اي كاش در ادامه اين مطلب با معلمها هم گفتوگو ميكريد.
بنده يك معلم هستم.
نظام آموزشوپرورش بي حساب كتاب، كتابهاي كه براي بچهها طراحي و تاليف شده، حقوق يك ميليون و 500 هزار توماني تا دو ميليون و خوردهاي معلمها، جامعه خراب و خانودههاي بيتوجه، استفاده بيش از حد از اينترنت و فضاي مجازي و .......... هيچچيزي براي دانش آموزان نذاشته. معلمهاي الان مبصرهايي هستند كه قراره 8 ساعت بچههاي مردم رو نگه دارن تا بچهها مزاحم كار و تلاش پدر و مادرها نباشن. و خانواده ها در اين چند ساعت مطمئن باشن كه بچههاشون در مدرسه هستن. اگر در اين ساعت خدايي نكرده دانشاموزي خارج از مدرسه باشد و اتفاقي براي او بيافتد اولين مقصر و آخرين مقصر كادر مدرسه هستند كه خانواده ها رو مطلع نكرند. واقعا مسخرست. يه سري به مدارس دولتي تهران بزنيد متوجه مي شيد.
موضوع تربیت شرایط و الزامات خود را دارد وقتی معلم اختیاری در تربیت و آموزش نداشته باشد و سیاست های غلط بالادستی بخواهند با آموزش و پرورش برخورد کنند نتیجه اش همین می شود!
وقتی معلم و آموزش و پرورش اولویت دولت نباشد و به طور کلی از ذهن و سیاست های حمایتی دولت فراموش شود باید فاتحه کشور خوانده شود!
آینده بسیار تاریکی در انتظار کشور است با این وضعیت معلم و آموزش و پرورش.