واقعا مشخص نیست هدف از این هدر دادن پول بیت المال در قالب کمک به دوخودروساز کشور چیست؟ مگر فروش این دو شرکت چقدر باید باشد که هزینه های تولید را پوشش دهد؟ این روند وحشتناک هدر دادن منابع بابت صنعت مضر خودرو تاکجا؟ 15 هزار میلیارد پول به علاوه 10 هزار میلیارد رانت ناشی از افزایش قیمت دلار آزاد یعنی 25 هزار میلیارد تومان را بگیرند و به تعطیلی رضایت دهند تا اسباب تصمیم گیری عقلایی فراهم شود...ولی مشکل اینجاست که به گفته همین مطلب 232 نفر هیات مدیره داریم که این حجم از مدیریت فعال در کشور قطعا با هر گونه تغییر به خلاف نظرشان مقابله خواهند کرد.....
واقعا جای حیرت دارد که این هدر دادن منابع ملت تا کی ادامه خواهد داشت؟ چیزی حدود یک چهارم درآمد مالیاتی امسال نصیب این دو شرکت می شود که تنبدیل می شود به سرمایه هایی بی فایده و مضر وآلاینده که خود باعث افزایش هزینه های مجدد برای دولت می شود...هزینه هایی چون آلودگی هوا ، جریمه هایی که به کنسرسیومهای جهانی بابت آلودگی باید بپردازیم، هزینه های نگهداری و استهلاک بسیار بالای تولیدات این دو شرکت،هزینه های اجتماعی ناشی از عدم امنیت و عدم استاندارد بودن محصولاتشان و تصادفات و.... .
اگر دولت همت کند با یک محاسبه نه چندان سخت هزینه های یاد شده را یکجا به این دوشرکت بپیردازد و برای همیشه همگان را ازین معضل دائمی برهاند ووآنگاه طرحی نو دراندازد..
حداقل این روش آن است که روحیه یاس وناامیدی ناشی از حیف شدن منابع مالی کشور کاهش می یابد و سیاستمداران فارغ از یک معضل قدیمی ادامه دار و موسع؛ به طرح برنامه کارآمد جدید خواهند پرداخت.
جالبه
این ۱۵ هزار میلیار تومان از بیت المال قراره پرداخت بشه؟!!
یعنی از جیب تک تک ما ایرانی ها برای ادامه این مجموعه ها
۱۵۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰
÷
۸۰۰۰۰۰۰۰
=
۱۸۷۵۰۰
بابا جان 15 هزار میلیارد یعنی 1.5 میلیارد دلار!!!!شرکت تاتا موتور هند کل شرکت سانگ یونگ رو با کلیه اموال و املاک خرید 250 ملیون دلار! الان 1.5 میلیارد دلار رو به هر کشوری بدبد 3 سال بعد با هیوندای و کیا موتورز رقابت میکنه.بعد سوال بعدی این هست که این دوتا شرکن کمک دولت در سال 92 رو چیکار کردند؟
واقعا جای حیرت دارد که این هدر دادن منابع ملت تا کی ادامه خواهد داشت؟ چیزی حدود یک چهارم درآمد مالیاتی امسال نصیب این دو شرکت می شود که تنبدیل می شود به سرمایه هایی بی فایده و مضر وآلاینده که خود باعث افزایش هزینه های مجدد برای دولت می شود...هزینه هایی چون آلودگی هوا ، جریمه هایی که به کنسرسیومهای جهانی بابت آلودگی باید بپردازیم، هزینه های نگهداری و استهلاک بسیار بالای تولیدات این دو شرکت،هزینه های اجتماعی ناشی از عدم امنیت و عدم استاندارد بودن محصولاتشان و تصادفات و.... .
اگر دولت همت کند با یک محاسبه نه چندان سخت هزینه های یاد شده را یکجا به این دوشرکت بپیردازد و برای همیشه همگان را ازین معضل دائمی برهاند ووآنگاه طرحی نو دراندازد..
حداقل این روش آن است که روحیه یاس وناامیدی ناشی از حیف شدن منابع مالی کشور کاهش می یابد و سیاستمداران فارغ از یک معضل قدیمی ادامه دار و موسع؛ به طرح برنامه کارآمد جدید خواهند پرداخت.