از ماست که برماست اگر ایرانیها بخاطر تنگ نظری و برخی تعثب های کور و عدم وجود آزادیهای مدنی در داخل کشور به این شیخ نشین نرفته و سرمایه و دانش و هنر خود را در آنجا خرج نکرد بودند الآن اینجوری بلد نبود رجز خوانی کند و دم از تجزیه ایران بزند
حالا رگ غیرتت الکی نجبند باید ببنید این تهدید ایشان از کجا نشات می گیرد چه افکاری ونفشه هایی دارند ایا مسولان نظامی به اندازکافی برای این تهدیات چاره اندیشی کردهاند کلا اگر فردا یک عده زیادی مزدور از طریق مرزهای خرمشهر وابادان وییا سایر مرزهای ایران درمجاورت عراق پاکستان وافغانستان ا قسمت جنوبی به داخل رخنه بکنند وبا عده ایی در داخل باعث درگیردرشهر ها بشود ایا به سرعت می توانیم انها را سرکوب کنیم اصلا نیروی قوی برای اینکار در منطقه برای واکنش سریع وجودارد ویا نه واگر جواب نه است بهتر فوری دست به اقدام بزنیم
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۶:۵۸ - ۱۳۹۸/۰۳/۰۳
نظامی ها روشن هستن،این دولت غرب پرست هست که خاموشه.
هرچند نفوذ ما در منطقه مهم است؛ اما فراموش نکنیم بعضی وقتها هزینههای زائد ممکن است ما را در خیابانهای تهران زمینگیر کند. اتحاد جماهیر شوروی در زمان سرنگونی ۱۳۰۰۰ کلاهک اتمی و در بیش از بیست کشور نفوذ و حضور خارجی داشت اما در خیابانهای مسکو تکه پاره شد. مردم برای تأمین معیشت خود مشکل دارند؛ اگر نتوانیم هزینههای زائد سیاست خارجی و داخلی را درمان کنیم آسیب امنیت ملی ما نه توسط دشمنان ما خیابانهای شهرهای ما رخ خواهد داد.که در
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۷:۰۲ - ۱۳۹۸/۰۳/۰۳
این قیاس اشتباهه.
از نظر علم سیاست ایران کشوری در موضع دفاع هست درصورتی که شوروی کشوری مهاجم
بود.
ایران در هرجا ورود کرده برای پیشگیری و دفاع بوده نه تخاصم.
مسئله ی دوم این هست که شوروی از مردم نبود.
دلایل زیاد برای رد حرف شما دوست من وجود داره.
ناشناس
||
۱۸:۰۷ - ۱۳۹۸/۰۳/۰۳
۱۷.۰۲
اتفاقا شوروی معتقد بود اگر در برلین و ورشو و پراگ دفاع نکنه باید در مسکو دفاع کنه.باور کن اصلا تهاجمی فکر نمیکرد