بابا تو رو خدا این حرف ها رو ول کنیم و دنبال این باشیم که چه جوری و با چه شرایطی می توانیم مملکت رو از طوفان های سهمگین نجات بیدم. در اینکه در حال حاضر شرایط خوبی نداریم هیچ شکی نیست. هیچ کسی نمی تونه ادعا کنه تحریم های امریکا بر اقتصاد ما تاثیری نداره!! مسلما تاثیر داره . اما در شرایط فعلی مسئولان ما می تونند دو راهکار را در راس امور خود قرار دهند. ا- سیاست داخلی و 2- سیاست خارجی، که البته بایستی به موازات هم حرکت کنند.
در خصوص سیاست داخلی، در درجه اول مسئولان محترم دولت و نظام باید تمام تلاش عملی خود را در جهت آشتی عموم مردم (نه خواص) در پیش گیرند( بدون شک همه اطلاع داریم به واسطه مشکلات اقتصادی که پیش اومده اکثر مردم از وضعیت موجود ناراضی هستن و شک نکنین این وسط خیلی ها هم دنبال منافع سازمانی خود هستند تا شرایط رو از این هم که هست بدتر کنند تا به منافع خود برسند). جهت آشتی ملت با دولت لازم است به حرف مردم گوش دهیم(به خدا کار سختی نیست) با چند حرکت حساب شده و برنامه ریزی شده هم می توان خواست عمومی مردم رو براورده و اجرا کرد و هم جلوی مخالفت و سنگ اندازی گروه ها و سازمان هایی که دنبال منافع خود هستند گرفته شود و هم اینکه صدای مخالفان دولت و نظام رو قطع کرد(با مراجعه به خواست و اراده ملت). همزمان با این کار دولت و نظام بایستی مبارزه بسیار گسترده ای با فساد و رانت خواری در سطح جامعه شروع کرده و با اموزش صحیح به مردم و با کمک همین مردم تمامی افراد و یا سازمان هایی که دچار لغزش شده و یا دچار فساد اداری و سازمانی شده را شناسایی نموده و به مردم معرفی نمایند و سپس با آنها مقابله کنند. خیلی راحت میشه چند سیاست کلان را به ازمایش و اراده مردم سپرد، به عنوان مثال رابطه یا عدم رابطه با کشورهای خاص، اجرا و ادامه پروژه هایی که به صورت مستقیم در سرنوشت مردم و کشور دخیل هستن، سیاست منطقه ای کشور. بر اساس خواست و اراده عموم مردم میشه سنگ بنای سیاست خارجه کشور را تغییر داد.
نکته دیگه که نباید به راحتی از کنار اون گذشت اینه که در سال های اخیر ایران پروژه هایی رو به نحو احسن انجام داده (هر چند شاید از دید خیلی ها در داخل و خارج از کشور تنش زا بوده) البته با جود کمی و کاستی های فراوان. درسته که انجام این پروژه ها همانند ساخت چرخ از ابتدا هست تا اینکه به فکر توسعه اون باشیم و لازمه این رو در نظر بگیریم که با توجه به محدودیت های فراوانی که داشتیم و داریم، مجبور شدیم به عنوان مثال چرخ رو از ابتدا درست کنیم. منظورم از این نکته این بود که در حالیکه بایستی سیاست های داخلی و خارجی خود را بر اساس خواست و اراده عموم ملت ایران تغییر دهیم از این نکته هم نباید غافل شویم که محدودیت ها رو به فرصت تبدیل کنیم. همانند چند پروژه ای که به آنها اشاره کردم. مثلا چرا در حوزه صنایع دفاعی خوب عمل کردیم(با وجود محدودیت های فراوان) البته قبول دارم که نمیشه توانمندی هایی که به دست اوردیم رو با کشورهای پیشرفته مقایسه کنیم( زیرا انها با محدودیت هایی که ما داریم روبرو نبوده اند). وقتی ما می توانیم با وجود محدودیت های فراوان به عنوان مثال صنایع موشکی خود رو بهبود دهیم و خود را به عنوان یک قدرت منطقه ای به رخ جهانیان بکشیم، چرا در حوزه های دیگه نباید موفق باشیم و عملکردی مشابه با اون داشته باشیم. چرا می توانیم صنایع هسته ای خود را با جود مخالفت و محدودیت های گسترده ارتقا دهیم، اما نمی توانیم وضعیت اجتماعی مردم را بهبود دهیم. پس اجرای این برنامه ها نشون می ده اگه خواست و اراده عمومی وجود داشته باشه، میشه کوه دماوند را به اهواز منتقل کرد( جهت مزاح و شوخی) منظورم اینه که میشه با وجود تحریم و البته با خواست و اراده مردم تمام مشکلات رو بر طرف کرد و خود را به عنوان یک ابرقدرت به جهانیان ثابت کرد. فقط و فقط و فقط لازمه که به خواست و اراده مردم توجه کرد و خواسته های عموم مردم را عملی و اجرا کرد. در پناه حق باشید.
پاسخ ها
ناشناس
||
۰۹:۵۶ - ۱۳۹۷/۰۸/۱۸
خودت رو خسته کردی عمو. ای چیزا که گفتی خیلی ها میدونن اما نمیشه...
مجلس های امریکا همیشه ضدیت بیشتری نسبت به دولت های امریکا در ارتباط با ایران داشته اند وقتی لایحه ها و قوانین ضد ایرانی با رای 99% در کنگره امریکا تصویب میشوند معنی آن این است زمانی که صحبت از ایران است دموکرات و جمهوریخواه کاملا یکصدا هستند
در هر صورت نه همه دموکراتها و نه همه جمهوری خواه به نفع و یا علیه ایران فکر نمیکنن الان هم تقربیبا نصف نصف وارد کنگره شدن. پس برای ما باز هم اتفاقات شانسی تر بود.... خیلی اتفاق خاصی نیفتاده....
لطفا یه بررسی کنید چرا پست دی اچ ال همه بسته ها رو برگشت زده به مبدا و خدمات نمیده به ایران. الاف که نبودیم برنامه ریزی کردیم. حداقل از اول تحویل نمیگرفتن. ببخشید نمیدونستم کجا پست بزارم. ممنون
در مورد جلوگیری از دست یابی به سلاح هسته ای و نقش مخرب در خاورمیانه دموکرات ها و جمهوری خواهان آمریکا یک سیاست را دنبال می کنند پس دلخوش به هیچ چیز نباشید.
حرف مفت و تحلیل الکی یعنی همین .! مگه تا حالا مجلس نمایندگان و سنا جفتش دست جمهوریخواهان نبوده که میگی اگه این دو تا در اختیارشون بود چنین و چنان می شد؟ البته این هم هست که سیاست پدر مادر نداره .....
در خصوص سیاست داخلی، در درجه اول مسئولان محترم دولت و نظام باید تمام تلاش عملی خود را در جهت آشتی عموم مردم (نه خواص) در پیش گیرند( بدون شک همه اطلاع داریم به واسطه مشکلات اقتصادی که پیش اومده اکثر مردم از وضعیت موجود ناراضی هستن و شک نکنین این وسط خیلی ها هم دنبال منافع سازمانی خود هستند تا شرایط رو از این هم که هست بدتر کنند تا به منافع خود برسند). جهت آشتی ملت با دولت لازم است به حرف مردم گوش دهیم(به خدا کار سختی نیست) با چند حرکت حساب شده و برنامه ریزی شده هم می توان خواست عمومی مردم رو براورده و اجرا کرد و هم جلوی مخالفت و سنگ اندازی گروه ها و سازمان هایی که دنبال منافع خود هستند گرفته شود و هم اینکه صدای مخالفان دولت و نظام رو قطع کرد(با مراجعه به خواست و اراده ملت). همزمان با این کار دولت و نظام بایستی مبارزه بسیار گسترده ای با فساد و رانت خواری در سطح جامعه شروع کرده و با اموزش صحیح به مردم و با کمک همین مردم تمامی افراد و یا سازمان هایی که دچار لغزش شده و یا دچار فساد اداری و سازمانی شده را شناسایی نموده و به مردم معرفی نمایند و سپس با آنها مقابله کنند. خیلی راحت میشه چند سیاست کلان را به ازمایش و اراده مردم سپرد، به عنوان مثال رابطه یا عدم رابطه با کشورهای خاص، اجرا و ادامه پروژه هایی که به صورت مستقیم در سرنوشت مردم و کشور دخیل هستن، سیاست منطقه ای کشور. بر اساس خواست و اراده عموم مردم میشه سنگ بنای سیاست خارجه کشور را تغییر داد.
نکته دیگه که نباید به راحتی از کنار اون گذشت اینه که در سال های اخیر ایران پروژه هایی رو به نحو احسن انجام داده (هر چند شاید از دید خیلی ها در داخل و خارج از کشور تنش زا بوده) البته با جود کمی و کاستی های فراوان. درسته که انجام این پروژه ها همانند ساخت چرخ از ابتدا هست تا اینکه به فکر توسعه اون باشیم و لازمه این رو در نظر بگیریم که با توجه به محدودیت های فراوانی که داشتیم و داریم، مجبور شدیم به عنوان مثال چرخ رو از ابتدا درست کنیم. منظورم از این نکته این بود که در حالیکه بایستی سیاست های داخلی و خارجی خود را بر اساس خواست و اراده عموم ملت ایران تغییر دهیم از این نکته هم نباید غافل شویم که محدودیت ها رو به فرصت تبدیل کنیم. همانند چند پروژه ای که به آنها اشاره کردم. مثلا چرا در حوزه صنایع دفاعی خوب عمل کردیم(با وجود محدودیت های فراوان) البته قبول دارم که نمیشه توانمندی هایی که به دست اوردیم رو با کشورهای پیشرفته مقایسه کنیم( زیرا انها با محدودیت هایی که ما داریم روبرو نبوده اند). وقتی ما می توانیم با وجود محدودیت های فراوان به عنوان مثال صنایع موشکی خود رو بهبود دهیم و خود را به عنوان یک قدرت منطقه ای به رخ جهانیان بکشیم، چرا در حوزه های دیگه نباید موفق باشیم و عملکردی مشابه با اون داشته باشیم. چرا می توانیم صنایع هسته ای خود را با جود مخالفت و محدودیت های گسترده ارتقا دهیم، اما نمی توانیم وضعیت اجتماعی مردم را بهبود دهیم. پس اجرای این برنامه ها نشون می ده اگه خواست و اراده عمومی وجود داشته باشه، میشه کوه دماوند را به اهواز منتقل کرد( جهت مزاح و شوخی) منظورم اینه که میشه با وجود تحریم و البته با خواست و اراده مردم تمام مشکلات رو بر طرف کرد و خود را به عنوان یک ابرقدرت به جهانیان ثابت کرد. فقط و فقط و فقط لازمه که به خواست و اراده مردم توجه کرد و خواسته های عموم مردم را عملی و اجرا کرد. در پناه حق باشید.