دهن فرگدسنع.
خیلی غمگینم از رفتنش

آقاي شفيع نوستالوژي نسل ما ده پنجاه اي هاست. جز اولين ها بعد انقلاب در كار گزارش و رپرتاژ فوتبال بودن . تكه كلامي كه از ايشون ماندگار هست جمله " مزه مزه ميكنه ، بزنه يا نه ! " هيچ وقت از خاطرم پاك نميشه. روحش شاد خدا به بازماندگانش صبر بده

خدا رحمتش کنه مرد مقاومی بود تقریبا برابر 2 نفر ( حدود 40 سال ) خدمت کرد وتا لحظه اخر هم دوربین تلویزیون برای خدمت به مردم رها نکرد

با سلام
برنامه ورزش و مردم در صبح جمعه که میهمان حضوری آقای فتح اله زاده بود و میهمان تلفنی آقای مایلی کهن که با هم دعواشون شد و فتح اله زاده میگفت تو لیسانس داری و من دکترا و مایلی کهن گفت تو نه شما و فتح اله زاده برای اینکه حرص مایلی کهن را در بیاورد میگفت تو تو تو تو ... کلی آنروز خندیدیم و الان وقتی خسته میشویم و میخواهیم گرانی وتورم و قسط را فراموش کنیم این برنامه را دوباره می بینیم.

يادداشت ميكنيم
ايران يك امارات صفر

خدا رحمت كنه

یاد سالهای دهه 60 بخیر زممانی که حتی بازیهای تیم ملی بصورت مستقیم پخش نمی شد جهت دنبال کردن نتایج ورزشکاران ایران در بازیهای آسیایی دهلی نو در سال 1982 و جام ملتهای آسیا سنگاپور در سال 1984 منتظر یکشنبه شب ها . برنامه ورزش و مردم با اجرای مجری توانمند بهرام خان شفیع بودیم زمانی که با دیدن 20 دقیقه فوتبال خارجی در هفته کلی کیف می کردیم. خدا رحمتش کند.

با سلام و عرض تسلیت درگذشت این مرد شریف به خانواده محترم و جامعه ورزش مردی که سالها تنها کانال ارتباطی ما با ورزش بود البته همراه مجله های کیهان ورزشی و دنیای ورزش
زمانی که فوتبالها پخش مستقیم بود البته با نیم ساعت تاخیر که هیچ وقت نفهمیدیم چرا چون اگر ممکن بود دیگر نیم ساعت تاخیر برای چه بود شاید هم ملاحظه ای که نمی توان گفت .بهر تقدیر شاید هم نوار بخشی از نیمه اول را باید با پیک موتوری می فرستادند که البته در واقع خیلی بیشتر از نیم ساعت طول می کشید تا بازی پخش شود .از مدرسه به هزار بهانه بیرون امده و برای دیدن بازی مثلا استقلال- بانک ملی از طریق تلویزیون سیاه وسفید به خانه می امدیم و گزارشگر هم مجبور بود هی بگوید کدام تیم با لباس تیره و کدامیک با لباس روشن سمت چپ یا راست زمین قرار گرفته اند اما جالب بود چنانچه در حین بازی حواستان پرت می شد و لحظه گل را نمی دیدید بر خود لعنت فرستاده یا باید تا بک ربع به 11 شب منتظر می بودی تا از اخبار شبکه دو ان را ببینی یا یک هفته صبر کرده در برنامه مرحوم بهرام شفیع ببینی و اگر این هم میسر نبود باز باید به همان شرح گل مجله های فوق اکتفا می کردید پس دیدار ایشان بر صفحه تلویزیون بشارتی دلنشین بود .البته برای ما شهرستانیها که امکان ملاقات حضوری ایشان را نداشتیم حتما دوستان تهرانی از ایشان خاطرات زیادی از گزارشهای ایستاده ایشان در کنار زمین دارند.روحشان شاد