این دفعه هر چقدر گشتیم هیچ بهانه ای پیدا نشد.
مربی نسبتا خوب ، پول خوب ،امکانات خوب.
یکی بازیکن های ایران و از تو حلق داور بیاره بیرون.
به نظر شما اون حجم گریس روی سر بازیکن های ما باعث سر خوردن توپ نمیشه.
ایرانیها به درد کار تیمی نمی خورن اگه همین پول و صرف ورزشهای انفرادی کنن

تبریک به کشور توانمند و شایسته، ژاپن. و اما ایران ... همانند همیشه، بازنده

خوب حالا برگردیم به اصل موضوع.1-چرا مردم غیور وبه فقر کشیده شده ایران باید درصف گوشت یخی با کارت ملی بایستند.2-چرا آموزش وپرورش به این وضع رقت بار دراومده3-چرا آقایون منتظر نیشخند خانم موگینی 9 ماه در انتظار نشستند4-چرا بمب اسرائیلی بر رروی ایرانی ها ریخته می شود هیچ کس صداش در نمیاد.5-چرا دو خودرو ساز پدر مردم رو درآوردند فریاد رسی نیست6-کارگری که چند ماه حقوق نگرفته چطور پاسخ اهل وعیال خود را بدهد.

متاسفانه همه مطمئن بودیم که ژاپن را می بریم والا میشد با تمهیداتی مثلا استفاده از تخصص ناب صدا و سیمایی ها حداقل نتیجه را کاملا بر عکس نشان دهیم.

بنظرم جایزه ی زرشک طلایی رو باید تقدیم آقای کیروش و این تیم داغونش کرد که با کلی بوق و کرنا از گوشه کنار دنیا جمع کرد و اسمش رو تیم ایران گذاشت و تنها هنرشون پیروزی مقابل کشورهای داغون یا قعر جدول آسیاست و ظاهرا جلوی بقیه ی کشورها حرفی برای گفتن نداره . امشب اوجش رو دیدیم که چطور بهم ریخته بازی کردند و گل اول رو با ناشی گری محض خوردند و بعد از اون هم بجای برگشتن به بازی و غیرت نشون‌دادن٬ کل تیم فروپاشید. یک خسته نباشید ویژه هم به روانشناسان کنار تیم ملی عرض میکنم با این شاهکارشون. به نویسنده گرامی هم که ظاهرا هیجده سالشه و یادش نمیاد عرض کنم نسل طلایی ایران بیست سال پیش بود که توی همچین بازی ای چنان استرالیایی ها رو شوکه کرد که هنوز از یادشون نرفته.

وقتی بازیکنان ایران یاد نگرفته اند که فوتبال بازی ثانیه های سرنوشت ساز است و به جای اینکه اول توپ را به اوت بزنند و بعدا به سمت داور بروند ( آنهم فقط کاپیتان تیم ) ، کی روش که نمی تواند معجزه کند .

توهم فوتبالیست داشتن و فوتبالیست بودن و فوتبال ما را فلج کرده. کلا هیجانی هستیم و دارای توهم زیاد. هنوز بازی با ژاپن شروع نشده جام را در دستان خود می بینیم. آنقدر افراد را بزرگ می کنیم که می شوند اسطوره گویی صدها سال اسطوره اند.
تا این تفکرات را داریم هرگز در فوتبال و هیچ ورزشی موفق نخواهیم شد.

چیزی که کاملا واضح بود عده ای از هواداران استقلال و سپاهان و تراکتور و...فقط بخاطر حسادت به موفقیت های پرسپولیس و برانکو بی جهت از کیروش حمایت کردند.ضعف کیروش از ابتدا مشخص بود و تیم ملی فوتبال ما هیچگاه غیر از دفاع اتوبوسی برابر تیم های بزرگ برنامه ای نداشت

دیگه هیچ حسی به کشورندارم اصلا ناراحت نشدم،خدااخروعاقبت مون رابه خیرکند

من هم مثل هموطنان نارحت هستم ولی ایرانیها خودشون رو از قبل تو فینال تصور می کردند درست مثل تیم انگلیس با کلی هیاهو میرند و در اخر بدون هیچ دستاوردی برمی گردند. کمی هم فروتنی بد نیست.