با خواندن مطلب فوق باید به یک نکته حتما اشاره کنم که میان یک هنرمند به معنای واقعی و یک بازیگر فقط بازیگر تفاوت فاحشی است بیشتر کسانی که امروز ه خود را هنرمند یا هنر بیشه میشناسند تنها در حدو اندازه یک بازیگر قرار میگیرند و به جای آنها میلیونها نفر میتوانند همان نقش را شاید بسیار با کیفیت تر بازی نمایند این ادمهای معمولی رفتار و نگاهشان و ارتباطشان با جامعه نیازی به ارزش گذاری نیست تعداد هنرمندان واقعی و مردمی که از جایگاه هنری خود احساسات و علایق و درد ها ورنج ها ی واقعی مردم رابازتاب میدهند از تعداد انگشتان یک دست در جامعه ما ودر عرصه هنر سینما بیشتر نیست البته با سقوط ارزش های هنر سینما در یکی و دهه اخیر به جز موارد بسیار اندک و تبدیل این هنر ارزشمند که شخصیت های بزرگ و ماندگاری برای آن زحمت کشیدهاند به عمیق ترین سطح ابتذال فرهنگی و اجتماعی و قرار گرفتن در ردیف تجارت کسیف و بیارزش جای تعجبی نیست که بازیگرانی به مانند آقای یاد شده چنین رفتاری داشته باشند درود بر شرف آن کارگر درود بر شرف آن معلم استاد کارمند برستار و آن رفتگر که برای این سرزمین عمر و جان خود را هدیه کردهاند
فقط ایشون نیست که این نظر رو داره. اکثریت قریب به اتفاق نخبگان و چهره های هنری و ورزشی و پزشکان و طبقه ای از جامعه که سرشون به تنشون میارزه ، همین عقیده رو دارند. لازم به گفتن نیست. راه نریم ، با سفر به همین کشورهای اطراف خودمون ، به راحتی متوجه تفاوت اوضاع و احوال فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی ایران با سایر کشورها میشیم که این تفاوت از زمین تا آسمان است.
اتفاقا بسیار درست است. حتی این گونه فکر هم به نفع مملکت است. به شرطی که اگر سرمایه ای در این کشور کسب شده و طرف نیز ایرانی است و سرمایه از راه سالم بدست امده باشد موقع خروج سرمایه مالیات خروج گرفته شود.
این یک اصل در تمام کشور ها است ولی در ایران اجرا نمی شود چون راه را برای بسیاری از اقازاده ها و اقایان می بندد.
در کشور نروژ اگر بخواهی از یک مبلغ مشخصی بیشتر خارج کنی باید بین 25 تا 45 درصد را مالیات بدی.
بر عکس برای ورود سرمایه باید مشوق گذاشت.
سوال پرسیدید که : مسئولان چگونه عمل کردند که اینطوری شده ؟
برخی مسئولان فرزندان خودشون رو با سرمایه های دولتی در حالی که مردمشون فقیر هست ، به همین کانادا و امریکا و اروپا و استرالیا میفرستند
مسئولان خودشون عامل این فقر و خودباختگی ملی هستند
مسئولان متناقض رفتار میکنن و شعار و عملشون بفاصله شلمچه تا تورنتو هست !
چرا اینطور برخورد میکنید؟!
واقعا نمیدونید چرا آقای درخشانی اقامت کانادا رو هدیه میدونه یا خودتونو به خواب زدید؟ حتما خودتون میدونید و نیازی به گفتن نیست اما میگم.
من یک مادر بیست و نه ساله (لیسانسه)هستم، من و همسرم نه خانه داریم و نه ماشین، همسرم داره هفت روز هفته کار میکنه(دکترای هوش مصنوعی)
با کلی برنامه ریزی و امید میخواستیم تابستانی که گذشت خانه و ماشین بخریم اما یهو همه چیز بهم ریخت! پول ما بی ارزش شد! خانه هشتاد متری که میتوانستیم بخریم شد چهل متر! ماشین پوچ شد!
قصد داریم از ایران بریم و دلمون میخواد تا جوان هستیم بتونیم از زندگی لذت ببریم و نه حسرت و این فقط درجایی امکان پذیره که همه چیز اصول و پایه درستی داشته باشه!