سفرت بخیر اما چو ازین کویر وحشت بسلامتی گذشتی به شکوفه ها به باران برسان سلام مارا
چی میخواستن واقعن هموطنای از زندگی که اینجور تو تنگنا باید اواره غربت بشن
این مقاله حرف مفت است!
کشورها معمولا از مقطع دیپلم به کسی پدیرش نمی دهند.
اگر کسی با خانواده کوچ کند شانسی هست وگرنه از این مقطع کشورهای اروپایی و امریکایی به کسی پدیرش نمی دهند.
نویسند دو سه تا بچه را با تخیلاتشان مثال زده و بعد انها را نخبه نامیده است!!!!
اگر تخیل و آرزو هم جز نخبگی به حساب بیاید کل انسان ها نخبه اند.
نمی دانم نویسنده ی مقاله توهم داشته یا نه!!
پاسخ ها
م.س
||
۰۸:۴۸ - ۱۳۹۸/۰۱/۱۱
برادر اطلاع نداری کامنت نگذار ، حتی از مقطع دبیرستان هم پذیرش تحصیلی میسه گرفت.
ناشناس
||
۱۰:۱۵ - ۱۳۹۸/۰۱/۱۱
عزیزم از چیزی که اطلاع نداری حرف نزن اتفاقا یکی از فامیل های ما دیپلم تجربی رو امسال گرفت الان هم لهستان داره دوره زبان میگذرونه برای شروع رشته پزشکی
ناشناس
||
۱۰:۳۹ - ۱۳۹۸/۰۱/۱۱
خبر نداری! پدیده رایجی است که من دارم مدام می بینم. ربطی هم به نخبگی البته ندارد ولی شبیه دوره جنگ شده که پسرها را قبل از 15 سالگی می فرستادند خارج . برای ورود به مدرسه های خارجی تهران بیشتر از شریف رقابت هست. راه حل هم اصلاخ شیوه مملکتداری و برگشت به روش آدمیان است که خریداری ندارد.
ناشناس
||
۲۳:۳۷ - ۱۳۹۸/۰۱/۱۱
دوست عزیزم پذیرش میدند
کاظمی از شیراز
||
۰۱:۰۹ - ۱۳۹۸/۰۱/۱۲
شیوه حکمرانی و مدیریت ما خطای فاحش دارد. به چیزها و افرادیی چسبیدیم که جاهلانه و جاهل بودند.
با این هزینه گران در خارج از کشور و هزینه بالای دلار و یورو بدون شک افرادی که بصورت دانشجویی از کشور خارج میشوند شک نکنید نه تنها نخبه نیستند بلکه آقازاده ها هستند که در این شرایط تصمیم به اقدام به مهاجرت با هزینه گزاف نموده .
پاسخ ها
ناشناس
||
۲۳:۴۰ - ۱۳۹۸/۰۱/۱۱
هااا احتمالا شما هم آقازاده هستید!!شاید هم پناهنده و تغییر دین!!البته اشکالی نیست! اما هزاران هزار تحصیل کرده با هر سختی و مشقتی شده خود را به کانادا رساندند و این تنها بدلیل نا امید از شرایط کشور هست
کاظمی از شیراز
||
۰۱:۱۴ - ۱۳۹۸/۰۱/۱۲
تا الان چند نفر از دبیرستانی های فامیل ما که پولدار هم نبوده اند و نخبهخاصی هم نبوده اند پذیرش گرفنه و رفته اند برای کار و تحصیل. به کجا داریم می رویم؟ معمار و هدف گذار این مملکت کیست آیا نباید به خود آید آیا باید سفرا فزودن دیدگاه هایشان را صرفا به پای بد عمل کردن کارگزاران و مردم بگذارند؟ آیا نباید از برج عاج تکبر و نخوت خود عالم پنداری و دیگران را مفسد پنداری فرود آیند و اعتراف به اشتباهات نظری و عملی خود کنند؟
به عنوان یه دهه شصتی که سالها پیش زخم این سهمیه ها در کنکور و بعدها در زندگی شغلی و حتی سربازی لمس کردم ترجیح میدم برادرای کوچیکترم این ظلم آشکار رو لمس نکنند و با هر عنوانی به دنبال رویاهاشون برند