تابی جان یادش بخیر تابی جان زمانی در ۴۰ سال قبل نوجوان بودم افرادی را میدیدم که با لباس معمولی و کفش پلاستیکی بنام گلیش در شهر رفت و امد میکردند من همان موقع میپرسیدم که هدف شما چیست . چرا شکل و شمای خاصی را دنبال میکنید . هنوز هم ان انسانها را در خیابان میبینم منتها با ماشین گران قیمت . خانه انچنانی . بچه ها همه سر کار . ولی از پوسیدن گلیش خبری نیست . چون گفت زمانه عوض شده . کسی دیگر گلیش نمی پوشد . کسی حتی فقیر کنار خیابان را نمیبیند شاید در دلش میگوید نباید فقیر میشد
امروز بجای اینکه بگوییم چرا رییس جمهور چند تا محافظ دارد بی فایده هست همه دارند ایشان هم باید داسته باشد تنگ نظری سیاسی چه دردی را دوا میکند جز خالی کردن شکست انتخابات هست ارزسی ندارد دوم اینکه دولت مستقر امریکا تمام کار داخلی کشورش را ول کرده چسبیده دو دستی به ایران بنایراین تمام سیاسیون باید این اختلافات را کنار بگذارند و دو دستی بچسبید به تولید داخل کشور . با سفر به همسایگان ایران میخواهند محاصره اقتصادی و تجاری کنند . تولید تولید تولید کشاورزی و صنعتی
ایران امروز مانند خانواده ای میماند که سرپرست خانوده چندین همسر داشته ،و از هر همسری چندین فرزند و از هر فرزندی چندین نوه ،و اکنون سرپرست به دلایلی ناتوان از ادارهٔخانواده میباشد ، بهمین لحاظ بین فرزندان ،و نوه ها اختلاف هست ،و هرکدام داعیهٔسرپرستی ،وادارهٔخانواده را دارد بهمین خاطر اوضاع خانواده بهم ریختگی پیدا شده ،وهیچیکاز آنان هم بفکر کیان خانواده نیستند ،و از این موقعیت هم اطرافیان ،و فرصت طلبان سؤ استفاده میکنند ،واوضاع را آشفته تر مینمایند ،
مردم سالهاست مقاومت کرده اند! مسئولین باید مقاومت کنند! فرزندان خود را از خارج بیاورند داخل، ویلاهای بالاشهر خود را ترک کنند و بیایند پایین شهر، ماشین های مدل بالا و سفرهای خارجی را کنار بگذارند! مثل مردم عادی سفر کنند، بخورند و بپوشند! دنبال برند و مارک نباشند! ... با هم پیروز میشویم!