دولت حداقل ۲۰٪ سود خالص تولیدات را بعنوان سهیم شدن کارگر در تولید از کارما بگیرد ،و به کارگران پرداخت کند ، اگر هر تولید کننده ،و یا کارفرمایی هم کارگران خود را اخراج کردن ،دولت دست از حمایت آنان بردارد ،و همهٔ تسهیلات را یکجا از آنها پس بگیرد ، که تنها را تحقق این امر شفاف سازی قاطعیت است ؟ ،،
سلام یک سئوال مهم از دولت وکار فرماین محترم واقعا چرا جامعه کارفرمایی ودولت تحمل قانون ارزش افزوده آنهم به میزان نه در صد از فروش و افزایش سبد انرژی و افزایش چند صد درصدی قیمت مواد اولیه که موجب درآمد دولت وکار فرمایان محترمشدهرا دارد اما علیرغم محاسبه قیمتها به دلار آزاد چهارده استانبول وهرات وسلیمانه به صورت آنلاین و شبانه روزی که موجب کاهش قدرت خرید مردم و کارگران شده حاضر به افزایش حقوق کارگران که نسبت به موارد بالا واقعا ناچیز است غوغا سالاری کرده واز انجام وظایف اجتماعی طفره میروند و متاسفانه در قرن بیست و یکم برده داری میکنند آنهم به قیمت فول خلیج همیشه فارس در هزینه وروز ی سه دلار در در امدها
چرا وقتی کارفرمایان تولیداتشان رو با ارز شناور قیمت گذاری می کردند از دولت اجازه نمی گرفتند ولی حالا تمام مشکلات را می اندازند سر دولت و باید دولت جبران بدبخت شدن کارگران نگون بخت را بده ؟
حالا که تولیدات به قیمت آزاد و شناور ارزِ باید حقوق کارگران هم به ارز باشه
برای چه باید کارفرمایان تهدید به اخراج بکنند؟؟؟ من در صنعت چند سال مشغول فعالیت و کار هستم و دارم می بینم که وضع کارخانه های تولیدی به هیچ وجه خراب نشده هیچ بهتر هم شده. در حال حاضر کارخانجات ایران تماما قیمت محصولات خود رو به دو نیم برابر افزایش دادن و این در حالی هستش که حقوق کارگران در طول سال 97 ثابت مونده. در ضمن اکثر کارخانجات محصولات خود رو به خارج صادر کرده و ارز آن را در دبی و صرافی ها به قیمت بسیار بالا به فروش می رسانند.و در ضمن همه می دانند که میزان سرباز هزینه دستمزد در کلیه کارخانجات بطور میانگین حدود 8 الی10 درصد قیمت تمام شده محصول هست و این درصد پایین تاثیری در سود یا زیان دهی ندارد.متاسفانه دولت دلش به حال کارگر نمی سوزد وگرنه با کارفرمایان به شدت برخورد می کرد و مجبورشان می کرد که کارخانه داران سوبسید کم نظیر و فرآوران پول گاز و برق و آب را به دولت پرداخت کنند و در عوض خود دولت حقوق کارگران را درست می نمود. از یک طرف دولت رایانه وحشتناک به کارفرمایان می دهد و از یک طرف با قانون مسخره قرادادی این اجازه را به کارفرمای می دهد که هر وقت دلش خواست با کاگر مثل دستمال کاغذی برخورد کند و هر گردن کشی که می خواهد انجام دهد.واقعا قشر کارگری در این دو دهه بدبخترین و مظلومترین قشر جامعه بوده که حتی یکبار هم اعتراض نکرده.