من دیروز برای گردش بشمال رفته بودم به ییلاقات دوهزار و جواهرده شمال رفتم در مسیر عبور متوجه شدم که شرکت های که در ۸۰ سال پیش راه و جاده احداث کردند مراعات خیلی از اصول نهندسی را رعایت کردند . شیب جاده درصد کمی داشت . در هر فاصله پل های بسیار زیبا با نمای سنگ زیبا ساخته شده بود دهانه پل ها بزرگ بود که بتواند درختان یا سنگ های بزرگ عبور کند . بستر پل ها با فاصله دوری بتون ریزی شده بود . حتی اگر رودی وجود نداشت باز هر پانصدمتر پل خروجی داشت . پایین دست یعنی بطرف پرتگاه جاده سنگ چینی محکمی اجرا شده بود . فکر کنم کار دست کاردان بود . یعنی وقتی زیر پل ها را نگاه میکنی انگار این نما کاری مثل ساختمان های فعلی که کار میکنند پیمانکار کترش را درست انجام داده که هنوز باقی مانده . یعنی هم زیبا هست هم محکم هست هم تراز کار شده . کارها باید به اهلش داده بشه

از اول ...............کی بود کی بود من نبودم .................