از يمن داريم بدتر ميشيم ... اقتصاد ايران تنها با افزايش غير كار شناسي سوخت ضربه خورد .
مردم ما بدبختن .يه نگاهي به حقوق كارگرا بكنيد من روزي 6000تومان كرايم ميشه تابرم سركار يه كارگر بيش نيستم مگه اداره كار چقدر برا من زده .باگروني بنزين بايد از دهن بچه هام بزنم اقساط وام روهم نميتونم بدم همش شده جريمه ديركرد ....
سلام
آقای اقتصاد دان آیا حقوق ودرآمد آن کشورها درنظر گرفته اید که این مطلب بیان میکنید حقوق یک کارگر ایرانی 80 دلار هست درماه یعنی روزی 3 دلار درکشورامارات پائین ترین حقوق 1500 دلاراست درکشور افغانستان هم حدود 180 دلارهست باارز 15 هزارتومانی شما هم بیاید نصف حقوق امارات برای یک کارگر درنظر بگیرید بنزین 5هزارتومان یا 8 هزارتومان افزایش دهید فقط میتوانم بگویم متاسف هستم
نمی خواهیم............................. شما گران نکنید .همان یارانه رادادی مردم را بدبخت کرداحمدی نژاد شما نکنید نمیخواهیم .................... یارانها را قطع کنید قیمتها را برگردانید به سال82 . احمدی نژاد که شبه قیمتها را از یک ریال رساند به 7 برابر خانه متری یک میلیون را رساند به 7 میلیون .این نتیجه بی تدبیری او بود شما ادامه ندهید
این آقا واقعاً نمی داند که بار مالی تحمیلی به واسطه این پیشنهاد کاملاً حیرت انگیز و بهت آور، بر و از سوی دولت غیر قابل تحمل خواهد بود؟ یارانه فعلی را می خواهند پرداخت نکنند اونوقت می گویید یارانه نقدی بنزین بپردازند؟ من امروز حقوقم را امروز گرفتم و شکر خدا همین امروز تمام شد. فکر هایی چنین عمقی و کارساز را برای مشکلات مردم بکنید.
چگونگی توزیع سوخت در حمل و نقل عمومی برای رسیدن به عدالت اجتماعی
یکی از نعمت های ارزشمندی که این سرزمین از آن برخودار است، نفت و فرآورده های نفتی است. پس بر ما شکر گذاری در استفاده درست و به جا از همه منابع خدادادی امری واجب! آیا ما مردم شکر گذار هستیم، آیا ما در استفاده از منابع خدادادی علاوه بر قدردانی، شایسته و نیکو از آن نعمت استفاده می کنیم؟ آیا به فکر آیندگان در برخورداری از سرزمینی آباد، سر سبز و پایدار و برخودار از تنوع نعمات هستیم؟ آیا سود استفاده از بنزین برای همه مردم ایران به یک اندازه است؟ آیا مصرف کننده سوخت بنزین و نفت گاز می تواند خسارت های ناشی از استفاده از این فرآورده ها برای دیگران جبران کند؟ آیا مصرف سوخت در خودروها و صنایع ما بهینه است؟
عملکرد ما در استفاده از سوخت های فسیلی مایع( بنزین، نفت گاز و نفت کوره) بیانگر شهرهایی آلوده، ترافیک های خسته کننده شهری و جاده ای، نامهربانی وحشتناک با طبیعت و قاچاق لجام گسیخته سوخت در مرزها و مصرف وافر این فرآورده ها است.
تا به حال طرح های نظیر اختصاص سهمیه بنزین ماهیانه و دریافت نفت گاز بر اساس پیمایش خودرو با سوابق چند ساله اجرا شده اند و تا حدودی توانسته اند، مصرف سوخت و رواج قاچاق از مرزها را کنترل کنند. از نظر نگارنده این طرح ها، راه حل های موقت هستند و تنهاترین و بهترین راه عرضه سوخت بر اساس آزاد کردن قیمت واقعی در کشور است. واقعی کردن قیمت عرضه سوخت باعث مصرف بهینه، کاهش قاچاق، بهینه سازی صنایع و خودروها در مصرف سوخت، کاهش آلاینده های هوا و افزایش سلامتی و تندرستی در جامعه می شود.
عده ای عقیده دارند که آزادکردن قیمت سوخت باعث ایجاد تورم وحشتناک و گرانی کالا و خدمات می شود. در جواب می توان گفت: که اگر توزیع فرآورده های سوختی بر اساس عدالت باشد، نه تنها تورمی ایجاد نمی شود، بلکه سود و فایده آن نصیب همه ایراینان ساکن در روستاها و شهرها به ویژه قشرهای ضعیف و دهک های پایین جامعه می شود.
در حال حاضر سوخت گاز طبیعی فشرده(CNG) از آلایندگی بسیار کمتری نسبت به سوخت مایع برخودار است، خوشبختانه گاز طبیعی فشرده قابل قاچاق به دیگر کشور نمی شود. مجلس شورای اسلامی باید قوانین مصوب نماید که با توجه به کمبود جایگاه های CNG عرضه گاز طبیعی فقط به خودروهای عمومی درون شهری نظیر اتوبوس های درون شهری، تاکسی ها، آژانس ها و سرویس های مدارس، وانت بارها و ... اختصاص یابد. به منظور تشویق استفاده خودروهای عمومی از CNG گاز طبیعی با قیمت فعلی عرضه شود. تاکسی های بین شهری ملزم به استفاده از LPG با قیمت پایین در خطوط بین شهرها شوند.
دولت باید از شرکت های خودرو ساز بخواهد که خودروهای عمومی( تاکسی، وانت بار و اتوبوس) با پایه گاز سوز تولید و عرضه نمایند و بدین وسیله به تدریج زمینه ساز کاهش آلودگی شهر و توسعه حمل و نقل عمومی شود.
همزمان شرکت های خودرو سازی داخل کشور باید با استفاده از تجربه و فناوری شرکت های ژاپنی یا کره ای در طراحی بدنه و موتور خودروهای تولیدی خود بازنگری اساسی داشته باشند، و تولید خودروهای سبک( از نظر وزنی)، آئرودینامیک، محکم( از نظر سوپر آلیاژی) و ایمن با حداقل مصرف سوخت را، از الزام های خود در دوره زمانی سه ساله قرار دهند.
در حال حاضر قیمت اندک بنزین باعث ایجاد مشکلات بسیاری نظیر: قاچاق وحشتناک در مرزها( حدود 15 میلیون لیتردر روز)، مصرف بی رویه و جبران ناپذیر( مصرف 70 میلیون لیتر)، ترافیک زجر آور و آلودگی هوا در درشهرها شده است. در ضمن سود استفاده از بنزین ارزان فقط نصیب قاچاق چیان سوخت و ثروتمندان برخوردار از چندین ماشین می شود. بهره افراد فقیر و مستمند ساکن در روستاها و حاشیه شهرها، نصیب این دو گروه می شود.
هزینه تولید هر لیتر بنزین از مرحله استخراج نفت خام از چاه تا تحویل نفت کش به جایگاه دار، حدود سی هزار (30000) ریال می شود، بنابراین مصرف بیهوده و قاچاق بنزین روزانه خسارت هنگفتی به دولت وارد می کند.
در حال حاضر میزان بنزین تولیدی ادعا می شود که حدود 95 میلیون لیتر در روز است، اگر رقم قطعی تولید روزانه بنزین( 80 میلیون لیتر) و میزان مصرف بنزین به طور متوسط روزانه 80 میلیون لیتر است و جمعیت ایرانیان ساکن را در کشور را 80 میلیون فرض نماییم، یعنی هر ایرانی به طور متوسط روزانه 1 لیتر بنزین مصرف می کند و عمکردی بدور از عدالت اجتماعی، قاچاق وحشتناک و شرایط بحرانی فعلی نتیجه چنین برنامه ریزی غلطی در مصرف است.
عدالت اجتماعی در گرو ایجاد رفاه و سود برای همه ایرانیان و با در نظر گرفتن حقوق معنوی دیگر موجودات است و این امر میسر نمی شود مگر اینکه :
یک – قیمت عرضه بنزین در کشور به قیمت روز آزاد(جهانی) آن ( یا حداقل معادل FOB خیلج فارس ) باشد، این امر باعث جلوگیری از قاچاق این فرآورده استراتژیک به کشورهای همسایه و ترحیح مصرف کنندگان در استفاده از خودرو های مصرف بهینه، و رایج تر شدن استفاده از ماشین های گاز سوز و هیبردی و چاره اندیشی خودرو سازان کشور در اصلاح کیفیت خودروهای تولید می شود.
دو - اگر نصف تولید( حدود 40 میلیون) را به صورت سهمیه به جمعیت زنده کشور اختصاص یابد، سهم بنزین روزانه هر شخص حدود نیم(0.5) لیتر می شود و مقدار سهمیه ماهیانه هر ایرانی 15 لیتر می شود. دولت محترم می تواند پول 15 لیتر بنزین را به قیمت متوسط آزاد(جهانی) ماه قبل، به صورت یارانه اول هر ماه به حساب همه ایرانیان ساکن کشور واریز کند.
سه – وزارت نفت می تواند باقیمانده بنزین تولیدی روزانه( حدود 40 میلیون لیتر) را با قیمت آزاد(جهانی) به صورت ارزی به کشورهای همسایه صادر نمایید و منبع درآمد ارزی حاصل را صرف ایجاد زیر ساخت های حمل و نقل عمومی(مترو در شهرهای بزرگ، اتوبوس های تندرو گاز سوز در شهرهای کوچک و مینی بوس گاز سوز یا ون در روستاها), سرمایه گذاری در صنایع فرسوده بالادستی و پایین دستی صنعت نفت، فرهنگ بهینه کردن مصرف انرژی در مصارف صنعتی, تجاری و خانگی نمایید. چهار – از میزان بنزین تولیدیدر پالایشگاه های کشور روزانه 80 میلیون لیتر سهم مصرف داخلی و صادرات به کشورهای همسایه قرار گیرد و باقیمانده بنزین تولیدی در اختیار شرکت های پالایش نفتی قرار گیرد تا عواید فروش آن, صرف به سازی و نوسازی تجهیزات شرکت های پالایش و پخش فرآورده های نفتی به منظور توسعه ایمنی، جلوگیری از تبخیر بنزین و استاندارد سازی و بالا رفتن کیفیت بنزین شود.
پنجم – یارانه سوخت حداکثر به مدت 3 سال به همگان اختصاص می یابد بعد از سه سال مشروط به توسعه حمل و نقل عمومی در آن شهر یا روستا، یارانه سوخت ساکنین آنها قطع می شود. اجرای این طرح زمینه پیشرفت کشور و ایجاد اشتغال فراوان برای فارغ التحصیلان بی کار است.
در حال هزینه هر لیتر بنزین از مرحله از صفر( دریافت نفت خام از چاه ) تا صد آن(تخلیه بنزین از تانکر در جایگاه) حدود 30000 ریال برای دولت هزینه دارد؛ در حالی که مصرف کننده فقط 10000 ریال برای هر لیتر بنزین می پردازد؛ ارزش آن با دلار دولتی( 42000 ریال) حدود 40000 ریال می باشد و ارزش واقعی آن با دلار آزاد(120000 ریال) حدود 110000 ریال می باشد و قاچاق آن به مرزها حدود 1000 درصد سود دارد.
اگر نرخ عرضه بنزین 40000 ریال باشد در این صورت قیمت 30 لیتر آن( با لیتری 40000 ریال) 1200000 ریال می شود، دولت پول 15 لیتر آن یعنی 600000 ریال را به حالت یارانه به حساب هر ایرانی ساکن در ایران، زنده و دارای کارت ملی هوشمند به صورت یارانه در ابتدای هر ماه( اوّل هر ماه) واریز می کند و مصرف کننده واقعی باید پول 15 لیتر دیگر را خود می دهد؛ در این صورت هر لیتر بنزین برای مصرف کننده واقعی 20000 ریال تمام می شود.
طراحی بالا بردن قیمت بنزین به لیتری مثلاً 40000 ریال و اختصاص سهمیه ماهیانه 15 لیتری به هر ایرانی و واریز ارزش ریالی آن به حساب هر ایرانی( زنده و ساکن در کشور)در ابتدای هر ماه : باعث ایجاد عدالت اجتماعی، جلوگیری از قاچاق سوخت، بالا رفتن سلامتی و تندرستی جامعه, مصرف بهینه فرآورده، رایج شدن فرهنگ استفاده از دوچرخه، خودروهای برقی و استفاده از وسائل حمل و نقل عمومی و تا حدود جلوگیری از آلودگی هوا و مهم تر از همه؛ صادرات بنزین به کشورهای همسایه می تواند یک منبع قوی ارزی برای دولت باشد و ایجاد زیر ساخت های حمل و نقل عمومی را باعث شود.
کارت سوخت یک راه حل گذرا و بسیار پر هزینه برای مبارزه با قاچاق بنزین و مصرف بی رویه آن است. تنهاترین و بهترین راه واقعی کردن قیمت بنزین است؛ مشروط به اینکه : 1- پول نصف تولید روزانه بنزین به حالت یارانه ای در اول هر ماه براساس قیمت متوسط ماهیانه بنزین در ماه قبل، به حساب همه ایرانیان ساکن( زنده و با ملیت ایرانی) واریز شود؛ 2- نصف دیگر تولید بنزین به کشورهای همسایه به صورت ارزی صادر و منبع ارزی حاصل صرف زیر ساخت های حمل و نقل عمومی و نوسازی صنایع نفت و پالایشگاهی شود؛ 3- گاز طبیعی فشرده فقط به خودروهای عمومی( تاکسی - وانت بارها - اتوبوس ) با قیمت فعلی اختصاص یابد. این راهکار باعث ایجاد عدالت اجتماعی، کاهش بی رویه بنزین و آلایندگی هوا، کاهش قاچاق می شود.
دولت و مجلس شورای اسلامی باید در این امر شجاعت بیشتری نشان دهند، و به مردم یاد آوری کنند که بهره بنزین ارزان تنها نصیب قاچاق چیان، ثروتمندان و کشورهای همسایه می شود و صدا و سیما باید در روشن گری این مساله نقش مهمی داشته باشد.
با تشکر – مهرداد رجبی
دکتری مکانیک – گرایش تبدیل انرژی
من به دلیل حمایت از کشور و اقتصاد اصلا جهت دریافت یارانه شرکت نکردم مثل اینکه بدجور کلاه رفته سرم. پرداخت یارانه چه صیغه ایه . مرد حسابی حقوق ما را به سطح جهانی برسان بنزین رو هم بکن فوب خلیج فارس نمیشه که موقع هزینه دلاری بدیم موقع درآمد ریالی؟ چه گناهی کردیم شما شدید مسوول ؟