وعده وعید پوچ یعنی همین. کجاش دیدین. فقر مطلق یعنی همین. وقتی در سال ششم دولت، رئیس دولت حروفهای را میرند که میبایستس در سال اول میزد، و در سال ششم میبایستی گزارش حاصل شش سال تکیه بر ریاست جمهوری را میداد، یعنی همین آش و همین کاسه. واقعاً مخاطب رئیس دولت در سخنرانیهای این یکی دو هفته اخیر کیست؟!!
"ما نمیگذاریم هیچ کالای ارزان بدست این مردم بیفتد"، باید این مردم یاد بگیرند که به وعده وعید انتخاباتی رای ندهند، انشالله که درسی بگیرند، و فراموششان نشود. عدم تحقق هیچیک از شعارها یعنی این، ندیدید، حالا ببینید. اینه
اقتصاد ایران در این چهل سال دچار یک بیماری بسیار مهلک و مزمن شده است و آن افزایش ثروتهای راکد مانند ملک ومسکن و دلار وطلا و کاهش وحشتناک ثروتهای مولد مانند کارخانه هاومزارع وباغات وتولیدی های کوچک می باشد که باعث بیکاری قشر عظیمی از جامعه و کارگران و کشاورزان شده است و برعکس قشر تنبل و رفاه طلبی از جامعه را به ثروتهای ناروا و باد آورده رسانده است.در این اقتصاد فقط یکراه برای پولدار شدن هست، و آن اینستکه ارزان بخر گران بفروش البته بدون هیچ کار مفید ومولد.برای همین هم تنها راه نجات اقتصاد کشور و به تبع آن کم شدن اختلاف شرم آور طبقاتی حاکم برجامعه، فقط در رونق تولید است.اما نه با این مدیریت بسیاربد.
تا آنجاکه ما میدانیم در سایر کشورها اقتصاد دانش بنیان یعنی مثلا شرکت سونی اریکسون میاد با دوتا دانشگاه صحبت میکنه یا خودش یک دانشگاه و مرکز اموزش تاسیس میکنه بعد بیانه صادر میکنه که هرکسی بتونه فاند یا پذیرش دانشگاه مارو بگیره در همین کمپانی سونی اریکسون مشغول کار میشه این چنین کشوری میتونه ادعا کنه که اقتصاد دانش بنیان داره . نه اینکه در ایران شما با کنکور وارد دانشگاه بشید بعد طی فرایندی یک مدرک بگیرید و دنابل کار بگردید بعد اخرش در یک حیطه دیگه مشغول کار شوید این اسمش اقتصاد دانش بنیان نیست . برای اقتصاد دانش بنیان داشتن نیاز به سیاست گذاری است که مقدمه آن همین وزارت علوم می باشد . صنعت باید دانشگاه ایجاد کنه چون شرکت نیاز به متخصص داره نه اینکه دانشگاه شرکت تاسیس کنه ! دانشگاه که نیازی به تولید نداره .