یعنی چی دو باره یمن تقسیم بشه به شمالی و جنوبی مثل پنجاه سال پیش بخشی سرمایه داری و لیبرال باشه بخشی هم‌سوسیالیستی و کمونیستی . یعنی مردم خاورمیانه مثل ۳۰۰ سال پیش اروپا دارن از حاکمیت مدهبیون خسته میشن این دوران گذار چهل با پنجاه سال خیلی زود نیست ؟شاید بشود با قانون هم به عدالت رسید

فعلا که در عمل نیروهای متخاصم یمنی به دو گروه شمالی و جنوبی تقسیم شده اند و در نهایت خواست مردم یمن ترکیب حاکمیتی این کشور را تعیین خواهد کرد.فرق ما و روس ها آن است که انها دنباله رو واقعیت ها هستند و ما دنباله روی ایده آل ها که اگر غیر این بود و روس ها هم مثل ما فکر می کردند ، روسیه باید مجددا کشورهای اسیای میانه را به خاک خود ملحق می کرد تا دوباره اتحاد شوروی جدید شکل گیرد اما آنها می فهمند که روزگار تغییر کرده است و تاریخ به عقب باز نمی گردد

یعنی روسها هم از توبره می خورند هم از آخور!

به قول معروف علی می مونه و حوضش

با توجه به اینکه روسها یک نیروی خارجی و بیگانه تلقی می شوند، لازم است نیروهای نظامی ایران در یمن مستقر شده و اجازه تجزیه آنرا ندهند.

منافع ما توی برجامه

اونو بچسب

اولوبت اونه

روسیه به دنبال منافع خودشه اما ایران هنوز کسی نمیدونه برای منافع کدوم کشورها داره هزینه میکنه

منافع ایران؟؟؟ مگر همش خیرات نبود؟ تمامش به باد رفت. روسها هیچوقت قابل اعتماد نبوده اند، هیچکسی نیست پای منافع باشد همه به فکر خودشان هستند الا ما !!!

منافع ایران همان منفعت عموم مردم صبور ومظلوم یمن است ، متاسفم که اوضاع بگونه ایست که عوض پایان جنگ داخلی و رسیدگی به مشکلات اکنون کشورها منافع خود را دنبال میکنند و ایران راهم در دایره خود مینگرند و اگر زور ورویشان شود همین مقدار هم نامی نخواهند برد ، اینان فرق بین جمهوری اسلامی ایران با دیگر فعالان و کشورهای حاضر در یمن را نمیدانند که آن : ایران وظیفه خود را در همکاری وهمیاری ملل مستضعف و تحت سلطه بیگانگان برای رهائی و زندگی امن و با شرف مردم کشورها خاصه اسلامی میداند و دیگران در پی استیلای سیاسی و اقتصادی بر منافع کشورهای مورد نظر دارند که بنوعی همان استعمار واستثمار ملل بینوا هست که باروح و قوانین نظام ما همخوانی ندارد ،

روسیه در راستای منافع خودش فقط عمل می کند و داینامیک و سیالیت سیاست منطقه ای روسیه که گاهی با ایران و گاهی با رقبای ایران همکاری می کند نشان از ضعف این ابرقدرت پیشین و فدرت منطقه ای کنونی است و اگر نه می توانست همانند گذشته ی خویش، در زمان شوروی یا ایالات متحده کنونی شریک ثابت قدمی برای ایران و یا سایر همپینان باشد. چرخش های چنین ناگهانی از سر ناچاری است. ایران هم بهتر است به دنبال شریک ثابت قدم تری باشد.