هر فرآیند اقتصادی یک سری الزامات مربوط به خود دارد که برای دستیابی به بهترین راندمان ضرورت دارد که مورد توجه قرار گیرد .
یکی از الزامات ایجاد تعاونی های تولید است ، فرآیندهای تولید که مختص به یک فرد باشد بلحاظ تضمین پایداری و استمرار در کار در حاشیه امنی قرار ندارد زیرا با کوچکترین تغییر در نرخ ها ، پرسنل ، بازار فروش ، مواد اولیه ، مالیات بر ارزش افزوده و سایر موارد مرتبط دچار تزلزل میشود .
از طرفی سرمایه گذاری در کارهای تولبدی که نیاز به چند نفر سرمایه گذار دارد آیین نامه ها و ضوابط قانونی حمایت از سرایه گذار را دارد که با خاطر آسوده به سرمایه گذاری در هر بخش تولیدی ترغیب شود .
از مواردی دیگر که هر سرمایه گذاری در تولید را تهدید مینماید ، عدم تجربه کافی پرسنل در انجام اموری که به آنها محول میشود است .
در هر حال تعاونیهای ضابطه مند با پرسنل مجرب و دلسوز با برآوردهای اقتصادی بلحاظ مقرون بصرفه بودن تولید میتواند مشکل گشا باشد .

مطمئن باشید وضعیت از اینی که هست بدتر خواهد شد زیرا قدرت خرید مردم به اندازه یک پنجم سال پیش نمی باشد تا زمانیکه واردات و صادرات کالا محدود باشد و بخاطر وجود انحصار در کشور و یک سری افراد خاص، اصلا این امکان وجود ندارد و ارایه کالاهای بنجل داخلی و تحمیل خرید آن به مردم به هیچ روی پسندیده نیست و با این ساختار توفیری حاصل نخواهد شد

یک ، نبود امنیت سرمایه گذاری
دو ، نبود سرمایه
سه ،وجود آقازاده
چهار ، هفتصد خوان گرفتن مجوز
پنج ، واردات اجباری در مقابل صدور نفت
شش ، گرانتر شدن محصول از مشابه خارجی

یک: حرکت بر اساس فشارهای بیرونی، چاره کار نیست. از قدیم گفتن، در زمستان نباید به فکر جمع آوری توشه بود. الآن اگر احساس کنیم که چقدر خوبه که خودمون تولید کنیم تا تحریمها بی اثر بشه، فکر خوبیه ولی امکان تحقق در این شرایط رو به سادگی نداره. برای تغییر شرایط از زمستون تولید به بهار مسئولین چه فکری دارند؟ تحریمها، مواد اولیه، بازارهای خارجی، وام، .....
دو: مسئولین فعلی چه اصلاح طلب و چه اصول گرا، معتقد به تولید نیستند. اینها معجزه نمیتونن بکنن. با اینها نمیتوانیم تولید کنیم چه برسه به رونق تولید....
سه: انسان بر اساس نظام پاداش و نتبیه عمل میکند. نمونه بارزش آیات قرآن است. چه پاداشی در انتظار تولیدکننده است و چه تنبیهی در انتظار مصرف کننده تجهیزات خارجی؟ به راستی هیچ. برعکس هم هست.
اگر مسئولین راه کاری برای همین سه مورد ارائه کنند، ارزش داره که آدم به تولبد فکر کنه.

تا وقتی چین هست ما تولیدی نداریم که حالا بخواد رونق داشته باشه

چند شرط برای رونق اقتصادی :
1- امور اقتصادی به اقتصاد دانها واگذار گردد
2- نظامیان در اقتصاد نباشد نظامی چکمه میپوشد سنگلاخهای جامعه را احساس نمی کند
3- رابطه ها با دنیا شفاف گردد صلاح در اصلاح روابط است تا ارزش پول ملی بالا رود

منظورتان از تولید یک سوله نمایشی برای وام سفارشیه؟؟

بروکراسی اداری. بهتر است یک سازمان مشخص کلیه امور مربوط به تولید کننده در هر صنفی را در دست داشته باشد.تا اشخاصی که میخواهند محصول تولیدی داشته باشند از این اداره به اون اداره پاس کاری نشوند و مجبور نیاشند جهت یک مجوز چندین ماه زمان صرف کنند و آخر سر هم به نتیجه نرسند و یا مجبور شوند از روشهای غیر قانونی مسیر خود را طی کنند.

به نظر من اگر تحریمهای خارجی نبود ایران باهمین ظرفیت بازارهای جهانی را در مینوردید.
این مسیله ایست که سایر کشورهای صادر کننده محصولات در مورد ایران میدانند و به بهانه های واحی ایران را در تحریم نگاه میدارند تا به چرخه صادرکنندگان وارد نشویم.
مردم پرتلاش، مردم باهوش، مردم تحصیل کرده، مدیران خوب و باتجربه از خصایص مثبت ایران امروز است،
تنها مشکل ما قرار گرفتن در یک حلقه کوچک تولید و مصرف میباشد.
با لابی گری، زور و زرنگی باید از این تنگنا خارج شویم و با انگشت اتهام تنها به سمت خودمان، اعتماد به نفسمان را مخدوش نکنیم.

رونق تولید تا زمانی که همزمان ده تا دولت مستقل از یکدیگر در حال ایجاد شغل هستند غیر ممکن خواهد بود