اولا نظر کارشناسی کیلویی چنده، در این زمانه یک وزیر را از یک وزارتخانه برمیدارند و به یک وزارتخانه دیگر وزیر میکنند، آیا از ایشان در مورد مسائل تخصصی سئوال میشود که سلیبریتیها در کار تخصصی نظر دهند. ثانیا در همه دنیا سلیبریتیها کارهای خیریه فوق العاده ای انجام میدهند، چی میشه سلیبریتیهای ما نیز درگیر شوند.
هر وقت آنها هم مثل بقیه مالیات دادند و برای خاک کشورشون اهمیت دادن و برای فرهنگ ایرانی اسلامی ارزش قائل شدندهر حرفی می خواهند بزنن, اما وقتی می بینی طرف در آمریکا و کانادا زندگی می کنه وقتی پول کم میاره میاد یک بازی ضعیف یا یک آواز ضعیف می خونه و پولهای ما رو بدون دادن مالیات به دلار تبدیل و از این کشور مفت مفت خارج می کنه و می ره حق هیچ حرف زدنی رو نداره .
اظهار نظرها هنوز تا رسیدن به مرحله تخصصی فاصله زیادی دارد.
ما هنوز بدیهیات را حل نکردهایم.
جامعه ما گرفتار بدیهیات اولیه در مسائل مختلف اقتصادی، اجتماعی، آموزشی، سیاسی و فرهنگی است و یک حکمرانی خوب نیاز داریم تا از پس همه مسائل برآید و این چیزی است که هنوز درک نشده است.
لذا اگر سلبریتی یا هر شهروند محترم دیگر، در مورد ظواهر امور مانند بدی آب و هوا، مدیریت ضعیف، لزوم تشکیل دادگاهها با حضور هیأت منصفه، لزوم رفتار محترمانه با شخصی که هنوز جرمی برایش محرز نشده، یا اظهار نظر درخصوص برخی نگرشهایی از جانب روحانیون و یا مسوولان- که مانع از اندیشه و شکل گیری تحقیق، نوآوری و شکوفایی و پیشرفت است- یا اساسا بیان هر گونه ظلم که هر موجود زندهای میتواند آن را به خوبی ادراک نماید از اموری تخصصی نیستند که در مورد آن ممانعت از اظهار نظر در دستور کار قرار گیرد.
برای مثال فرض کنید به یک متخصص در امور ساختمان (مثلا زنگ کار حرفهای) بگویند ساختمان پلاسکو را با دقت هر چه تمامتر رنگ کاری نماید. آنگاه او بگوید، این ساختمان در حال آتش سوزی است و ممکن است اتفاقی بیفتد. آنگاه آیا ما میتوانیم ادراکات اولیه وی را نادیده گرفته و به وی بگوییم: شما کار تخصصی خودتان را انجام دهید و کاری به سایر مسائل تخصصی نداشته باشید؟!! مسلما خیر!
یا تصور بفرمایید 206 از کارخانه گرفتهایم و به دلیل انحرافاتی که در فولیها دارد موتور ماشین به سرعت داغ میکند و دایم باید رد حال تسمه عوض کردن باشیم و آنگاه شخصی این بدیهی واضح را ببیند و اعتراض کند و آنگاه به او گفته شود، در حیطه تخصصی ورود کرده است!!! خیر!! اینها اموری بدیهی است!
در کشور ما هنوز روش مباحثه آموزش داده نشده است و متاسفانه گروهی هستند که به محض شنیدن ایراد از نحوه عملکرد یا نحوه نگرش، فورا متهم میشود که: او با رادیو بیگانه پیچش را تنظیم میکند، او کتاب ولایت امام خمینی را نخوانده، او مغرضانه حرف میزند، خون شهدا را پایمال می کند، او مثل طلحه و زبیر است، سندش تنها در سایتهای بیگانه است!، او انجمن حجتیهای است، خودی نیست و ....
ما درگیر این جور موارد هستیم و تا این فضا هست و تزریق میشود به هیچ وجهی من الوجوه، حتی یک قدم در راستای حذف ظلمهای آشکار نمیتوان برداشت. مسائل تخصصی که جای خود دارد.
شما به عنوان رسانه تحقیق کنید که دلیل اصلی شکل نگرفتن گفتگو در چیست؟ سلبریتی غیر وابسته و دنیا دیده اگر حرفی بزند به شدت به او حمله میشود؛ مخصوصا اگر در مورد توسعه و پیشرفت مطلبی بگوید. ما حتی مشخص نکردهایم که توسعه و پیشرفت را قبول داریم یا نداریم. یا اگر قبول داریم پیش شرطهایی مانند نپذیرفتن اسناد علمی میگذاریم که در عمل همان نپذیرفتن علم و پیشرفت است؟
ما عادت کردیم که افراط و تفریط کنیم. در داستان سلبریتی ها هم مثلا اون منتقد بظاهر فرهنگی که تو صدا و سیما از هر توهینی به سلبریتی ها ابایی نداشت عمل می کنیم، در حالیکه در هر بخشی خوب و بد وجود داره و بطور طبیعی نیز سلبریتی ها همچون مردم حق اظهار نظر پیرامون مسائل اجتماعی و سیاسی را دارند، به جز موارد خاصی مثل همین بحث آمپول برای معتادان که امری کاملا تخصصی است
متاسفانه مردم به شدت تحت تاثیر حرف های سلبریتی ها قرار دارند، نمونه اش همین انتخابات 96 بود که با شعار " تا 1400 با روحانی" مردم رو سر صندوق رای آوردن و حالا که وضع مملکت این شده ، صداشون در نمیاد و هیچ کدوم از اینها یک عذرخواهی نمیکنه از ملت
سلبریتی ها همون دلقک های دوران پیشین هستند. البته برخی از دلقک ها در گذشته هوش و ذکاوتی داشتند که اینان از این نعمت خدادادی محروم هستند. پس نباید زیاد جدی گرفته شوند و و به قول یکی از دوستان که کامنت گذاشته است نباید با پول خودمون اونا را روز به روز قوی تر و ثروتمندتر شون کنیم